ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภาษาชากาทาย"

|fam3=ภาษากลุ่มชะกะไต

|iso2=chg

'''ภาษาชะกะไต''' (ภาษาชะกะไต: جغتای ; [[ภาษาตุรกี]]: Çağatayca; [[ภาษาอุยกูร์]]: چاغاتاي Chaghatay; [[ภาษาอุซเบก]]: ﭼىﻐﺎتوي Chig'atoy) เป็นภาษากลุ่มเตอร์กิกที่ตายแล้ว เคยใช้พูดใน[[เอเชียกลาง]]และบริเวณโคราซาน คำว่า “ชะกะไต” มีความเกี่ยวพันกับเขตของชะกะไตข่านทางตะวันตกของ[[จักรวรรดิมองโกเลีย]]ที่อยู่ในความครอบครองของชะกะไตข่าน ลูกชายคนที่สองของ[[เจงกีสข่าน]] ชาวตุรกีชะกะไตและชาวตาตาร์จำนวนมากที่เคยพูดภาษานี้เป็นลูกหลานที่สืบตระกูลมาจากชะกะไตข่าน

 

== พัฒนาการ ==

ภาษานี้พัฒนาระบบการเขียนโดยใช้[[อักษรอาหรับ]] ได้รับอิทธิพลจาก[[ภาษาอาหรับ]]และ[[ภาษาเปอร์เซีย]]มาก เคยเป็นภาษากลางในเอเชียกลาง แบ่งได้เป็นสามยุคคือ

# ยุคก่อนคลาสสิก (พ.ศ. 1943 – 2008) เป็นยุคที่มีการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงมาก

# ยุคหลังคลาสสิก (พ.ศ. 2143 – 2464) เป็นยุคที่มีการเปลี่ยนแปลงเป็นสองทาง ทางหนึ่งคืออนุรักษ์ภาษาชะกะไตยุคคลาสสิกโดยโนวอย และอีกทางหนึ่งเป็นการรับอิทธิพลจากภาษาท้องถิ่นอื่นๆเข้ามา

ปัจจุบันในบริเวณที่เคยใช้ภาษาชะกะไต เป็นบริเวณที่ใช้[[ภาษาอุซเบก]]และ[[ภาษาอุยกูร์]] ใน[[อุซเบกิสถาน]] ภาษาชะกะไตถูกแทนที่ด้วยภาษาอุซเบกเมื่อราว พ.ศ. 2464 ผู้พูดภาษาชะกะไตคนสุดท้ายคาดว่าตายเมื่อ พ.ศ. 2533 วรรณคดีภาษาชะกะไตที่มีชื่อเสียงคือบทกวีของ Mir Alisher Navoi จนบางครั้งมีผู้เรียกภาษาชะกะไตว่า ภาษาของโนวอย

 

== อ้างอิง ==

* Bodrogligeti, András J. E., A Grammar of Chagatay (Languages of the World/Materials 155): 2001 repr. 2007, ISBN 3-89586-563-X