ผลต่างระหว่างรุ่นของ "โมโม"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
→ฉบับแปล: ISBN |
|||
บรรทัด 28:
== เนื้อเรื่อง ==
ในซากปรักหักพังของ[[อัฒจันทร์]]นอกเมืองเป็นที่อาศัยของโมโม สาวน้อยที่มีความเป็นมาลึกลับ เธอเดินมาเพื่อทำลาย อนาถาและสวมเสื้อตัวนอกยาวใหญ่ เธอไม่รู้หนังสือเลยและยังไม่สามารถนับตัวเลขได้ด้วย และเธอไม่รู้วิธีการนับอายุของเธอว่านับอย่างไหร่ อายุของเธอคืออะไร เมื่อถูกถาม เธอจะตอบว่า "ฉันจำได้ว่า ฉันอยู่ที่นั่นตลอด" เธอเป็นคนโดดเด่นในหมู่เพื่อนบ้านใกล้เคียง เพราะเธอมีความสามารถพิเศษที่จะรับฟัง – ฟังอย่างแท้จริง โดยเพียงแค่ได้อยู่กับผู้คนและฟังพวกเขาพูด เธอสามารถช่วยพวกเขาได้รับคำตอบสำหรับปัญหาของพวกเขาได้อย่างถูกต้อง เกิดขึ้นกับคนต่อคนและเป็นเกมส์ที่สนุก ได้มีการแนะนำหรือบอกต่อว่า "ไปดูโมโม" กลายเป็นวลีที่ใช้ในครัวเรือน และโมโมได้เพื่อนมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งความซื่อตรง เงียบสงบ คนทำความสะอาดถนน เบ็พโพ และเหมือนบทกวี ไกด์นำเที่ยวสนใจโลกภายนอก
บรรยากาศอันน่ารื่นรมย์นี้ถูกทำลายโดยการมาถึงของผู้ชายในชุดสีเทา ในที่สุดก็ถูกเปิดเผยออกมา เป็นการแข่งขันที่เหนือธรรมชาติของผู้ที่ชอบเกาะคนอื่นกินเป็นปรสิตอยู่เหนือกฎเกณฑ์ของธรรมชาติขโมยเวลาของมนุษย์ ที่ปรากฏตัวในรูปแบบการแต่งกายด้วยชุดสีเทา ผิวสีเทา ศีรษะล้านผมโล่งเตียน ผู้คนเหล่านี้นำเสนอตัวเองแปลกประหลาดว่าตัวเองเป็นตัวแทนของธนาคารประหยัดเวลา และส่งเสริมความคิดของการ ''การประหยัดเวลา'' ในหมู่ประชากร ดังเช่นว่าเวลาสามารถนำไปฝากไว้กับธนาคารได้และกลับไปเป็นลูกค้าที่มีความสนใจในภายหลัง หลังจากได้เผชิญหน้ากับผู้ชายในชุดสีเทา ประชาชนถูกทำให้ลืมทั้งหมดเกี่ยวกับพวกเขา แต่ไม่เกี่ยวกับการลงมติเพื่อประหยัดเวลามากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ที่จะใช้ในภายหลัง ค่อยๆ แผ่ขยายอิทธิพลของผู้ชายในชุดสีเทาส่งผลกระทบต่อคนทั้งเมือง ชีวิตกลายเป็นหมัน (ชีวิตหยุดอยู่กับที่ไม่ขยับเขยื่อน) ขาดแคลนปราศจากทุกสิ่งทุกอย่างโดยพิจารณาการสูญเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ เช่นกิจกรรมทางสังคม นันทนาการ การพักผ่อนหย่อนใจ ศิลปะ ฝีมือ ความสามารถ จินตนาการ หรือ ความเฉื่อยชา อาคารและเสื้อผ้าถูกทำให้เหมือนกันสำหรับทุกคนและจังหวะของชีวิตกลายเป็นวุ่นวาย ในความเป็นจริงการที่ประชาชนประหยัดเวลาเพิ่มขึ้นพวกเขายิ่งมีเวลาน้อย
เวลาที่พวกเขาประหยัดนั้นตามความเป็นจริงพวกเขาสูญเสียเวลา แต่มันจะถูกบริโภคโดยผู้ชายในชุดสีเทาในรูปแบบของบุหรี่ซิการ์ ที่ทำจากกลีบดอกลิลลี่ในหนึ่งชั่วโมงที่แสดงเวลา หากปราศจากบุหรี่ซิการ์เหล่านี้ผู้ชายในชุดสีเทาก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้
อย่างไรก็ตามโมโมเป็นประแจสำคัญในแผนธนาคารเรื่องของการประหยัดเวลา ขอบคุณบุคคลิกพิเศษของเธอ ผู้ชายในชุดสีเทาพยายามต่างๆนานาที่จะดูแลเธอและหยุดชะงักเธอจากการหยุดโครงการของพวกเขา แต่พวกเขาก็ล้มเหลวทั้งหมด ถึงแม้ว่าเพื่อนสนิทของเธอจะตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของผู้ชายในชุดสีเทาในทางเดียวหรืออย่างอื่น โมโมเพียงหวังว่าจะประหยัดเวลาเพื่อมวลมนุษยชาติคือ การเป็นตัวตนแห่งเวลาของศาสตราจารย์ “เซ็คคุนดุส มินูทุส ฮอร่า” (“Secundus Minutus Hora” หมายถึง ชั่วโมง, นาที, วินาที) และกลุ่มดาวเหนือเต่าน้อย ซึ่งสามารถสื่อสารผ่านการเขียนบนกระดองของเธอ และสามารถมองเห็นอนาคตใน 30 นาที การผจญภัยของโมโมจะพาเธอมาจากส่วนลึกของหัวใจ ที่ซึ่งเธอเป็นเจ้าของเวลาล่องลอยไปในอากาศในรูปแบบของดอกลิลลี่ เธอได้ไปยังที่หลบซ่อนของผู้ชายในชุดสีเทา ที่ซึ่งเก็บสะสมเวลาของมนุษย์
== ฉบับแปล ==
| |||