วิกิพีเดีย

ผลต่างระหว่างรุ่นของ "นอร์ทอเมริกัน พี-51 มัสแตง"

เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ
← การแก้ไขก่อนหน้าการแก้ไขถัดไป →
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เห็นภาพข้อความวิกิ
Nullzerobot (คุย | ส่วนร่วม)
บอต
การแก้ไข 138,643 ครั้ง
ล ลบลิงก์ที่ซ้ำซ้อน wikidata
Elite501st (คุย | ส่วนร่วม)
การแก้ไข 3,879 ครั้ง
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 14:
}}
 
'''นอร์ทอเมริกันนอร์ธอเมริกันเอวิเอชัน พี-51 มัสแตง''' ({{lang-en|North American Aviation P-51 Mustang}}) เป็น[[เครื่องบินขับไล่]]และ[[เครื่องบินขับไล่-ทิ้งระเบิดที่นั่งเดียว|ทิ้งระเบิด]]พิสัยไกลหนึ่งที่นั่งสัญชาติอเมริกาที่ซึ่งถูกใช้ระหว่างใน[[สงครามโลกครั้งที่สอง 2]] [[สงครามเกาหลี]] และข้อพิพาทอื่นอีกหลายครั้ง ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สองอื่นๆ นักบินมัสแตงอ้างว่าอากาศยานฝ่ายข้าศึกมันถูกยิงตก 4,950ออกแบบและสร้างโดย[[นอร์ธอเมริกันเอวิเอชัน]]หรือเอ็นเอเอเพื่อตอบโจทย์ของกระทรวงการบินจากการสั่งซื้อของอังกฤษ ลำตันแบบคือเอ็นเอ-73เอ็กซ์ที่สร้างเสร็จในวันที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2483 มากเป็นอันดับสองรองเพียง[[กรัมแมนเวลา เอฟ6เอฟ102 เฮลแคท]]วันหลังจากมีการเซ็นสัญญาและทำการบินครั้งแรกเมื่อวันที่ 26 ตุลาคม<ref>Kinzey 1996, p. 5.</ref> ในบรรดาอากาศยานฝ่ายสัมพันธมิตร{{ใครกล่าว}}
 
เดิมทีมัสแตงถูกออกแบบมาเพื่อใช้เครื่องยนต์อัลลิสัน วี-1710 ซึ่งมีความสูงที่จำกัดในการบิน การบินครั้งแรกเกิดขึ้นโดยกองทัพอากาศอังกฤษเพื่อทำหน้าที่ลาดตระเวนทางอากาศและเป็นเครื่องบินขับไล่ทิ้งระเบิด (มัสแตง มาร์ค 1) ต่อมามีการใช้เครื่องยนต์โรลส์-รอยซ์ เมอร์ลินในรุ่นพี-51บีและซีเพื่อให้มัสแตงสามารถบินได้ที่ความสูงเหนือ 15,000 ฟุต ซึ่งทำให้มันบินได้ดีกว่าหรือเท่ากับเครื่องบินส่วนมากของกองทัพอากาศเยอรมนี<ref>Kinzey 1996, p. 56.</ref>{{#tag:ref|ในขณะที่เครื่องยนต์เมอร์ลินทำความเร็วสูงสุดบนความสูง 15,000 ฟุตได้มากกว่าเครื่องยนต์อัลลิสัน แต่ก็ยังเป็นเรื่องพิสูจน์ไม่ได้ว่าเครื่องยนต์เมอร์ลินสามารถทำพิสัยได้ไกลกว่าเครื่องยนต์อัลลิสัน ซึ่งขึ้นอยู่กับสภาพของเครื่อง เครื่องยนต์ทั้งสองแบบเพิ่มพิสัยของมัสแตงให้ไกลขึ้น<ref>Kinzey 1996, p. 57.</ref>|group=nb}} รุ่นสุดท้ายคือพี-51ดีซึ่งมีเครื่องยนต์เป็นเครื่องแพคคาร์ด วี-1650-7 เป็นเครื่องยนต์ดัดแปลงจากเครื่องยนต์โรลส์-รอยซ์ 60 ที่เป็นเครื่องยนต์ซูเปอร์ชาร์จเจอร์สองความเร็ว และมีอาวุธเป็น[[ปืนกลเอ็ม2 บราวนิง]]ขนาด 12.7 มม.หกกระบอก<ref>Kinzey 1997, pp. 10–13.</ref>
 
ตั้งแต่ปลายปีพ.ศ. 2486 พี-51บีถูกใช้โดยกองทัพอากาศที่ 8 ของสหรัฐอเมริกาเพื่อคุ้มกันเครื่องบินทิ้งระเบิดที่ต้องบินในน่านฟ้าของนาซีเยอรมนี ในขณะที่กองทัพอากาศทางยุทธวิธีที่ 2 ของอังกฤษและกองทัพอากาศที่ 9 ของสหรัฐฯ ใช้เครื่องบินมัสแตงเครื่องยนต์เมอร์ลินทำหน้าที่ทิ้งระเบิดและขับไล่ เป็นบทบาทที่เพิ่มความแน่นอนให้กับความเป็นเจ้าอากาศของฝ่ายสัมพันธมิตรในปีพ.ศ. 2487<ref name="Gunston p. 58">Gunston 1984, p. 58.</ref> พี-51 ยังทำหน้าที่ให้กับฝ่ายสัมพันธมิตรในการรบบริเวณแอฟริกาเหนือเหนือทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและอิตาลี นอกจากนี้ยังทำการรบกับจักรวรรดิญี่ปุ่นในมหาสมุทรแปซิฟิกอีกด้วย ในสงครามโลกครั้งที่ 2 นักบินมัสแตงอ้างว่าได้ยิงเครื่องบินศัตรูตกไป 4,950 ลำ{{#tag:ref|ใหมู่เครื่องบินของฝ่ายสัมพันธมิตร บี-51 เป็นเครื่องบินที่มีคะแนนดีที่สุดเป็นรองจากเครื่องบิน[[กรัมแมน เอฟ6เอฟ เฮลล์แคท]]<ref>Tillman 1996, pp. 78–79.</ref>|group=nb}}
 
เมื่อสงครามเกาหลีเริ่มต้นขึ้น มัสแตงได้กลายเป็นเครื่องบินขับไล่ประเภทหลักของ[[สหประชาชาติ]]จนกระทั่งเครื่องบินขับไล่เครื่องยนต์ไอพ่น เช่น [[นอร์ธอเมริกัน เอฟ-86 เซเบอร์]]เข้ามาทำหน้าที่แทน จากนั้นมัสแตงก็กลายเป็นเครื่องบินขับไล่ทิ้งระเบิดแบบพิเศษ แม้ว่าเครื่องบินไอพ่นจะเข้ามาแทนที่แต่มัสแตงก็ยังคงประจำการในกองทัพอากาศในบางประเทศจนถึงต้นทษวรรษที่ 2523 หลังจากสงครามโลกครั้งที่ 2 และสงครามเกาหลี มัสแตงจำนวนมากถูกดัดแปลงให้ใช้โดยพลเรือน โดยเฉพาะการแข่งขันทางอากาศและการบินแสดงในการแสดงเครื่องบินต่างๆ
 
== อ้างอิง ==
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/wiki/นอร์ทอเมริกัน_พี-51_มัสแตง"