ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ทอกอนโทโมร์ ข่าน"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
NewFrontierHistoryThai (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
NewFrontierHistoryThai (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 4:
'''สมเด็จพระจักรพรรดิหยวนฮุ่ยจง''' ([[ภาษาจีน]]: 惠宗 Huizong; [[ค.ศ. 1320]] - [[ค.ศ. 1370]]) หรือ '''สมเด็จพระจักรพรรดิโทคนเตมือร์''' ([[ภาษามองโกล]]: Toghon Temür) จักรพรรดิจีนแห่งราชวงศ์มองโกล องค์ที่ 12 และองค์สุดท้ายของ[[ราชวงศ์หยวน]] ใน[[ค.ศ. 1370]] [[จูหยวนจาง]] ผู้นำ[[กบฎโพกผ้าแดง]] (Red Turban Rebellion) นำทัพเข้าบุกยึดนครต้าตูหรือ[[ปักกิ่ง]]อันเป็นราชธานีของราชวงศ์หยวน เป็นเหตุให้พระจักรพรรดิโทคนเตมือร์ต้องทรงหลบหนีออกจากเมือง เป็นการสิ้นสุดราชวงศ์หยวนที่ปกครองประเทศจีนมาเป็นเวลากว่า 90 ปี
 
==วัยเยาว์==
ใน[[ค.ศ. 1316]] เจ้าชายกูคูซาลา (Kuśala) เจ้าชายแห่งราชวงศ์หยวน หลบหนีภายทางการเมืองมายัง[[จักรวรรดิข่านจักกาไท]] (Chagatai Khanate) อันเป็นอาณาจักรของชนชาติมองโกลในภูมิภาคเอเชียกลาง ซึ่งเจ้าชายกูคูซาลาได้พบกับนางไมไลตี (Mailaiti) บุตรสาวของหัวหน้าเผ่าคาร์ลุก (Karluks) และได้ให้กำเนิดพระโอรสพระนามว่า '''เจ้าชายโทคนเตมือร์''' (Toghon Temür) ใน[[ค.ศ. 1320]] หลังจากให้กำเนิดเจ้าชายโทคนเตมือร์เพียงไม่นานนางไมไลตีก็เสียชีวิต
 
เหตุการณ์ทางฝ่ายเมืองต้าตู ใน[[ค.ศ. 1328]] เจ้าชายทูคเตมือร์ (Tugh Temür) ผู้เป็นพระอนุชาของเจ้าชายกูคูซาลา สามารถเข้ายึดบัลลังก์ราชวงศ์หยวนได้ด้วยการสนับสนุนของขุนพลเอลเตมือร์ (El Temür) และบายันแห่งเมอร์กิต (Bayan of the Merkit) เจ้าชายทูคเตมือร์ขึ้นครองราชสมบัติเป็น[[จักรพรรดิหยวนเหวินจง]] ([[ภาษาจีน]]: 文宗 Wenzong) และอัญเชิญพระเชษฐาเจ้าชายกูซาลาเสด็จนิวัตินครต้าตู เจ้าชายกูคูซาลาจึงเสด็จกลับต้าตูพร้อมกับเจ้าชายโทคนเตมือร์พระโอรส แต่ได้นำกองทัพจากอาณาจักรจักกาไทมาด้วย เจ้าชายกูคูซาลานำทัพเข้ายึดนรต้านครต้าตูจากพระอนุชาใน[[ค.ศ. 1329]] และขึ้นครองราชสมบัติแทนเป็น[[จักรพรรดิหยวนหมิงจง]] ([[ภาษาจีน]]: 明宗 Mingzong) จักรพรรดิหยวนหมิงจงอยู่ในราชสมบัติได้เพียงแปดเดือนก็ถูกเอลเตมือร์วางยาพิษปลงพระชนม์สวรรคต จักรพรรดิเหวินจงทูคเตมือร์พระอนุชาได้ราชบัลลังก์กลับคืนมาอีกครั้ง ส่งผลให้เจ้าชายโทคนเตมือร์อายุพระชนมายุเพียงเก้าปีพระชันษาต้องถูกเนรเทศไปยัง[[อาณาจักรโครยอ]] (Goryeo) และต่อมาก็ถูกโยกย้ายไปยัง[[มณฑลกวางสี]]
 
ตลอด 37 ปีแห่งการครองราชย์ทรงได้รับการต่อต้านอย่างหนักจาก[[ชาวจีน]] เนื่องจากเศรษฐกิจของจีนในยุคนั้นตกต่ำอย่างหนัก และชาวจีนเห็นว่าชาว[[มองโกล]]เป็นชาวต่างชาติ ประกอบกับราชสำนักเริ่มอ่อนแอลง ชาวจีนจึงก่อการกบฏไปทั่ว