ผลต่างระหว่างรุ่นของ "หมู่เกาะเซ็งกากุ"

'''หมู่เกาะเซ็งกะกุ''' ({{ญี่ปุ่น|尖閣諸島|Senkaku-shotō}}) หรือ '''หมู่เกาะเตียวหยู''' ({{zh|钓鱼岛|p=Diàoyúdǎo}}) หรือ '''หมู่เกาะพินนาเคิล''' ({{lang-en|Pinnacle Islands}}) เป็นกลุ่ม[[เกาะร้าง]]ขนาดเล็กใน[[ทะเลจีนตะวันออก]] ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของ[[จีนแผ่นดินใหญ่]] ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของ[[ไต้หวัน]] และทางตะวันตกของ[[เกาะโอะกินะวะ]] อยู่ทางเหนือของปลายตะวันตกสุดของ[[หมู่เกาะรีวกีว]]ของ[[ญี่ปุ่น]]

 

 

หมู่เกาะดังกล่าวเป็นชายแดนนอกชายฝั่งของจีนเพื่อใช้ในการป้องกันโจรสลัดญี่ปุ่น (Wokou) ในระหว่างปีพ.ศ. 1911 – 2454 (ค.ศ. 1368-1911) ซึ่งอยู่ในช่วงราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง ทั้งนี้ แผนที่แสดงภูมิภาคเอเชียของจีน รวมถึงแผนที่ซึ่งจัดทำขึ้นโดยนักเขียนแผนที่ชาวญี่ปุ่นในช่วงคริสศตวรรษที่ 18 แสดงว่าหมู่เกาะเซนกากุ/เตียวหยู เป็นส่วนหนึ่งของประเทศจีน (ขณะที่ ก่อนปี พ.ศ. 2427 ไม่มีข้อมูลอ้างอิงถึงหมู่เกาะดังกล่าวในเอกสารทางการของญี่ปุ่น) ญี่ปุ่นยึดครองหมู่เกาะดังกล่าวในปี พ.ศ. 2438 ตาม การลงนามในสนธิสัญญาชิโมโนเซกิ ภายหลังจากที่จีนแพ้สงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่ 1 <ref>MACROECONOMIC ANALYSIS BRIEFING สำนักงานเศรษฐกิจการคลัง ส่วนการวิเคราะห์เสถียรภาพเศรษฐกิจ สำนักนโยบายเศรษฐกิจมหภาค</ref> <ref>หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 แถลงการณ์พอทสดัมระบุว่า "อำนาจอธิปไตยญี่ปุ่นจะจำกัด อยู่ที่เกาะฮอนชู เกาะฮอกไกโด เกาะคิวชู เกาะชิโกกุและเกาะเล็กอื่นๆ ที่เรากำหนด ซึ่ง "เรา" หมายถึงผู้ชนะสงครามโลกครั้งที่สองที่พบกันที่กรุงพอทสดัม(สหรัฐฯ สหราชอาณาจักร และสาธารณรัฐประชาชนจีน) โดยญี่ปุ่นได้ยอมรับเงื่อนไขของประกาศดังกล่าว</ref>