ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จาง ชุนหฺวา"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 13:
จางชุนหัว หรือ เตียวชุนหัว (Zhang Chunhua, 張春華) (ค.ศ.189 - 247) คือภรรยาของสุมาอี้ที่ให้กำเนิดสุมาสูและสุมาเจียว ซึ่งต่อมาภายหลังเมื่อสุมาเอี๋ยนตั้งตนเป็นฮ่องเต้ได้ยกย่องนางจางชุนหัว ซึ่งมีศักดิ์เป็นย่า ว่าพระราชินีจาง ทั้งนี้ประวัติของจางชุนหัวได้รับการบันทึกอยู่ในสมุดจดหมายเหตุประวัติศาสตร์จิ้นซู บททีว่าด้วยพระราชวงศ์ฝ่ายใน ความว่า
พระราชินีจาง พระนามว่า ชุนหัว เป็นผู้มีจริยธรรม ความรู้และสติปัญญามาก เป็นมารดาของสุมาสู สุมาเจียว เมื่อครั้งที่สุมาอี้คิดหลบเลี่ยงการเข้ารับราชการกับโจโฉนั้น สุมาอี้แกล้งนอนป่วยอยู่ที่บ้าน วันหนึ่งสุมาอี้นำตำรามาผึ่งแดดไว้แล้วเข้าไปแกล้งนอนซมอยู่ในบ้าน
ทันใดนั้นมีฝนตกหนัก สุมาอี้จึงกระโดดลุกออกจากเตียงและรีบวิ่งไปเก็บตำราเข้ามาหลบฝน เผอิญมีสาวใช้นางหนึ่งมาเห็นเข้า นางจึงคิดว่า[[สุมาอี้]]หายป่วยแล้ว และได้นำความไปแจ้งให้กับจางชุนหัว นางจางชุนหัวรู้ดีว่าสามีแกล้งป่วย แต่ก็ด้วยความกลัวว่าสาวใช้จะนำเรื่องนี้ออกไปแพร่งพราย นางจึงชิงสังหารสาวใช้คนนั้น
และรับอาสาดูแลงานทุกอย่างภายในบ้านด้วยตนเอง สร้างความประทับใจให้กับ[[สุมาอี้]]เป็นอันมาก แต่ความรักที่ไม่ใช่รักแท้ย่อมไม่ยั่งยืน [[สุมาอี้]]เมื่อขึ้นเป็นใหญ่ ไปหลงนางป๋อฮูหยิน ภรรยาน้อยมากกว่า นางจางชุนหัวจึงไม่ค่อยมีโอกาสได้พบหน้า[[สุมาอี้]]นัก วันหนึ่งสุมาอี้ป่วย นางจางชุนหัวจึงเข้าไปเยี่ยม ปรากฏว่า[[สุมาอี้]]ได้กล่าวคำผรุสวาทต่อหน้านางว่า "ของเก่าของแก่ หน้าตาหน้าเกลียด มารบกวนกันทำไม !?" จางชุนหัวได้ยินคำดังนั้น จึงน้อยใจ คิดจะฆ่าตัวตายด้วยการอดอาหาร พอ[[สุมาสู]] [[สุมาเจียว]] รู้ว่าแม่ไม่ยอมกินข้าว มาอ้อนวอนเท่าใดก็ไม่เป็นผล [[สุมาสู]] [[สุมาเจียวจึง]]ไปขอร้องพ่อ ให้มาขอโทษแม่ [[สุมาอี้]]จึงยอมใจอ่อนมาขอโทษนาง
| |||