เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
|
|
|
|}
สแปร์โรว์ปรากฎปรากฏตัวตั้งแต่ปี 2483 ในโครงการของกองทัพเรือสหรัฐฯ เพื่อทำการพัฒนาอาวุธจรวดนำวิถีสำหรับการใช้งานทางอากาศ ในปีพ.ศ. 2490 กองทัพเรือได้ทำสัญญากับบริษัทสเปอร์รีเพื่อสร้างจรวดทางอากาศเอชวีเออาร์แบบไม่นำวิถีภายใ้ต้โครงการฮ็อทช็อท (Project Hotshot) อาวุธดังกล่าวถูกเรียกว่า'''เคเอเอส-1''' จากนั้นก็เป็น'''เอเอเอ็ม-2''' และตั้งแต่ปี 2491 เป็นต้นมาก็ถูกเรียกว่า'''เอเอเอ็ม-เอ็น-2''' โครงสร้างนั้นถูกสร้างขึ้นโดยบริษัทอากาศยานดักลาส เส้นผ่าศูนย์กลางของเอชวีเออาร์ไม่มากพอสำหรับอุปกรณ์อิเลคทรอนิกส์ มันทำให้ดักลาสต้องขยายโครงสร้างของขีปนาวุธให้มีเส้นผ่าศูนย์กลางเป็น 2 นิ้ว ต้นแบบได้ทำการบินครั้งแรกในปีพ.ศ. 2495
หลังจากการพัฒนาที่ยืดเยื้อ'''เอเอเอ็ม-เอ็น-2 ''สแปร์โรว์'''''ก็เริ่มเข้าประจำการในปีพ.ศ. 2499 ซึ่งใช้กับเครื่องเอฟ3เอช-2เอ็ม ดีมอนและเอฟ7ยู คัทลาส เมื่อเทียบกับรุ่นปัจจุบันแล้วสแปร์โรว์ 1 มีความเพรียวลมมากกว่าและมีโครงสร้างที่คล้ายกระสุนโดยที่ส่วนปลายนั้นเรียวยาว
|
