ผลต่างระหว่างรุ่นของ "หนังสือกันดารวิถี"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ล r2.7.2+) (โรบอต เพิ่ม: cdo:Mìng-só-gé |
พุทธามาตย์ (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 1:
{{คริสต์}}
'''
เนื้อหาใน
# การนับอิสราเอลที่[[ภูเขาซีนาย]] (บทที่ 1-2)
# การกำหนดงานให้แก่คน[[เลวี]] และพระบัญญัติเรื่องการถวายบูชา (บทที่ 3-9 บทที่ 17-19 บทที่ 28-30)
บรรทัด 11:
== การนับอิสราเอลที่ภูเขาซีนาย ==
จาก[[
* [[เผ่ารูเบน]] จำวน 46,500 คน
* [[เผ่าสิเมโอน]] จำนวน 59,300 คน
บรรทัด 18:
* [[เผ่าอิสสาคาร์]] จำนวน 54,400 คน
* [[เผ่าเศบูลุน]] จำนวน 57,400 คน
* พงศ์พันธุ์[[โยเซฟ (
** [[เผ่าเอฟราอิม]] จำนวน 45,000 คน
** [[เผ่ามนัสเสห์]] จำนวน 32,200 คน
บรรทัด 26:
* [[เผ่านัฟทาลี]] จำนวน 53,400 คน
ในการสำมะโนประชากรครั้งนั้น ไม่ได้นับรวม[[เผ่าเลวี]]เข้าไปด้วย เนื่องจากพระเจ้าทรงกำหนดงานพิเศษให้แก่ชนเผ่า
== การกำหนดงานแก่คนเลวี ==
ในการกำหนดงานแก่คน[[เผ่าเลวี|เลวี]]นั้น ได้แบ่งออกเป็นหน้าที่ตามวงศ์ (ชื่อบุตรชายของเลวี) ได้แก่วงศ์วานเกอร์โชน วงศ์วานโคอาท และวงศ์วานเมรารี โดยมีการกำหนดหน้าที่แตกต่างกัน โดยทรงกำหนดอายุของผู้เข้าปฏิบัติงานของคน[[เผ่าเลวี]] คือ ชายหนุ่มที่มีอายุตั้งแต่ 30-50 ปี<ref>
* วงศ์วานเกอร์โชน มีจำนวนผู้ชายอายุ 1 เดือนขึ้นไปจำนวน 7,500 คน ต้องตั้งค่ายอยู่ข้างหลังพลับพลาด้านทิศตะวันตก โดยมีหน้าที่รับผิดชอบงานในพลับพลา ได้แก่ งาน[[พลับพลา]] งานเต็นท์ พร้อมเครื่อง
* วงศ์วานโคอาท มีจำนวนผู้ชายอายุ 1 เดือนขึ้นไปจำนวน 8,600 คน ต้องตั้งค่ายอยู่ทางใต้ของ[[พลับพลา]] มีหน้าที่ดูแล[[พลับพลา|หีบพระโอวาท]] [[พลับพลา|โต๊ะขนมปัง]] [[พลับพลา|คันประทีป]] แท่นบูชาทั้งสอง และเครื่องใช้สถานนมัสการซึ่งปุโรหิตใช้งาน และม่าน <ref>
* วงศ์วานเมรารี มีจำนวนผู้ชายอายุ 1 เดือนขึ้นไปจำนวน 6,200 คน ต้องตั้งค่ายอยู่ด้านเหนือของพลับพลา มีหน้าที่ดูแลงานไม้กรอบพลับพลา ไม้กลอน ไม้เสา ฐานรองและเครื่องประกอบทั้งหมด เสารอบลานพลับพลา พร้อมกับฐานรองหลักหมุดและเชือกโยง <ref>
* บุคคลผู้ได้รับแต่งตั้งเป็น[[ปุโรหิต]] ได้แก่ [[โมเสส]] [[อาโรน]] และบุตรทั้งสองของอาโรน ตั้งค่ายอยู่ด้านหน้าของ
