ผลต่างระหว่างรุ่นของ "มนตร์"
พุทธามาตย์ (คุย | ส่วนร่วม) หน้าใหม่: '''มนตร์''' ({{lang-sa|मन्त्र}}) หรือ '''มนต์''' ({{lang-pi|manta}}) คำศักดิ์สิทธิ์หรือ... |
(ไม่แตกต่าง)
|
รุ่นแก้ไขเมื่อ 17:19, 28 กันยายน 2556
มนตร์ (สันสกฤต: मन्त्र) หรือ มนต์ (บาลี: manta) คำศักดิ์สิทธิ์หรือคำสำหรับสวดเพื่อเป็นสิริมงคล[1] พบในศาสนาแบบอินเดีย ทั้งศาสนาฮินดู ศาสนาเชน ศาสนาพุทธ ศาสนาซิกข์ โดยทั่วไปมักเป็นคำสรรเสริญสิ่งศักดิ์สิทธิ์
ศาสนาพุทธ
ในศาสนาพุทธ มีการใช้มนต์ในหลายนิกาย ในแต่ละนิกายมีมนต์สำคัญดังนี้
| นิกาย | มนตร์ |
| วัชรยาน | โอมฺ มณิ ปทฺเม หูมฺ |
| สุขาวดี | โอมฺ อมิตาภ หฺรีะ |
| นิชิเร็ง | นัม เมียวโฮ เร็งเงะ เคียว |
ลัทธิอนุตตรธรรม
ลัทธิอนุตตรธรรมเรียกมนตร์ว่ารหัสคาถา หรือ สัจจคาถา (จีน: 口訣) และเชื่อว่าพระแม่องค์ธรรมได้แบ่งยุคสว่างออกเป็นสามยุค ในแต่ละยุค พระแม่จะมอบหมายให้พระพุทธเจ้าเป็นผู้ปกครองและมีรหัสคาถากำหนดไว้แตกต่างกันไป ดังต่อไปนี้[2]
| ธรรมกาล | ระยะเวลา | ผู้ปกครอง | รหัสคาถา |
| ยุคเขียว | 1886 ปี | พระทีปังกรพุทธเจ้า | อู๋เลี่ยงโซ่วฝอ |
| ยุคแดง | 3,140 | พระศากยมุนีพุทธเจ้า | หนันอู๋อาหมีเล่อ |
| ยุคขาว | 10,800 ปี | พระศรีอริยเมตไตรย | อู๋ไท่ฝอหมีเล่อ |
สัจจคาถาถือเป็นคาถาศักดิ์สิทธิ์ที่สุด เป็นความลับของสวรรค์ ห้ามจดบันทึก ห้ามนำไปบอกต่อ มีเฉพาะผู้ได้รับอาณัติสวรรค์ (ได้แก่ จู่ซือ เหล่าเฉียนเหริน เฉียนเหริน และเตี่ยนฉวนซือ) เท่านั้นที่เปิดเผยสัจจคาถาได้ เมื่อเผชิญภัยอันตรายท่องคาถานี้แล้วสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะช่วยให้พ้นอันตรายและวิบากกรรมต่าง ๆ[3]
อ้างอิง
- ↑ ราชบัณฑิตยสถาน, พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554, กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน, หน้า 878
- ↑ สายทอง (พงศาธรรม ๑), ศุภนิมิต ผู้แปล, กรุงเทพฯ: ส่งเสริมคุณภาพชีวิต, ม.ป.ป., หน้า 24-40
- ↑ เกษร สุทธจิต จันทร์ประภาพ, ธรรมประธานพร เล่ม ๕, เชียงใหม่: บี.เอส.ดี การพิมพ์, 2547, หน้า 185-191