ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เฟรเดริก ชอแป็ง"

[[ไฟล์:Chopin, by Wodzinska.JPG|thumb|250px|เฟรเดริก ชอแป็งโชแปง]]

'''เฟรเดริก ฟร็องซัว ชอแป็งโชแปง''' ({{lang-fr|Frédéric François Chopin}}) หรือ '''ฟรือแดรึก ฟรันต์ซีเชก ชอแปนโชแปน''' ({{lang-pl|Fryderyk Franciszek Chopin บางครั้งสะกดว่า Szopen}}) เป็นคีตกวีชาว[[โปแลนด์]] เกิดเมื่อวันที่ [[1 มีนาคม]] [[พ.ศ. 2353]] (ค.ศ. 1810) เสียชีวิตเมื่อวันที่ [[17 ตุลาคม]] [[พ.ศ. 2392]] (ค.ศ. 1849) จากวัณโรคที่ส่งผลต่อระบบทางเดินหายใจ ชื่อที่บิดามารดาของเขาตั้งให้คือ "Fryderyk Franciszek Chopin" ต่อมาได้หันมาใช้ชื่อเป็นภาษาฝรั่งเศสเมื่อเขาได้ตัดสินใจจากประเทศบ้านเกิดเป็นการถาวรเพื่อมุ่งหน้าสู่กรุง[[ปารีส]] [[ประเทศฝรั่งเศส]]

ชอแป็งโชแปงเกิดเมื่อวันที่ [[1 มีนาคม]] [[พ.ศ. 2353]] (ตามบันทึกของสังฆมณฑลบอกว่าเป็นวันที่ 22 กุมภาพันธ์) ที่เมือง[[แชลาซอวาวอลา]] ({{lang|pl|Żelazowa Wola}}) ซึ่งตั้งอยู่ตอนกลางของประเทศโปแลนด์ บิดาของชอแป็ง [[:en:Nicolas Chopin|นิโคลัส]]เป็นชาว[[แคว้นลอแรน|ลอแรน]]โดยกำเนิด พื้นเพมาจากเมืองมาแร็งวีล-ซูร์-มาดง (Marainville-sur-Madon) มารดาเป็นชาวโปแลนด์ ชอแป็งเริ่มเรียนดนตรีตั้งแต่อายุหกขวบ ([[พ.ศ. 2359]]) และแต่งเพลงแรกเมื่ออายุเพียงเจ็ดขวบ ([[พ.ศ. 2360]]) และเปิดการแสดงต่อสาธารณชนครั้งแรกเมื่ออายุแปดขวบ ([[ค.ศ. 1818]]) ครูสอนดนตรีคนแรกของชอแป็งได้แก่โชแปงได้แก่ [[วอยแชค ชึฟนือ]] ({{lang|pl|Wojciech Żywny}}) และหลังจากปี [[พ.ศ. 2369]] (ค.ศ. 1826) เขาได้เข้ารับการศึกษาที่โรงเรียนดนตรีแห่งกรุง[[วอร์ซอ]] ซึ่งเขาได้รับการถ่ายทอดวิชาดนตรีจาก[[โจเซฟ เอลส์เนอร์]] (Joseph Elsner) เป็นหลัก

ในปี [[พ.ศ. 2373]] (ค.ศ. 1830) เขาได้จาก[[ประเทศโปแลนด์|โปแลนด์]]ประเทศบ้านเกิดเพื่อมาประกอบอาชีพนักดนตรีที่ประเทศฝรั่งเศส ซึ่งเขาได้ใช้ช่วงชีวิตที่เหลือพำนักอยู่ที่กรุงปารีสหรือไม่ก็ในบริเวณใกล้เคียง เขาตกหลุมรักสาวนางหนึ่งอย่างหัวปักหัวปำ ความรักที่เขามีต่อหล่อนได้เป็นแรงบันดาลใจในการประพันธ์เพลง "[[บัลลาด]]หมายเลข 1 โอปุสที่ 23" ที่แสนไพเราะ รวมถึงมูฟเมนท์ที่สองของ[[คอนแชร์โต]]หมายเลข 1 ระหว่างปี [[พ.ศ. 2381]] (ค.ศ. 1838) ถึง [[พ.ศ. 2390|2390]] (ค.ศ. 1847) เขาได้กลายเป็นชู้รักของ[[ฌอร์ฌ ซ็องด์]] (George Sand) นักประพันธ์นวนิยายชาวฝรั่งเศสผู้อื้อฉาว แต่ในที่สุดก็ได้แยกทางกันด้วยความเต็มใจของทั้งสองฝ่ายเมื่ออาการป่วยของชอแป็งทรุดหนักโชแปงทรุดหนัก ฉากหนึ่งของเรื่องราวความรักของคู่รักบันลือโลกที่ผู้คนจดจำได้ดีที่สุด เห็นจะได้แก่เหตุการณ์ในเกาะ[[มาจอร์กา]] [[ประเทศสเปน]] ในช่วงที่ชอแป็งโชแปงใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่อย่างอนาถในบ้านชาวนาโดยปราศจากเครื่องทำความร้อน บทเพลงเขาได้ประพันธ์ระหว่างช่วงเวลาอันน่าสังเวชนี้ได้แก่[[พรีลูด]] โอปุสที่ 28 อันพรรณนาถึงความสิ้นหวังของทั้งคู่ ช่วงเวลาดังกล่าวได้มีผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อสุขภาพของชอแป็งที่ป่วยจากวัณโรคเรื้อรัง ทำให้เขาและฌอร์ฌ ซ็องด์ ต้องตัดสินใจเดินทางกลับกรุงปารีสเพื่อรักษาชีวิตของชอแป็งเอาไว้ เขารอดชีวิตมาได้ก็จริง แต่ก็ไม่หายขาดจากอาการป่วย จนกระทั่งจบชีวิตอย่างน่าสลดด้วยวัยเพียง 39 ปี

