ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ไทลื้อ"

เดิมชาวลื้อ หรือไทลื้อ มีถิ่นที่อยู่บริเวณ [[เมืองลื้อหลวง]] จีนเรียกว่า "ลือแจง" ต่อมาได้เคลื่อนย้ายลงมาอยู่บริเวณ[[เมืองหนองแส]] หรือที่เรียกว่าคุนหมิงในปัจจุบัน แล้วย้ายลงมาสู่ลุ่มน้ำน้ำโขง สิบสองปันนาปัจจุบัน ประมาณศตวรรษที่ 12 จึงเกิดมีวีรบุรุษชาวไทลื้อชื่อ [[เจ้าเจื๋องหาญ]] ได้รวบรวมหัวเมืองต่าง ๆ ในสิบสองปันนาปัจจุบันตั้งเป็นอาณาจักรแจ่ลื้อ (เซอลี่) โดยได้ตั้งศูนย์อำนาจการปกครองเอาไว้ที่หอคำเชียงรุ่ง นาน 790 ปี ต่อมาถึงสมัย[[เจ้าอิ่นเมือง]] ครองราชต่อมาในปี ค.ศ. 1579-1583 (พ.ศ. 2122-2126) ได้แบ่งเขตการปกครองเป็นสิบสองหัวเมือง แต่ละหัวเมืองให้มีที่ทำนา 1,000 หาบข้าว (เชื้อพันธุ์ข้าว) ต่อมานาหนึ่งที่/หนึ่งหัวเมือง จึงเป็นที่มาจนถึงปัจจุบันเมืองสิบสองปันนาได้แบ่งเขตการปกครองเอาไว้ในอดีตดังนี้ (ที่มาของคำว่า สิบสองพันนา อ่านออกเสียงเป็น "สิบสองปันนา")

ชาวไทลื้ออาศัยอยู่สองฝั่ง[[แม่น้ำโขง]] คือ ด้านตะวันออกและตะวันตกของแม่น้ำ มีเมืองต่างๆ ดังนี้ภาษาไทลื้อ ได้กล่าวไว้ว่า ห้าเมิงตะวันตก หกเมิงตะวันออก รวมเจียงฮุ่ง ([[เชียงรุ่ง]]) เป็น 12 ปันนา และทั้ง 12 ปันนานั้น ยังมีประกอบด้วยเมืองใหญ่น้อยอีก 32 หัวเมืองต่างๆ เช่น

ในราวพุทธศตวรรษที่ 19 '''[[เจ้าสุนันทะ]]''' โอรสเจ้าเมือง[[เชียงรุ้งรุ่ง]] ได้พาบริวารชาวไทลื้อจากเมืองเชียงรุ้งรุ่ง เข้ามาปกครองเมืองยองเหนือคนพื้นเมือง ซึ่งเป็น[[ชาวลัวะ]] โดยมีทั้งปัจจัยสนับสนุน ได้แก่

* ความสัมพันธ์ทางเครือญาติ และระบบบรรณาการกับเมือง[[เชียงรุ้งรุ่ง]] [[เชียงตุง]]และการสร้างพันธมิตรทางการเมืองกับกลุ่มเมืองในที่ราบเชียงราย บนฝั่งแม่น้ำโขงตอนกลาง เช่น [[อำเภอเชียงแสน|เชียงแสน]] [[อำเภอเชียงของ|เชียงของ]] เป็นต้น