ผลต่างระหว่างรุ่นของ "โยฮันเนิส บรามส์"

ปี[[พ.ศ. 2405]] (ค.ศ. 1862) เขาได้เดินทางกลับสู่นคร[[เวียนนา]] ชื่อเสียงในฐานะนักดนตรีของเขาเพิ่มขึ้น และได้รับการยกย่องให้เป็น ''ทายาทดนตรีของเบโธเฟน'' เพลงสวดเรเควียมของเขาเป็นเครื่องพิสูจน์คำกล่าวนั้นได้เป็นอย่างดี

 

 

ในปี[[พ.ศ. 2419]] (ค.ศ. 1876) บรามส์แต่งซิมโฟนีบทแรกสำเร็จ ได้รับการขนานนามว่าเป็น''[[ซิมโฟนี]]บทที่ 10 ของ[[ลุดวิก ฟาน เบโธเฟน|เบโธเฟน]]'' ตามคำกล่าวของ[[ฮันส์ ฟอน บือโลว์|บือโลว์]] จากนั้นก็มีงานประพันธ์สำหรับวงดุริยางค์ตามมาจำนวนมาก ซิมโฟนีอีกสามบท คอนแชร์โต้สำหรับ[[ไวโอลิน]] คอนแชร์โต้หมายเลขสองสำหรับ[[เปียโน]] จนกระทั่งถึงผลงานเอกในช่วงบั้นปลายชีวิต นั่นก็คือบทเพลงสำหรับ[[คลาริเน็ท]]