ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ปปัญจสูทนี"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Disthan (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 1:
'''ปปัญจสูทนี''' คือ คัมภีร์[[อรรถกถา]]ที่อธิบายความใน[[มัชฌิมนิกาย ]]แห่ง[[พระสุตตันตปิฎก]] พระพุทธโฆษาจารย์ หรือ[[พระพุทธโฆสะ]] เป็นผู้เรียบเรียงขึ้นจาก[[อรรถกถา]]ภาษาสิงหฬ เมื่อราว พ.ศ. 1,000 <ref>พระพรหมคุณาภรณ์ หน้า 200</ref> โดยอาศัยอรรกถาเก่า[[ภาษาสิงหฬสิงหล]]ที่แปลมาจากภาษมคธหรือ[[ภาษาบาลี]]มาแต่เดิม แต่ต่อมาต้นฉบับสูญหายไปพระพุทธโฆษาจารย์จึงเดินทางไปยังลังกาทวีปเพื่อแปลอรรกถาเหล่านี้กลับคืนเป็นภาษาบาลีอีกครั้ง ทั้งนี้ ชื่อคัมภีร์ "ปปัญจสูทนี" มีหมายความว่า การไขความกระจ่างแก่อุปสรรคแก่ความก้าวหน้าทางจิต <ref>ดู "papanca" ใน palikanon.com</ref> <ref>Jayarava Attwood. (2012)</ref>
 
ปปัญจสูทนี คือ คัมภีร์อรรถกถาที่อธิบายความในมัชฌิมนิกาย แห่งพระสุตตันตปิฎก พระพุทธโฆษาจารย์ หรือ[[พระพุทธโฆสะ]] เรียบเรียงจาก[[อรรถกถา]]ภาษาสิงหฬ เมื่อราว พ.ศ. 1,000 <ref>พระพรหมคุณาภรณ์ หน้า 200</ref> โดยอาศัยอรรกถาเก่าภาษาสิงหฬที่แปลมาจากภาษมคธหรือภาษาบาลีมาแต่เดิม แต่ต่อมาต้นฉบับสูญหายไปพระพุทธโฆษาจารย์จึงเดินทางไปยังลังกาทวีปเพื่อแปลอรรกถาเหล่านี้กลับคืนเป็นภาษาบาลีอีกครั้ง ทั้งนี้ ชื่อคัมภีร์ "ปปัญจสูทนี" มีหมายความว่า การไขความกระจ่างแก่อุปสรรคแก่ความก้าวหน้าทางจิต <ref>ดู "papanca" ใน palikanon.com</ref> <ref>Jayarava Attwood. (2012)</ref>
 
== ที่มา ==
พระพุทธโฆษาจารย์ หรือ[[พระพุทธโฆสะ]] ได้รจนาคัมภีร์นี้ขึ้นตามคำอาราธนาของพระพุทธมิตตะเถระ<ref>Bimala Charan Law. (1923). หน้า 79</ref> เริ่มต้นคัมภีร์ พระพุทธโฆษาจารย์ได้เกริ่นถึงที่มาที่ไปของการรจนาปปัญจสูทนี กล่าวคือ เป็นการแปลจากอรรถกาเดิมที่พระอรหันต์ผู้เชี่ยวชาญ 500 องค์สังคายนาเป็นภาษามคธ หรือภาษาบาลีไว้ตอน[[สังคายนาครั้งที่หนึ่งในศาสนาพุทธ|ปฐมสังคายนา]] รวมถึงที่พระสังคีติกาจารย์ทั้งหลายสังคายนาเพิ่มเติมในเวลาต่อมา เพื่อเนื้อความแห่งพระสูตร มัชฌิมนิกาย ต่อมา[[พระมหินทมหาเถระนทเถระ]]ได้นำอรรถกถาเหล่านี้มาเผยแผ่ที่ลังกาทวีป แล้วแปลเป็นภาษาสิงหล เพื่อยังประโยชน์แก่ชาวลังกา ในเวลาต่อมาอรรถกาเดิมในภาษามคธสูญหายไป พระพุทธโฆษาจารย์จึงเดินทางมาลังกาเพื่อแปลอรรถกาต่างๆ รวมถึงอรรถกถาที่อธิบายมัชฌิมนิกาย กลับเป็นภาษาบาลีอีกครั้ง นอกจากนี้ ในการแปลครั้งนี้ พระพุทธโฆษาจารย์ยังประกาศว่า อรรถกาเนื้อความมีความสอดคล้องกับคำสอนของพระเถระคณะ[[วัดมหาวิหาร]] ซึ่งรักษาคำสอนตามแนวทางพุทธศาสนาฝ่ายเถรวาทไว้อย่างครบถ้วน <ref>พระไตรปิฎกมหามกุฏราชวิทยาลัย. ปปัญจสูทนี. อรรถกถา พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย หน้า 16 - 17</ref>
 
== เนื้อหา ==
ปปัญจสูทนี มีลักษณะเดียวกับคัมภีร์อรรถกถาอื่นๆ กล่าวคือ ผู้รจนา จะกล่าวถึงเบื้องหลังที่มีการแสดงพระสูตรนั้น มีการอธิบายคำศัพท์สำคัญในพระสูตร และมีการอธิบายเพิ่มเติม ซึ่งรายละเอียดของข้อธรรมซึ่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงในพระสูตรนั้นๆนั้น ๆ โดยในที่นี้จะมีการแบ่งเนื้อหาโดยสรุปของปปัญจสูทนี ตามลักษณะการแบ่งหมวดหมู่ของมัชฌิมนิกาย ดังนี้
 
*'''ปปัญจสูทนี อรรถกามัชฌิมนิกาย หมวด[[มูลปัณณาสก์]]'''
เส้น 46 ⟶ 45:
== อ้างอิง ==
{{รายการอ้างอิง}}
 
== บรรณานุกรม ==
* [[พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ประยุทธ์ ปยุตฺโต)]]. (2550). พจนานุกรมพุทธศาสน์ฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพมหานคร.
* Jayarava Attwood. (2012). Proliferation : An exploration of the concept of papanca in the Pali Suttas with translations of relevant texts.
* พระไตรปิฎกมหามกุฏราชวิทยาลัย. ปปัญจสูทนี. อรรถกถา พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย
* [[สุชีพ ปุญญานุภาพ]]. (2550). พระไตรปิฎกฉบับประชาชน. กรุงเทพมหานคร. กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม.
* พระศรีปริยัติโมลี. (2542). เก็บเพชรจากคัมภีร์พระไตรปิฎก. กรุงเทพมหานคร. โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย หน้า 129 - 144
* Bimala Charan Law. (1923). The Life and Work of Buddhaghosa. Calcutta : Thacker, Spink & Co.
 
[[หมวดหมู่:วรรณกรรมอรรถกถา]]