เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
|
|
|
== เรื่องย่อ ==
{{โครงส่วน}}
{{บุรุษสองศตวรรษ หรือ Bicentennial Man เป็นภาพยนตร์ที่ออกฉายในปี พ.ศ. 2542 ดัดแปลงจากนิยายวิทยาศาสตร์ The Bicentennial Man ของ ไอแซค อสิมอฟ ซึ่งได้รับรางวัลฮิวโก ในปี พ.ศ. 2519 ในประเทศไทย ตีพิมพ์ในชื่อเรื่อง มนุษย์สองร้อยปี แปลโดย ชัยคุปต์ เมื่อ พ.ศ. 2523 ภาพยนตร์ ซึ่งแสดงนำโดย โรบิน วิลเลียมส์ ได้รับการยอมรับว่าถ่ายทอดจากนวนิยายมาได้ค่อนข้างครบถ้วน ถึงแม้จะมีรายละเอียดบางอย่างต่างจากในหนังสือบ้าง และแนวคิดของอาซิมอฟที่ลือลั่น ได้รับการยกย่องมากไม่แพ้งานเขียนของเขาก็คือ การเป็นผู้คิดริเริ่มกฎ 3 ข้อของหุ่นยนต์ ซึ่งส่งผลให้นิยายวิทยาศาสตร์ที่มีหุ่นยนต์เป็นตัวละครรุ่นต่อ ๆ มา พลิกโฉมเปลี่ยนแปลงไปโดยสิ้นเชิง จากเดิมที่หุ่นยนต์ถูกวาดภาพให้เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่น่ากลัวและคุกคามความสงบสุขของมนุษย์ หลังจากกฎ 3 ข้อของหุ่นยนต์ ซึ่งประกอบไปด้วย 1. หุ่นยนต์จะต้องไม่ทำอันตรายต่อมนุษย์ และจะต้องป้องกันมิให้มนุษย์ได้รับอันตราย 2. หุ่นยนต์ต้องเชื่อฟังคำสั่งของมนุษย์โดยเคร่งครัด ยกเว้นแต่ว่าคำสั่งนั้นขัดต่อกฎข้อที่หนึ่ง 3. หุ่นยนต์ต้องปกป้องคุ้มครองตนเอง ตราบใดที่การคุ้มครองตนเองนั้น ไม่ขัดกับกฎสองข้อแรก) ได้ประกาศเผยแพร่ แง่มุมเกี่ยวกับหุ่นยนต์ในด้านที่เป็นมิตรกับมนุษย์ ก็เริ่มได้รับการนำเสนอในนิยายวิทยาศาสตร์ผ่านเนื้อหาหลากหลายยิ่งขึ้นกว่าเดิม (รวมทั้งได้รับการมองในแง่ดีขึ้นด้วย) เรื่องสั้นชื่อ “มนุษย์สองร้อยปี” ของอาซิมอฟ เป็นหนึ่งในผลงานเด่นที่บอกเล่าเกี่ยวกับหุ่นยนต์ได้อย่างน่าประทับใจ โครงเรื่องคร่าว ๆ กล่าวถึงกำเนิดของหุ่นยนต์รับใช้ชื่อแอนดรูว์ ซึ่งปฏิบัติหน้าที่ดูแลอำนวยความสะดวกให้แก่ครอบครัวที่เป็น “เจ้านาย” ของมันอย่างซื่อสัตย์เป็นเวลาเนิ่นนาน (กระทั่งกล่าวได้ว่า “หลายชั่วคน”) กาลเวลาอันยาวนาน บวกรวมกับการคลุกคลีใกล้ชิดกับมนุษย์ ส่งผลให้เจ้าหุ่นแอนดรูว์ค่อย ๆ ซึมซึบด้านละเอียดอ่อนต่าง ๆ ของคน และค่อย ๆ ลดทอนความเป็นเครื่องจักรสมองกลลงทีละน้อย ท้ายที่สุดหุ่นยนต์แอนดรูว์ก็มีความเป็นมนุษย์โดยสมบูรณ์ (และเป็น “คน” ยิ่งกว่าคนธรรมดาทั่ว ๆ ไปเสียอีก) อาซิมอฟเล่าเรื่องของแอนดรูว์ได้อย่างรวบรัดชวนติดตาม ขณะเดียวกันก็เก่งกาจน่าทึ่งมาก ในการใช้เนื้อที่เพียงไม่กี่หน้ากระดาษ แสดงถึงการเปลี่ยนผ่านของระยะเวลาอันยาวนาน ได้อย่างหนักแน่นสมจริงน่าเชื่อถือเหนือสิ่งอื่นใด