ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ปาราชิก"

พระภิกษุต้อง[[อาบัติ]]ปาราชิกสี่ข้อใดข้อหนึ่ง แม้จะไม่กล่าวลาสิกขาบท ก็ถือว่าขาดจากความเป็นพระ[[ภิกษุ]]ทันที เมื่อความผิดสำเร็จ เมื่อขาดจากความเป็นพระแล้วก็ถือว่าไม่ใช่พระก็จะภิกษุอีกต่อไปไม่สามารถอยู่ร่วมกับภิกษุอื่นหรือคณะหมู่สงฆ์ได้เลย ต้องลาสิกขาบทออกจากเป็นพระภิกษุทันที มิฉะนั้นจะกลายเป็นพวกภิกษุอลัชชี(หน้าด้าน)หลอกหากินกับชาวบ้านด้วยความศรัทธา นอกจากนั้นจะไม่สามารถกลับเข้ามาบวชใหม่ได้เลยตลอดชีวิต แม้จะบวชเข้ามาได้ก็ไม่ใช่พระพระภิกษุที่ถูกต้องตามพระธรรมวินัย และไม่อาจเจริญในพระธรรมวินัยจนไม่สามารถบรรลุมรรคผลนิพพานใดๆเลยตลอดชีวิต(เพียงชาติที่ยังมีชีวิตอยู่เท่านั้น) เพราะเป็นมุลเฉทคือมูลเฉทคือ ตัดรากเหง้า เปรียบเสมือนคนถูกตัดศรีษะ เป็นตาลยอดด้วน แต่โชดดีที่เขาไม่ห้ามสวรรค์ที่คล้ายกับอนันตริยกรรมเพราะอาบัติปาราชิกนั้นมีไว้สำหรับเพศบรรชิต ถ้าพระภิกษุผู้ต้องอาบัติปาราชิกนั้นสำนึกผิดและลาสิกขาบทออกจากเป็นพระภิกษุแล้วทำบุญกุศลแล้วตายไปก็จะสามารถขึ้นสวรรค์ได้ แต่ถ้ายังดื้อด้านไม่ยอมลาสิกขาบท ตายไปต้องตกนรกที่ลึกที่สุดคือ มหาขุมนรก[[อเวจี]]