ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เขตการปกครองของประเทศเกาหลีใต้"

[[ประเทศเกาหลีใต้]]ได้แบ่งออกเป็น 8 [[จังหวัด]],จังหวัดปกครองตนเองพิเศษ 1 แห่ง (ทึกบยอลจาชี-โด),6 มหานคร (กวางยอก-ซี) และ หนึ่งนครพิเศษ (ทึกบยอล-ซี) และยังมีการแบ่งเป็นส่วนย่อยอีกหลายส่วน เช่น เมือง (ซี),อำเภอ (กุน),เขต (กู), ตำบล (อึบ), เขตปกครองท้องถิ่น (มยอน),แขวง (ดง) และหมู่บ้าน (รี)

[[Fileไฟล์:South Korea second level divisions.svg|thumb|300px|แผนที่เขตของมหานคร (กู),เมือง (ซี)และเมืองชนบท (กุน) ทั่วทั้งประเทศเกาหลีใต้]]

ซ๊ (시, 市) เป็นส่วนหนึ่งในการแบ่งหน่วยทางปกครองของจังหวัด เช่นเดียวกับ กุน ระดับเมืองนั้นจะต้องมีประชากรอย่างน้อย 150,000 คน ถ้าประชากรในเมืองชนบทมีถึง 150,000 คนก็จะได้ยกระดับเป็นเมือง (ยกเว้นเมืองกิจางในปูซาน) ส่วนเมืองที่มีประชากรมากกว่า 500,000 คน (เช่น [[ซูวอน]],[[ชองจู]]และ[[จอนจู]]) จะถูกแบ่งออกเป็น เขต (กู) ยกเว้นเมือง [[กิมแฮ]],[[ฮวาซอง]]และ[[นัมยังจู]] และกูก็จะแบ่งออกเป็น แขวง (ดง) เมืองที่มีประชากรน้อยกว่า 500,000 จะไม่ถูกแบ่งออกเป็นเขต แต่เมืองเหล่านี้จะถูกแบ่งโดยตรงเป็น แขวง (ดง)

กู (구; 區) เทียบกับประเทศไทยแล้วจะเท่ากับอำเภอหรือกิ่งอำเภอ เมืองของเกาหลีใต้ส่วนใหญ่จะแบ่งออกเป็น กู แต่มหานครอย่าง ปูซาน,แทกู,อินชอนและอุลซานก็ประกอบไปด้วย กุน เช่นกัน กู นั้นแบ่งการปกครองออกเป็น แขวง (ดง)

ถึงแม้ว่ารายละเอียดของการปกครองส่วนท้องถิ่นจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วในช่วงเวลาที่ผ่านมา ซึ่งการปกครองขึ้นพื้นฐานระบบหัวเมืองสามชั้นซึ่งมีการนำมาปฏิบัติในสมัย[[พระเจ้าโกจง]] ในปี 2438 ซึ่งก็คล้ายกับระบบที่ยังใช้อยู่ในเกาหลีเหนือ