อาซิมอฟทำให้นิยายวิทยาศาสตร์ที่นักอ่านจำนวนมาก ผู้ไม่คุ้นเคยกับงานประเภทนี้ และรู้สึกขยาดเกรงขามล่วงหน้าอยู่ก่อน ต้องติดตามอ่านกันชนิดรวดเดียวจบ และมีจำนวนไม่น้อยอ่าน “มนุษย์สองร้อยปี” จบลงในสภาพ “น้ำตาซึม” ด้วยความซาบซึ้งตื้นตันใจ ความโดดเด่นเหล่านี้ ทำให้ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ “มนุษย์สองร้อยปี” จะได้รับความนิยมและเป็นที่ยกย่องอย่างสูง และมีคนซื้อเรื่องมาดัดแปลงเป็นหนังในเวลาต่อมา แต่เปรียบเทียบกันแล้ว คุณภาพของฉบับที่เป็นหนังห่างชั้นจากเรื่องเดิมอยู่หลายขุม (โดยเฉพาะอย่างยิ่งทีเด็ดทีขาดในตอนจบ ซึ่งเรื่องของอาซิมอฟเร้าอารมณ์ได้เนียนและมีชั้นเชิงมากกว่า ขณะที่ตัวหนังนั้น โดนวิพากษ์วิจารณ์ว่าจงใจบีบเค้นคั้นน้ำตาจนเข้าขั้น ฟูมฟาย” (จนเกือบ ๆ จะเข้าขั้นน่ารำคาญ) สำหรับคนที่ไม่เคยอ่านเรื่องสั้นชิ้นเยี่ยมเรื่องนี้มาก่อน Bicentennial Man ฉบับที่เป็นหนังก็ถือได้ว่า คุณภาพอยู่ในเกณฑ์ค่อนข้างดี “มนุษย์สองร้อยปี” ฉบับที่เป็นหนัง อาจมีทั้งคนชอบและคนไม่ชอบ แต่ฉบับหนังสือนั้นผลลัพธ์เป็นเอกฉันท์ จะมีผิดแผกแตกต่างอยู่บ้างก็คือ บางคนอ่านแล้วชอบมาก บางคนก็เข้าขั้นหลงรักประทับใจ
NDR ชุดหุ่นยนต์ “แอนดรู” (โรบินวิลเลียมส์) จะถูกนำมาใช้ในเมษายน 2005 เป็นบ้านของครอบครัวมาร์ตินในการปฏิบัติหน้าที่ทำความสะอาดและการบำรุงรักษา ปฏิกิริยาของคนในครอบครัวช่วงจากการยอมรับและความอยากรู้ที่จะปฏิเสธทันทีและป่าเถื่อนโดยเจตนาโดยเกรซ (Lindze Letherman) ซึ่งนำไปสู่การค้นพบว่าแอนดรูทั้งสองสามารถระบุอารมณ์และตอบสนองในรูปแบบ เมื่อแอนดรูบังเอิญรูปแกะสลักที่เป็น “คุณหนู” อแมนดา (ฮอลลี่เคท Eisenberg), แกะสลักแทนเขาออกจากไม้ ครอบครัวประหลาดใจโดยความคิดสร้างสรรค์นี้และ “เซอร์” ริชาร์ดมาร์ติน (แซมนีลล์) ใช้แอนดรูไปยังผู้ผลิตของเขาเพื่อสอบถามว่าหุ่นยนต์เป็นเหมือนเขา ของ บริษัท ซีอีโอ (รากสตีเฟ่น) เห็นการพัฒนานี้เป็นปัญหาและมีความประสงค์ที่จะทิ้งแอนดรู ฉุนเฉียวมาร์ตินแอนดรูใช้เวลาที่บ้านและช่วยให้เขาที่จะไล่ตามการพัฒนาของตัวเองให้กำลังใจแอนดรูให้ความรู้กับตัวเองในมนุษยศาสตร์ ในปี 2025 แอนดรูมีอุบัติเหตุที่นิ้วหัวแม่มือของเขาถูกตัดออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจเพื่อให้มาร์ตินอีกครั้งพาเขาไป Northam หุ่นยนต์สำหรับการซ่อมแซมเพื่อให้มั่นใจบุคลิกภาพแรกที่แอนดรูจะยังคงไม่เป็นอันตราย ขอแอนดรูว่าในขณะที่เขากำลังถูกซ่อมแซมใบหน้าของเขาได้รับการอัพเกรดให้เขาในการถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกของเขา