ผลต่างระหว่างรุ่นของ "คำยืม"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ล โรบอต เพิ่ม: ky:Кабылдоо, be:Запазычаныя словы, tt:Алынма, bar:Lehnwort, stq:Leenwoud |
Octahedron80 (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 1:
'''คำยืม''' หมายถึง[[คำ]]ที่ยืมมาจาก[[ภาษา]]ของผู้ให้
คำในภาษาของผู้ให้โดยทั่วไปเข้าสู่ภาษาของผู้รับในลักษณะ[[ศัพท์เฉพาะทาง]]เนื่องจากการเปิดรับ[[วัฒนธรรม]]ต่างชาติ จุดอ้างอิงโดยเฉพาะอาจเป็นวัฒนธรรมต่างชาตินั้นเองหรือขอบข่ายของกิจกรรมของวัฒนธรรมต่างชาติที่ต้องการครอบงำ วัฒนธรรมต่างชาติซึมซับเข้าสู่วัฒนธรรมท้องถิ่นผ่านทางการเผยแผ่[[ศาสนา]] [[ปรัชญา]] [[การค้าขาย]] [[ศิลปะ]] [[วิทยาการ]] และการอพยพจากคนต่างถิ่น รวมไปถึงความสัมพันธ์ทาง[[การทูต]]
ภาษาไทยมีคำยืมภาษาต่างประเทศหลายภาษาอาทิ [[ภาษาบาลี]] [[ภาษาสันสกฤต]] [[ภาษาเขมร]] [[ภาษาจีน]] ([[ภาษาจีนแต้จิ๋ว]]และ[[ภาษาจีนฮกเกี้ยน]]) [[ภาษามอญ]] [[ภาษามลายู]] [[ภาษาโปรตุเกส]] [[ภาษาเปอร์เซีย]] [[ภาษาอังกฤษ]] [[ภาษาญี่ปุ่น]] ฯลฯ แม้แต่[[ศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหง]]ก็ยังปรากฏคำยืมภาษาบาลี ภาษาสันสกฤต ภาษาเขมร เข้ามาปะปน
== รูปแบบการถ่ายทอดคำยืม ==
คำยืมในภาษาของผู้รับมีความแตกต่างในสามประเด็น ได้แก่การเขียน การอ่าน และความหมาย จากภาษาของผู้ให้
* ในแง่ของการเขียน เห็นได้ชัดจากภาษาต่าง ๆ ที่ใช้[[ชุดอักษร]]ไม่เหมือนกัน เช่น ภาษาอังกฤษใช้[[อักษรละติน]] แต่ภาษาไทยใช้[[อักษรไทย]] และบางครั้งก็เขียนแผลงไปจากรูปแบบที่ควรจะเป็น อาจจะด้วยหลักการหรือความนิยมก็ตาม เช่น คำสันสกฤตปริวรรตว่า ''รฏฺฐ อฏฺฐิ วุฑฺฒิ'' ในขณะที่คำไทยเขียนว่า ''รัฐ อัฐิ วุฒิ'' เป็นต้น
* ในแง่ของการอ่าน นอกจากชุดอักษรที่ไม่เหมือนกันดังที่กล่าวแล้ว เสียงอ่านของตัวอักษรแต่ละตัวก็มี[[ฐานกรณ์]]ต่างกัน และรูปอักษรแทนเสียงก็มีไม่เพียงพอต่อการถ่ายทอดให้ออกมาได้ครบถ้วน เสียงอ่านจึงแปรเปลี่ยนไปตามภาษาของผู้รับ ตัวอย่าง คำอังกฤษ volleyball ในขณะที่คำไทยเขียนว่า ''วอลเล่ย์บอล'' คำญี่ปุ่นเขียนว่า バレーボール (บะเรโบรุ) จะเห็นว่าเสียง v ของภาษาอังกฤษไม่มีในภาษาไทยและภาษาญี่ปุ่น ภาษาไทยจึงใช้ ว ซึ่งเป็นเสียงที่ใกล้เคียงที่สุด และภาษาญี่ปุ่นนิยมใช้คะนะกลุ่ม "บ" มากกว่า ถึงแม้ว่าจะสามารถใช้ ヴォ หรือ ヺ แทนเสียง vo ได้
* ในแง่ของความหมาย
== อ้างอิง ==
|