นอกจากนี้ พระเจ้ายังทรงมีพระบัญญัติต่าง ๆ ที่เกี่ยวเนื่อง และเป็นงานที่ปุโรหิตต้องชำระให้คนอิสราเอลอีกหลายประการ เช่น กฎหมายเรื่องการคืนของ<ref>
== การเคลื่อนพลออกจากภูเขาซีนาย ==
ในการเคลื่อนพลออกจาก[[ภูเขาซีนาย]] [[อิสราเอล]]ได้ออกเดินทางเป็นลำดับตามที่พระเจ้าทรงตรัสสั่งโมเสสได้ดังนี้ ต้นขบวนนำโดย[[เผ่ายูดาห์]] [[เผ่าอิสสาคาร์]] [[เผ่าเศบูลุน]] และตามด้วยวงศ์วานเกอร์โชน และวงศ์วานเมรารี ตามลำดับ ต่อด้วย[[เผ่ารูเบน]] [[เผ่าสิเมโอน]] [[เผ่ากาด]] และตามด้วยวงศ์วานโคอาทตามลำดับ และปิดขบวนด้วย [[เผ่าเอฟราอิม]] [[เผ่ามนัสเสห์]] [[เผ่าเบนยามิน]] [[เผ่าดาน]] [[เผ่าอาเชอร์]] และ[[เผ่านัฟทาลี]]เป็นลำดับสุดท้าย
เมื่อเคลื่อนพลไปนั้น มีอุปสรรคระหว่างการเดินทาง เนื่องด้วยคนจำนวนมาก พระเจ้าจึงทรงให้โมเสสตั้งพวกผู้ใหญ่ 70 คน ช่วยโมเสสในบรรเทางานของโมเสสลง<ref>
== การสอดแนมแผ่นดินคานาอัน ==
บรรทัด 90:
เมื่อทั้ง 12 นั้นกลับมาจากการสอดแนม ได้กล่าวร้ายต่อแผ่นดินนั้น โดยแจ้งว่า ถึงแม้แผ่นดินนั้นจะอุดมสมบูรณ์ แต่ผู้คนโหดร้าย กำแพงเมืองก็เข้มแข็ง ยกเว้น โยชูวา และคาเลบ ที่กล่าวให้อิสราเอลเข้ายึดครองแผ่นดินนั้น แต่คนอิสราเอลนั้นเชื่อผู้สอดแนมอีก 10 คน และไม่ยอมเดินทางเข้าแผ่นดินคานาอัน เป็นเหตุให้พระเจ้าทรงพิโรธเป็นอย่างมาก จึงทรงตรัสว่า จะให้คนอิสราเอลที่อายุตั้งแต่ 20 ปีขึ้นไปนั้นเสียชีวิตใน[[ทะเลทราย]] และอิสราเอลต้องใช้ชีวิตอยู่ในทะเลทรายเป็นเวลา 40 ปี เท่าจำนวนวันที่ผู้สอดแนมได้ใช้เวลาในแผ่นดินคานาอัน<ref>
== การเดินทางในถิ่นทุรกันดาร ==
บรรทัด 97:
=== กบฎโคราห์ ===
โคราห์ ซึ่งเป็นเผ่าเลวี ได้ตั้งตนเป็นกบฎต่อโมเสส และได้ชักจูงให้[[เผ่าเลวี]]และอิสราเอลบางส่วนติดตามเขา เนื่องจากไม่พอใจที่โมเสส และอาโรนได้รั้งตำแหน่ง[[ปุโรหิต]]ไว้ [[โมเสส]]จึงให้พระเจ้าทรงเป็นผ่านเลือกว่าจะให้ใครเป็นผู้นำ โดยให้นำเครื่องหอมไปถวายต่อพระพักตร์พระเจ้าในสถานนมัสการ เมื่อโคราห์และพวกได้เข้าไปถวายเครื่องหอมบูชาแล้วเดินกลับออกมานอกพลับพลานั้น แผ่นดินก็ดูดคนเหล่านั้น รวมทั้งครอบครัว และข้าวของทั้งหมดของพวกเขาด้วย แต่ในครั้งนั้นอิสราเอลได้กล่าวว่า โมเสสได้พรากชีวิตของคนเหล่านั้น พระเจ้าจึงทรงได้ลงโทษคนอิสราเอล จนกระทั่งโมเสสได้ทูลขอต่อพระเจ้า และทำการถวายเครื่องบูชาลบมลทินให้ การลงทัณฑ์จึงได้ยุติลง แต่ในครั้งนั้นอิสราเอลได้เสียชีวิตไปด้วยเหตุการณ์นี้กบฏโคราห์นี้มากถึง 14,700 ตน<ref>