แต่ไม่สามารถแสดงได้อย่างเต็มที่ ซีอีโอบอกว่าการปรับเปลี่ยนการอัพเกรดจะมีราคาแพงมากในความเป็นจริงมีขนาดใหญ่กว่าผลรวมที่เขาได้รับในทั้งปี แต่ราคาเป็นอย่างดีในความหมายของครอบครัวมาร์ตินที่ประกอบไปด้วยเดือนของรายได้แอนดรูจากการขายไม้ของเขาและ Woodworks อื่น ๆ และงานฝีมือ หลังจากที่งานแต่งงานของคุณหนู (Embeth Davidtz), แอนดรูรู้ตัวดีว่ามีใบสั่งซื้อที่ไม่มากไปสำหรับเขาที่จะทำงาน ใน 2,037 เขาถามเพื่อความเป็นอิสระของเขาสร้างความผิดหวังให้มาร์ติน เขาขออนุญาต แต่ขับไล่แอนดรูเพื่อให้เขาสามารถเป็น “สมบูรณ์” ฟรี ในฐานะที่เป็นแอนดรูใบความเห็นมาร์ตินว่าเขาได้หยุดหมายถึงตัวเองว่าเป็น “หนึ่ง” แอนดรูตัวเองสร้างบ้านที่ชายหาดและอยู่คนเดียว ใน 2053, แอนดรูเห็นมาร์ตินเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อครึ่งผีครึ่งคน มาร์ตินขอโทษสำหรับการขจัดแอนดรูรู้ว่ามีเสรีภาพของเขาเป็นสิ่งที่ถูกต้องในขณะที่เขาประมูลอำลาแอนดรูที่ระบุว่ามันเป็นเกียรติที่ให้บริการเขา หลังจากที่ความช่วยเหลือจากลอยด์ Charney (แบรดลีย์ Whitford) ลูกชายไม่เต็มใจที่ลิตเติ้ลมิสแอนดรูไปในการสืบเสาะเพื่อหาหุ่นยนต์ NDR ชุดที่จะค้นพบว่าคนอื่นยังได้พัฒนาความเกรียวกราว หลังจากกว่าทศวรรษของการไร้ความหมายเขาพบกัลเลเที (Kiersten วอร์เรน), NDR หุ่นยนต์ที่ได้รับการกำหนดคุณสมบัติของผู้หญิงและบุคลิกภาพ แต่เหล่านี้เป็นเพียงแง่มุมของการเขียนโปรแกรมของเธอและไม่ได้บางสิ่งบางอย่างที่เธอพัฒนาเป็นแอนดรูได้ กัลเลเทีเป็นเจ้าของโดยรูเพิร์ตเบิร์นส์ (โอลิเวอร์แพลต) ลูกชายของเดิมออกแบบหุ่นยนต์ NDR รูเพิร์ตทำงานเพื่อสร้างลักษณะของมนุษย์มากขึ้นสำหรับหุ่นยนต์ แต่ก็ยังไม่สามารถที่จะดึงดูดเงินทุน แอนดรูตกลงที่จะเป็นเงินทุนสำหรับการวิจัยและทั้งสองคนเข้าร่วมกองกำลังที่จะให้แอนดรูลักษณะของมนุษย์เพียงผิวเผิน ใน 2073, แอนดรูจะกลับมาเยี่ยมชมคุณหนู แต่แทนที่จะพบกับปอร์เชีย Charney (Embeth Davidtz) หลานสาว (และลูกสาวลอยด์) ที่มีลักษณะเกือบจะเหมือนกับรุ่นน้องของลิตเติลนางสาวอายุตอนนี้เธอนางสาวอธิบายให้แอนดรูว่ามันเป็น ความคล้ายคลึงกันทางพันธุกรรมที่ข้ามรุ่น ในฐานะที่เป็นแอนดรูได้รับรู้ว่าปอร์เชีย, นางสาวรักษาในโรงพยาบาลหลังจากทรมานจังหวะ ดรูว์และปอร์เชียเยี่ยมเธอสังเกตเห็นว่าเธอเป็นกำม้าไม้แกะสลักเขาสำหรับเธอตอนที่เธอยังเป็นเด็ก เธอเงียบผ่านไปและแอนดรูรู้สึกเจ็บปวดจากการที่จะไม่สามารถที่จะร้องไห้และตระหนักว่ามนุษย์ทุกคนเป็นห่วงเขาในที่สุดจะตาย