ผลต่างระหว่างรุ่นของ "กองทัพชาติปลดปล่อยประชาพลรัฐเขมร"

การประกาศจัดตั้งมีขึ้นเมื่อ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2511 ที่ค่ายสุขสันต์ ในเขตภูเขากระวานของกัมพูชา โดยอ้างว่ามีทหารราว 2,000 คน<ref>Bekaert, J., "Kampuchea: The Year of the Nationalists?" ''Southeast Asian Affairs,'' Institute of Southeast Asian Studies, Singapore (1983), pp. 169.</ref> ซึ่งรวมมาจากกลุ่มต่างๆ 13 กลุ่ม บางส่วนเคยอยู่ฝ่ายสาธารณรัฐเขมรมาก่อน ผู้ควบคุมกองทัพคือ [[สัก สุตสคัน]] ซึ่งอยู่ฝ่ายสาธารณรัฐเขมรมาก่อน

นายพลเดียน เดลได้เปิดค่ายฝึกที่ค่ายผู้อพยพอัมปึล (บ้านสังแก) เมื่อเดือนมกราคม พ.ศ. 2524<ref>Corfield, P. 13.</ref> กองทัพนี้ได้รับการสนับสนุนทางอาวุธจาก[[จีน]]<ref>Heder, S. "KPNLF’s Guerrilla Strategy Yields Mixed Results," ''Indochina Issues'' 45 (April 1984), p. 3.</ref>

ค่ายผู้อพยพหนองจันกลายเป็นศูนย์บัญชาการทางทหารของแนวร่วมปลดปล่อยในช่วงปลายปี พ.ศ. 2525 ส่วนค่ายอัมปึลยังมีความสำคัญทางการบริหารจนถูกทำลายในช่วงต้นปี พ.ศ. 2528 ค่ายผู้อพยพหนองจันเป็นที่ตั้งของกองกำลังที่ 3 7 และ 9 รวมทั้งกองกำลังพิเศษ ในขณะที่หน่วยที่ 1 อยู่ที่ค่าผู้อพยพหนองเสม็ด และหน่วยที่สองอยู่ที่ค่ายอัมปึล<ref>Radu, M. and Arnold, A. ''The New Insurgencies: Anticommunist Guerrillas in the Third World'' New Brunswick, N.J.: Transaction Publishers, 1990, p. 218-19.</ref> ในช่วงต้นปี พ.ศ. 2527 ซอน ซานกล่าวอ้างว่ามีทหารที่ผ่านการฝึกแล้ว 12,000 และกำลังฝึกอีก 8,000 คน แต่ยังมีอาวุธไม่เพียงพอ<ref>Paul Quinn-Judge, “Hanoi’s Headache: Son Sann’s Anti-Vietnamese Coalition Faction is Gaining Strength, Militarily and Politically.” ''Far Eastern Economic Review,'' Jan 19, 1984 p. 32. Two months earlier William Branigan reported similar numbers: “…the Khmer People’s National Liberation Front numbers 10,000 to 12,000 armed fighters, with another 6,000 unarmed recruits, diplomats said.” ''The Washington Post,'' Nov 22, 1983.</ref>