=== ไม้เท้าของอาโรน ===
จากเหตุการณ์กบฎโคราห์ พระเจ้าจึงทรงบัญชาให้โมเสสนำไม้เท้าของบรรดาหัวหน้าเผ่าทั้งหมดของอิสราเอล และไม้เท้าของอาโรนสลักชื่อ และนำเข้าไปในพลับพลา และทรงตรัสว่า จะทรงสำแดงให้เห็นว่าใครคือคนที่พระองค์ทรงเลือก เมื่อนำไม้เท้าของบรรดาหัวหน้าเผ่าเข้าไปได้ 1 วัน โมเสสจึงได้นำไม้เท้าเหล่านั้นออกมา ปรากฏว่า มีเพียงไม้เท้าของอาโรนเท่านั้น ที่ออกดอกและผลอัลมันด์ อิสราเอลจึงได้ทราบถึงบุคคลที่พระเจ้าทรงเลือกไว้<ref>
=== ได้น้ำจากหิน ===
เมื่ออิสราเอลเดินทางเข้าถิ่นทุรกันดารสีน เกิดการขาดน้ำและชุมชนอิสราเอลได้บ่นต่อว่าทั้งโมเสส และต่อว่าพระเจ้าต่าง ๆ นานา โมเสสได้เข้าไปทูลขอน้ำจากพระเจ้าและพระองค์ตรัสสั่งให้โมเสส บอกให้น้ำไหลออกมาจากหิน แต่เมื่อโมเสสและอาโรนได้อยู่ต่อหน้าประชาชน โทสะได้ครอบงำท่านไว้ จึงได้ใช้ไม้เท้าตีหิน น้ำจึงออกมาจากหินนั้น ด้วยเหตุการณ์ที่โมเสส และอาโรน มิได้กระทำตามที่พระเจ้าบอก ทั้งสองจึงไม่ได้รับสิทธิเข้าไปในแผ่นดินคานาอัน<ref>
=== มรณกรรมของมีเรียน
ภายหลังจากเหตุการณ์การสอดแนมที่คานาอัน เมื่ออิสราเอลเดินทางเข้าถิ่นทุรกันดารสีน มีเรียม พี่สาวของโมเสสก็ได้เสียชีวิตลง และภายหลังเหตุการณ์ได้น้ำจากหิน เมื่ออิสราเอลเดินทางถึงภูเขาโฮร์ อาโรน ก็ได้เสียชีวิตลงที่นั่น โดยก่อนเสียชีวิต พระเจ้าทรงตรัสสั่งให้ โมเสส นำ อาโรน และเอเลอาซาร์ บุตรชายของอาโรนขึ้นไปบนภูเขา และได้ให้อาโรนทำการมอบเครื่องแต่งกายปุโรหิตให้แก่เอเลอาซาร์ แล้วท่านจึงสิ้นใจบนภูเขานั้น<ref>
[[ไฟล์:Gustav Jaeger Bileam Engel.jpg|thumb|ภาพกษัตริย์บาลาอัม
=== บาลาค และบาลาอัม ===
บรรทัด 118:
เมื่อคนอิสราเอลตั้งค่ายอยู่ใกล้คนโมอับนั้น บาลาค กษัตริย์ของคนโมอับเกรงว่าอิสราเอลจะเข้ามายึดครอง จึงได้เชิญ บาลาอัม มาทำพิธีสาปแช่งแก่อิสราเอล ฝ่ายบาลาอัมนั้น ได้เดินทางมายังบริเวณค่าย แต่ยังไม่ได้เข้าไปในเมืองโมอับนั้น พระเจ้าทรงตรัสแก่ บาลาอัม ว่า"...''เจ้าจงอย่าแช่งชนชาตินั้น เพราะเขาทั้งหลายเป็นคนที่ได้รับพร''..." แล้วบาลาอัมจึงแจ้งแก่บาลาคว่า ไม่สามารถกระทำการนั้นได้ เนื่องจากพระเจ้าทรงอยู่ข้างอิสราเอล และบาลาคก็ได้มาเชิญ บาลาอัม อีก เป็นครั้งที่สอง แต่บาลาอัมได้ปฏิเสธ และกล่าวว่า "...''