กว่าไม่กี่ปีถัดไป, แอนดรูและรูเพิร์ตเริ่มที่จะศึกษาการออกแบบทางการแพทย์ที่มีความสามารถในการผลิตรายการเทียบเท่าเชิงกลของอวัยวะของมนุษย์รวมทั้งระบบประสาทส่วนกลางซึ่งในที่สุดจะช่วยให้แอนดรูที่จะได้รับความรู้สึกสัมผัสและรสชาติ ในขณะที่มิตรภาพของเขากับปอร์เชียเรื่อยไปโรแมนติก ตอนแรกพอร์เทียมีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับ “การลงทุนความรู้สึกของเธอในเครื่อง” และเกือบจะแต่งงานกับคนอื่น แต่แอนดรู confronts เธอเกี่ยวกับความรู้สึกของเธอและในที่สุดพวกเขามีส่วนร่วมในความสัมพันธ์ที่โรแมนติกและทางเพศ แต่ทั้งสองดรูว์และปอร์เชียตระหนักว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะไม่เคยได้รับการยอมรับจากสังคม แอนดรูอุทธรณ์การประชุม World Congress ที่จะรับรู้ว่าเขาเป็นมนุษย์ซึ่งจะช่วยให้เขาและปอร์เชียจะแต่งงานกันถูกต้องตามกฎหมาย ประธานรัฐสภาปฏิเสธข้อเสนออธิบายว่าสังคมสามารถทนต่อเครื่องนิรันดร์ แต่ระบุว่ามนุษย์เป็นอมตะจะสร้างความหึงหวงมากเกินไปและความไม่พอใจ ใน 2128 ปอร์เชียร่างกาย 50 ปีเนื่องจากแอนดรูนวัตกรรมทางการแพทย์ แต่ตัดสินใจว่าเธอไม่ต้องการที่จะมีชีวิตของเธอไปตลอดกาลนานโดยพวกเขา แอนดรูตระหนักว่าเขาจะไม่ต้องการที่จะอยู่ได้โดยไม่ต้องเธอ เขามีเพื่อนผู้สูงอายุในขณะนี้ของเขารูเพิร์ตที่จะแนะนำในเลือดเข้าไปในระบบของเขาซึ่งจะทำให้สมองของเขาจะค่อยๆสลายตัวปล่อยให้เขาอายุต้อนรับรูเพิร์ตแอนดรูที่มนุษย์ยอมรับว่ามันก็ไม่ทราบว่าเมื่อแอนดรูจะตาย รอบ 2158-2168, ริ้วรอยแอนดรูมีความก้าวหน้าในขณะที่ปอร์เชียอายุต่อไป แอนดรูเข้าร่วมการประชุม World Congress ครั้งที่สองเพื่อยื่นคำร้องจะได้รับการประกาศให้เป็นมนุษย์ อย่างไรก็ตามการตัดสินใจที่ถูกเลื่อนออกไปเป็นวันที่ต่อมาขณะที่การประชุม World Congress ตัดสินใจที่จะทบทวนเรื่องนี้ก่อนที่จะทำการตัดสินใจขั้นสุดท้าย ใน 2205, ดรูว์และพอร์เทียตอนนี้อยู่ในความดูแลกลางที่มีเครื่องช่วยชีวิต คู่สามีภรรยาสูงอายุชมการออกอากาศที่ประธานการประชุม World Congress ยอมรับมนุษยชาติแอนดรูเขาประกาศว่ามนุษย์ที่เก่าแก่ที่สุดที่ถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ 200 ปีและตรวจสอบการแต่งงานของเขากับปอร์เชีย แอนดรูตายในขณะที่ฟังการออกอากาศและคำสั่งของปอร์เชียกัลเลเทีพยาบาลของพวกเขา (ตอนนี้มนุษย์ที่มองและความรู้สึก) เพื่อถอดปลั๊กของเธอจากเครื่องสนับสนุนชีวิตของเธอ}}
== อ้างอิง ==
|
