ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ปาราชิก"

1. เสพเมถุน

2.เอาสิ่งของที่เจ้าของไม่ได้ให้ตั้งแต่ 5 บาสกขึ้นไป

3. ฆ่ามนุษย์

4. อวดอุตริมนุษสธรรมอันไม่มีในตน

การบอกลาสิกขาบทตามพระธรรมวินัยองค์ประกอบ 2 ประการคือ

1. บุคคลนั้นมี "การกระทำเป็นผู้ทุรพลให้แจ้ง" หมายความว่า ไม่ประสงค์เป็นพระภิกษุอีกต่อไป

มีอาการเบื่อหน่ายเพศสมณะ ประสงค์จะเป็นคฤหัสถ์ (ตามพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เล่ม 1

ข้อที่ 30)

2. มีการเปล่งวาจาให้ผู้อื่นทราบว่าตนเองมีเจตนาลาสิกขาบทจริง การกล่าวนั้นต้องชัดเจน

ไม่กำกวม ไม่มีข้อแม้ ไม่ใช่เพราะถูกบังคับ มิฉะนั้นจะยังไม่ขาดจากความเป็นพระภิกษุ (ตามพระไตร

ปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เล่ม 1 ข้อที่ 30 และ 31) การกล่าวเพราะฟุ้งซ่าน เพราะไม่เข้าใจ กล่าวเล่น ๆ

ไม่ขาดจากความเป็นพระภิกษุ (ตามพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เล่ม 1 ข้อที่ 32)

แต่อย่างไรก็ตาม การวินิจฉัยคดีของศาลที่เคยปฏิบัติมา มักจะวินิจฉัยคำว่า "สละสมณเพศ"

ในรูปแบบของการแต่งกายเท่านั้นว่า เมื่อจำเลยยินยอมเปลื้องสบงจีวรออก ถือว่าจำเลยลาสิกขาบทแล้ว