ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จักรพรรดิเสียนเฟิง"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
OctraBot (คุย | ส่วนร่วม)
replaceViaLink
บรรทัด 23:
| วัดประจำรัชกาล =
}}
'''สมเด็จพระจักรพรรดิเสียนเฟิง''' ({{zh-all|c=咸豐帝|p=Xiánfēng}}) เป็น[[จักรพรรดิ]]พระองค์ที่ 9 (นับจาก[[จักรพรรดินูรฮาชีนู่เอ๋อร์ฮาชื่อ]]) แห่ง[[ราชวงศ์ชิง]] เป็นราชโอรสองศ์ที่ 4 ของ[[จักรพรรดิเต้ากวง]] มีนามเดิมว่า ''อ้ายซินเจว๋หลัว อี้จู่'' หรือองค์ชาย ''อี้จู่'' ประสูติเมื่อปี [[พ.ศ. 2374]] (ค.ศ. 1831) ขึ้นครองราชย์ได้ทั้ง ๆ ที่มิใช่รัชทายาทองค์เอกที่วางตัวไว้ แต่ว่าพระองค์สามารถเอาชนะใจพระราชบิดาได้ด้วยการออกล่าสัตว์ และพระองค์ไม่สังหารสัตว์ที่มีลูกอ่อน กล่าวกันว่าพระราชวรกายของพระองค์อ่อนแอมาตั้งแต่ทรงพระเยาว์แล้ว จึงมักประชวรบ่อย ๆ
 
ขึ้นครองราชย์ในปี [[พ.ศ. 2393]] (ค.ศ. 1850) ทันทีที่จักรพรรดิเต้ากวงสวรรคต ด้วยพระชนมายุ 19 พรรษา ซึ่งในระหว่างที่พระองค์ขึ้นครองราชย์ใหม่ ๆ พระราชประเพณีจีนห้ามจักรพรรดิองค์ใหม่มีมเหสีหรือพระสนม และต้องไว้ทุกข์เป็นเวลานานถึง 27 เดือน แต่ก่อนที่จักรพรรดิเต้ากวงจะสวรรคตทรงมีพระมเหสีองค์แรกแล้ว คือ '''[[สมเด็จพระจักรพรรดินีเสี่ยวเต๋อ|พระวรชายาสะโกตา]]''' ซึ่งสิ้นพระชนม์ก่อนที่จักรพรรดิเต้ากวงจะสวรรคต เมื่อจักรพรรดิเสียนเฟิงครองราชย์แล้วทรงสถาปนานางสะโกตะเป็น ''สมเด็จพระจักรพรรดินีเสี่ยวเต๋อเซียน''