แม้บาลาคจะให้เงินและทองเต็มบ้านเต็มเรือนของท่านแก่ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะกระทำอะไรนอกเหนือจากพระบัญชาพระเยโฮวาห์ พระเจ้าของข้าพเจ้าไม่ได้''..." แต่ต่อมาพระเจ้าทรงใช้ให้บาลาอัมเดินทางไปหาบาลาคได้เฉพาะเมื่อมีคนมาเรียกให้ไป แต่บาลาอัมไม่ได้รอใหผู้มาเรียก ก็เดินทางไป พระเจ้าจึงทรงให้ทูตของพระองค์มาขวางทางเดินของลานั้น และพระเจ้าทรงเปิดปากลาให้พูดเพื่อเตือนสติบาลาอัม
ครั้นแล้วพระเจ้าทรงให้บาลาอัมเดินทางไปหาบาลาค แต่ให้บาลาอัมกระทำเฉพาะในสิ่งที่พระเจ้าทรงบัญชาเท่านั้น เมื่อไปถึง บาลาคได้นำบาลาอัมไปยังเขตแดนเพื่อให้บาลาอัมสาปแช่งอิสราเอล แต่บาลาอัมกลับอวยพรให้แก่อิสราเอลว่า "...''ใครจะนับเผ่าพันธุ์ของยาโคบที่มากอย่างผงคลีดินนั้นได้ หรือนับหนึ่งในสี่ของอิสราเอลได้''..." บาลาคได้ย้ายจุดเพื่อให้บาลาอัมสาปแช่งอีก 2 ที่ แต่บาลาอัม ก็อวยพรแก่อิสราเอลทั้ง 3 ครั้ง ท่านกล่าวว่า "...''ข้าพเจ้ากระทำอะไรนอกเหนือพระบัญชาพระเจ้าไม่ได้...พระเจ้าตรัสประการใด ข้าพเจ้าก็พูดอย่างนั้น.''.." แล้วบาลาอัมก็ลากลับไปยังเมืองของท่าน <ref>
== การแบ่งดินแดนคานาอัน ==
เมื่อครบกำหนดเวลา 40 ปีที่[[อิสราเอล]]ใช้ชีวิตอยู่ใน[[ทะเลทราย]] เพื่อชดใช้ความบาปของชนรุ่นก่อน พระเจ้าทรงระลึกถึงอิสราเอล และได้ให้[[โมเสส]]ได้ดำเนินการเพื่อการเดินทางเข้าแผ่นดิน[[คานาอัน]]ต่อไป โดยได้จัดสรรแผ่นดินคานาอันให้แก่เผ่าต่าง ๆ ของอิสราเอล และการมอบอำนาจการบริหารต่าง ๆ ให้แก่คนรุ่นต่อไป
[[ไฟล์:1759 map Holy Land and 12 Tribes.jpg|thumb|แผ่นดินคานาอัน
=== การนับประชากรที่โมอับ ===
ก่อนถึงเวลาที่[[อิสราเอล]]จะได้แบ่งดินแดน[[คานาอัน]] เพื่อจะเข้ายึดครองตามพันธสัญญาที่[[
* [[เผ่ารูเบน]] จำวน 43,730 คน ''(เทียบกับการสำมะโนครัวครั้งก่อน 46,500 คน)''
* [[เผ่าสิเมโอน]] จำนวน 22,200 คน ''(เทียบกับการสำมะโนครัวครั้งก่อน 59,300 คน)''
บรรทัด 154:
== ดูเพิ่ม ==
* พันธสัญญาเดิม
** [[
* บุคคล
** [[โมเสส]]
บรรทัด 165:
{{รายการอ้างอิง|2}}
{{เริ่มอ้างอิง}}
* [http://
{{จบอ้างอิง}}
บรรทัด 173:
{{เรียงลำดับ|กันดารวิถี}}
[[หมวดหมู่:โตราห์]]
[[af:Numeri]]
|