ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จักรพรรดิเสียนเฟิง"

 

ขึ้นครองราชย์ในปี [[พ.ศ. 2393]] (ค.ศ. 1850) ทันทีที่จักรพรรดิเต้ากวงสวรรคต ด้วยพระชนมายุ 19 พรรษา ซึ่งในระหว่างที่พระองค์ขึ้นครองราชย์ใหม่ ๆ พระราชประเพณีจีนห้ามจักรพรรดิองค์ใหม่มีมเหสีหรือพระสนม และต้องไว้ทุกข์เป็นเวลานานถึง 27 เดือน แต่ก่อนที่จักรพรรดิเต้ากวงจะสวรรคตทรงมีพระมเหสีองค์แรกแล้ว คือ '''[[สมเด็จพระจักรพรรดินีเสี่ยวเต๋อ|พระนางสะโกตา]]''' ซึ่งสิ้นพระชนม์ก่อนที่จักรพรรดิเต้ากวงจะสวรรคต เมื่อจักรพรรดิเสียนเฟิงครองราชย์แล้วทรงสถาปนานางสะโกตะเป็น ''สมเด็จพระจักรพรรดินีเสี่ยวเต๋อเซียน''

 

 

ในสมัยพระองค์เกิด[[สงครามฝิ่น]]ครั้งที่ 2 ซึ่งส่งผลให้[[เกาะฮ่องกง]]ตกเป็นของ[[จักรวรรดิอังกฤษ]]โดยสมบูรณ์ และ[[มาเก๊า]]ตกเป็นของ[[โปรตุเกส]] และ[[กบฏไท่ผิง]] โดย [[หง ซิ่วฉวน]] ซึ่งล้วนแต่ส่งผลต่อความมั่นคงของประเทศและราชวงศ์

 

 

พระองค์สวรรคตในปี [[พ.ศ. 2440]] (ค.ศ. 1861) ด้วยพระชนมายุเพียง 30 พรรษา ด้วยพระโรคที่รุมเร้าจากทรงกลัดกลุ้มในปัญหาของบ้านเมือง และจักรพรรดิองค์ใหม่ คือ องค์ชายไจ้ฉุน หรือพระนามตอนขึ้นครองราชย์ คือ [[จักรพรรดิถงจื้อ]]

** [[ซูอันไทเฮา|พระนางหนิวฮู่ลู่]]

** [[ซูสีไทเฮา|พระสนมเย่เฮ่อน่าหลา]]

* พระราชโอรส

** องค์ชายไจ้ฉุน ([[จักรพรรดิถงจื้อ]]) '''ประสูติแต่[[ซูสีไทเฮา|พระนางเยเฮ่อน่าลา]]'''