ชอแป็งสนิทกับโชแปงสนิทกับ[[ฟรันซ์ ลิซท์]], [[วินเชนโซ เบลลีนี]] (ผู้ซึ่งศพถูกฝังอยู่ใกล้กับเขาที่[[สุสานแปร์ลาแชซ]]ในกรุงปารีส) และ[[เออแฌน เดอลาครัว]] เขายังเป็นเพื่อนกับคีตกวี[[แอ็กตอร์ แบร์ลีโยซ]] และ[[โรแบร์ท ชูมันน์]] และแม้ว่าชอแป็งโชแปงจะได้มอบบทเพลงบางบทเพื่ออุทิศให้เพื่อนนักประพันธ์ทั้งสองก็ตาม แต่เขาก็ไม่ค่อยประทับใจกับบทเพลงที่ทั้งสองแต่ขึ้นสักเท่าไหร่นัก เขาได้ขอร้องให้ร้องเพลงสวด[[เรควีเอ็ม]]ของ[[โวล์ฟกัง อะมาเดอุส โมซาร์ท|โมซาร์ท]]ในงานศพของเขา แต่เมื่อเขาเสียชีวิตลงในปี [[พ.ศ. 2392]] (ค.ศ. 1849) พิธีศพที่จัดขึ้นที่โบสถ์ลามาดแลน (La Madeleine) ไม่ได้ราบเรียบเสียทีเดียว เนื่องจากเป็นครั้งแรกที่ได้มีการขออนุญาตให้ใช้วงประสานเสียงสตรีในการร้องเพลงสวด ข่าวอื้อฉาวดังกล่าวได้แพร่ออกไปส่งผลให้ต้องเลื่อนพิธีฝังศพออกไปอีกสองสัปดาห์ แต่ในที่สุดโบสถ์ก็ยอมรับคำขอดังกล่าว ทำให้คำขอร้องครั้งสุดท้ายของชอแป็งก็เป็นจริงขึ้นมา

ผลงานทุกชิ้นของชอแป็งโชแปงเป็นผลงานชิ้นเอก รวมถึงเพลงบรรเลงสำหรับเปียโน ซึ่งส่วนใหญ่จะใช้สำหรับการเดี่ยวเปียโน งานประพันธ์ประเภทเรียบเรียงเสียงประสานมีเพียง[[คอนแชร์โต]]สองบท, [[ปอลอแนซ]] (polonaise) หนึ่งบท, [[รงโด]] (rondo) หนึ่งบท และ[[วารียาซียง]] (variation) อีกจำนวนหนึ่ง ซึ่งทั้งหมดบรรเลงด้วยเปียโนและวง[[ออร์เคสตรา]] เพลง[[เชมเบอร์มิวสิก]]มีเพียงห้าชิ้น ซึ่งสี่ชิ้นแรกแต่งไว้ตั้งแต่วัยเด็ก ชิ้นสุดท้ายเป็นโซนาตาสำหรับ[[เชลโล]]และเปียโน ซึ่งเป็นผลงานชิ้นสุดท้ายที่เขาได้นำออกแสดงต่อสาธารณชนร่วมกับ[[โอกุสต์ ฟร็องชอม]] (Auguste Franchomme) เพื่อนของเขาผู้เป็นนักเชลโลเลื่องชื่อ มิตรภาพได้ถูกถ่ายถอดมาเป็นความละเมียดละไมของเชลโล เนื่องจากเชมเบอร์มิวสิกของชอแป็งได้ใช้เชลโลบรรเลงถึงสี่ในห้าชิ้นด้วยกัน