ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ระเบิดมือ"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 16:
ในขณะที่ประเทศ[[อังกฤษ]]มีระเบิดมิลส์นั้น ประเทศ[[เยอรมนี]]ก็ได้มีการพัฒนาและผลิตระเบิดมือแบบมีด้ามจับขึ้นมา เรียกว่า '''Stielhandgranate''' โดยมีเชื้อประทุห่อหุ้มอยู่ในกระบอกโลหะ และติดไว้กับแกนไว้สำหรับขว้าง ระเบิดชนิดนี้มีใช้ทั้งในสมัย[[สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง]] และ[[สงครามโลกครั้งที่สอง]] ถัดมาได้มีการพัฒนาระเบิดมืออีกรุ่นหนึ่ง เรียกว่า '''โมโลตอฟ คอกเทล''' (Molotov cocktail) เป็นระเบิดมือที่ใช้ขวดแก้วบรรจุน้ำมันเชื้อเพลิง และใช้การจุดชนวนแถบผ้าเพื่อให้เกิดการเผาไหม้และระเบิดขึ้น ระเบิดมือชนิดนี้ใช้ครั้งแรกในกองทัพของประเทศ[[ฟินแลนด์]] ซึ่งตอนนั้นยังมียุทโธปกรณ์ที่ไม่ค่อยจะก้าวหน้ามากนัก เมื่อต้องต่อสู้กับกองทัพของ[[สหภาพโซเวียต|โซเวียต]]ในช่วง[[สงครามฤดูหนาว]] โมโลตอฟ คอกเทล เป็นหนึ่งในระเบิดมือไม่กี่ชนิด ที่มีคุณสมบัติในการหยุดยั้งรถถังของศัตรู โดยการขว้างโมโลตอฟ คอกเทล ให้เข้าไปกระแทกกับท่อไอเสียของรถถังที่มาจากอีกฝ่ายหนึ่ง
ในช่วงก่อนและระหว่าง[[สงครามโลกครั้งที่สอง]] มีระเบิดมือรุ่นใหม่ๆที่ถูกพัฒนาและผลิตออกมาโดยเหล่าประเทศมหาอำนาจ เพื่อความได้เปรียบทางด้านการรบ เช่น ระเบิดมือรุ่น '''Mk 2''' จากสหรัฐอเมริกา , ระเบิดมือรุ่น '''RGD-33''' จากสหภาพโซเวียต และ ระเบิดมือรุ่น '''Type 97''' จากจักรวรรดิญี่ปุ่น เป็นต้น
== ลักษณะทั่วไป ==
บรรทัด 25:
สำหรับระเบิดมือสมัยใหม่นั้น ชนวนจะเป็นอุปกรณ์ภายในเชิงกล แบบ[[อิเล็กทรอนิกส์]] หรือใช้วัตถุระเบิดด้วยก็ได้ แต่จะไม่จุดไฟจากภายนอกเช่นประทัด โดยมากจะออกแบบให้มีวัตถุคม หรือลวด หรือวัตถุไวไฟ
ระเบิดมือ นับว่าเป็นอาวุธที่ค่อนข้างอันตรายสำหรับฝ่ายศัตรู ระเบิดมือมักจะถูกใช้สำหรับกำจัดทหารของฝ่ายศัตรูที่หลบอยู่ในสิ่งก่อสร้าง,สนามเพลาะ,พุ่มไม้,หลุมหลบภัย และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ป้อมปืนกลของศัตรู ซึ่งเป็นสิ่งที่เข้าไปประจันหน้าได้ยาก ถึงแม้ว่าระเบิดมือจะไม่สามารถทำลายรถถังและยานเกราะ
ระเบิดมือ จึงนับว่าเป็นอาวุธเล็กๆที่สามารถ
[[หมวดหมู่:วัตถุระเบิด]]
|