ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภาษาฮินดี"

รูปภาษาโบราณของภาษาตระกูลอินโด- ยุโรปในอินเดียนั้นพบอยู่ในภาษาสันสกฤตพระเวท ต่อมาปาณินิได้ตั้งกฏเกณฑ์ทางไวยากรณ์ และจัดให้อยู่ในลักษณะแบบแผน สมัยอารยะของภาษายุคกลาง(500 ปีก่อนคริสตกาล - ค.ศ. 1000) เริ่มขึ้นหลังจากสมัยอารยะของภาษายุคโบราณ (1500 – 500 ปีก่อนคริสตกาล) ในระยะที่หนึ่งของยุคนี้[[ภาษาบาลี]]ได้พัฒนาขึ้นมา ในระยะที่สอง[[ภาษาปรากฤต]]ได้พัฒนาขึ้น ในระยะสุดท้ายนั้นเรียกว่าระยะของ[[ภาษาอัปภรัญศ์]](เศารเสนี มาคธี มหาราษฏรี) ภาษาในอินเดียปัจจุบันพัฒนาขึ้นจากภาษาอัปภรัญศ์นี้เองตรีภาคปรีภาคลีภาคนีภาควีภาครีภาคลีภาคซีภาคพีภาคคีภาคยีภาคอีภาคทีภาคบีภาคตาราชันย์ ฮูเซ็นจริงจริงอัปภรัญศ์นี้เอง