ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ทอกอนโทโมร์ ข่าน"

ใน[[ค.ศ. 1364]] เจ้าชายรัชทายาทอายูร์ชีรีดาร์ทรงวางแผนก่อการกบฏล้มราชบัลลังก์ของพระบิดา แต่ทว่าโพลัดเตมือร์ (Bolad Temür) ขุนนางผู้จงรักภัคดีต่อพระจักรพรรดิโตคนเตมือร์ได้ยกทัพเข้าต่อต้านเจ้าชายรัชทายาทอายูร์ชีรีดาร์และยึดนครต้าตูไว้ เจ้าชายอายูร์ชีรีดาร์ทรงหลบหนีไปยัง[[มณฑลเหอหนาน]]เพื่อขอความช่วยเหลือจากขุนพลเคอเกเตมือร์ (Köke Temür) เคอเกเตมือร์ยกทัพเข้ายึดนครต้าตูคืนให้แก่เจ้าชายอายูร์ชีรีดาร์ จักรพรรดิโตคนเตมือร์ส่งคนไปทำการลอบสังหารโพลัดเตมือร์เป็นเหตุให้เคอเกเตมือร์มีชัยชนะเข้ายึดเมืองต้าตูได้ เจ้าชายอายูร์ชีรีดาร์ทรงบังคับให้จักรพรรดิโตคนเตมือร์พระบิดาสละราชบัลลังก์ ซึ่งจักรพรรดิโตคนเตมือร์ทรงไม่ยอมแต่มอบตำแหน่งทางทหารให้แก่พระโอรสจนเป็ฯที่พอพระทัยทั้งสองฝ่าย

 

ใน[[ค.ศ. 1368]] ขุนพลชาวจีนชื่อว่า จูหยวนจาง ([[ภาษาจีน]]: 朱元璋 Zhu Yuanzhang) ได้ก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำของกลุ่มกบฎโพกผ้าแดงและรวบรวมดินแดนบริเวณลุ่มแม่น้ำแยงซีเข้ามาในอาณัตของตนแล้วนั้น ได้ทำการปราบดาภิเษกก่อตั้ง[[ราชวงศ์หมิง]] (Ming dynasty) ขึ้นที่เมืองนานกิงอันเป็นฐานที่มั่นของจูหยวนจาง โดยมีพระนามว่า พระจักรพรรดิหงหวู่ (Hongwu Emperor) จากนั้นในปีเดียวกันได้ยกทัพเข้ายึดนครต้าตูอันเป็นราชธานีของราชวงศ์หยวนได้สำเร็จ พระจักรพรรดิโตคนเตมือร์พร้อมด้วยพระโอรสเจ้าชายอายูร์ชีรีดาร์เสด็จหลบหนีไปยังเมืองซ่างตู ([[ภาษาจีน]]: 上都 Shangdu) ราชธานีฝ่ายเหนือของราชวงศ์หยวน ใน[[ค.ศ. 1370]] กองทัพราชวงศ์หมิงเข้ายึดเมืองซ่างตู ทำให้จักรพรรดิโตคนเตมือร์ต้องเสด็จหนีอีกครั้งพร้อมกับพระโอรสไปยังเมืองอิงชาง ([[ภาษาจีน]]: 應昌 Yingchang; อยู่ในเขต[[มองโกเลียใน]]ในปัจจุบัน) ซึ่งในปีนั้นเองพระจักรพรรดิโตคนเตมือร์ประชวรสวรรคตที่เมืองอิงชาง พระชนมายุห้าสิบชันษา