ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ปลาโมง"

'''ปลาโมง''' เป็นปลาน้ำจืดชนิดหนึ่ง มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า ''Pangasius conchophilus'' อยู่ใน[[วงศ์ปลาสวาย]] (Pagasiidae) มีลักษณะคล้ายปลา[[เผาะ]] (''P. bocourti'') อันเป็นปลาที่อยู่ใน[[สกุล (ชีววิทยา)|สกุล]][[Pangasius|เดียวกัน]] มีตาเล็ก ปากอยู่ด้านล่าง หนวดยาวถึงบริเวณช่องเหงือก แถบฟันบนเพดานเชื่อมติดกันเป็นรูปเหลี่ยม รูปร่างเพรียว หางคอด ก้านครีบแข็งที่หลังค่อนข้างยาวและใหญ่ หัวและลำตัวสีเทาหรือสีเขียวมะกอกเหลือบเหลืองหรือเขียว บางตัวสีเทาจาง ข้างลำตัวสีจางและไม่มีแถบคล้ำ ท้องสีจาง ครีบสีจาง ลูกปลามีสีเทาอมน้ำตาลหรือเหลือง มีขนาดประมาณ 60 - 80 เซนติเมตร

พบปลาที่ถูกค้นพบในปี [[พ.ศ. 2534]] โดยระบุว่าเป็นปลาชนิดใหม่ที่มีขนาดเล็ก กิน[[กุ้ง]], [[ปู]] และ[[แมลง]]เป็นส่วนใหญ่ ปลาขนาดใหญ่กิน[[หอย]], ปู และเมล็ดพืช โดยหอยจะถูกกินทั้งตัวแล้วถ่ายออกมาเฉพาะเปลือก อาศัยในแม่น้ำสายใหญ่ พบมากใน[[แม่น้ำโขง]], [[แม่น้ำเจ้าพระยา]] และ[[แม่น้ำบางปะกง]] มีการบริโภคโดยการปรุงสด และหมักสับปะรด เนื้อมีรสชาติดี ต่างประเทศเช่นที่ เวียตนามและมาเลเชีย มีการเลี้ยงปลาชนิดนี้เป็นปลาเศรษฐกิจด้วย

มีชื่อเรียกอื่น ๆ อีก เช่น "โมงออดอ้อ", "เผาะ" (เรียกซ้ำกับปลาเผาะชนิด ''P. bocourti''), "สายยู" หรือที่ทางกรมประมงตั้งให้ คือ "สายยูเผือก" เป็นต้น<ref>หน้า 33, ''สาระน่ารู้ปลาน้ำจืดไทย เล่ม ๒'' โดย [[สมโภชน์ อัคคะทวีวัฒน์]] ([[พ.ศ. 2547]]) ISBN 974-00-8738-8</ref>

== อ้างอิง ==