ผลต่างระหว่างรุ่นของ "คน ผี ปีศาจ"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Tiemianwusi (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
Tiemianwusi (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 33:
อุ้ยเป็นหญิงสาววัยรุ่น บิดามารดาถูกฆ่าปิดปากตาม[[การดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีของทักษิณ ชินวัตร#ประกาศสงครามกับยาเสพติด|นโยบายกวาดล้างยาเสพติด]]ของพันตำรวจโท [[ทักษิณ ชินวัตร]] หรือที่เรียกกันว่า "ฆ่าตัดตอน" เนื่องจากเห็นภาพบิดามารดาถูกสังหารต่อหน้าต่อตา อุ้ยจึงหวาดระแวงว่ามีคนติดตามมาฆ่าเธอซึ่งรอดชีวิตมาด้วยเสมอ ถึงขนาดที่เห็นภาพหลอนและต้องอาศัยยาระงับประสาทตลอดมา
 
เพราะหาที่พึ่งพิงมิได้แล้ว อุ้ยจึงเดินทางเข้ากรุงเทพมหานครมาขออาศัยอยู่กับป้าบัวซึ่งเป็นเจ้าของโรงพิมพ์ ป้าบัวมีหลานชายคนหนึ่งชื่อ อาร์ม อายุน้อยกว่าอุ้ยไม่เท่าไร ป้าบัวนั้นเดิมสามีตายและลูกชายทิ้ง จึงบุตรชายทำหญิงตั้งครรภ์ เอาลูกมาฝากให้เลี้ยงดู แล้วก็หนีหายไป ป้าบัวเศร้าโศกเสียใจ ไปอาศัยกราบไหว้คนทรงเจ้าเข้าผีในศาสนาพราหมณ์คนหนึ่งซึ่งเปิด "ตำหนัก" อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล เป็นที่พึ่งทางจิตใจ แล้วป้าบัวก็รับหน้าที่เป็นคนทรงสืบต่อมา เมื่ออุ้ยมาอาศัยอยู่ด้วยแล้ว ป้าบัวก็ให้อุ้ยช่วยเลี้ยงดูอาร์ม
 
อาร์มนั้นมีพฤติกรรมประหลาด ไม่กล้ารับประทานอาหารจำพวกเครื่องในที่ป้าบัวทำให้ แม้ป้าบัวจะยืนยันว่าดีต่อสุขภาพก็ตาม อาร์มยังมักอ้างว่าเห็นภูตผีปิศาจ โดยกล่าวว่า ที่โรงพิมพ์นี้มิใช่มีเพียงแค่ตน อุ้ย และป้าบัว สามคนเท่านั้น แต่ยังมีสิ่งชีวิตหนึ่งอาศัยอยู่ภายใต้ชายคาด้วย อยู่มาอุ้ยก็เริ่มสังเกตเห็นดังอาร์มว่า เป็นต้นว่า มักมีเสียงครืดคราด โหยหวน กระตุกกระตัก พืมพำ คร่ำครวญในยามค่ำคืน อาร์มจึงบอกว่า สิ่งมีชีวิตนั้นคือ สุดใจ พี่เลี้ยงซึ่งลาออกไปแล้ว แต่เขาไม่แน่ว่า บัดนี้ สุดใจเป็นคนหรือสิ่งอื่นใด
บรรทัด 39:
วันหนึ่ง ป้าบัวไปทำหน้าที่เป็นร่างทรง แต่ลืมไปว่าอาร์มกับอุ้ยอยู่ในโรงพิมพ์ ปิดประตูโรงพิมพ์ขังคนทั้งสองไว้ข้างใน ไม้ซึ่งเป็นลูกจ้างคนหนึ่งของโรงพิมพ์ผ่านมาเห็นเข้า จึงซื้อหาอาหารมาให้ ทันใด ก็ได้ยินเสียงประหลาดดังเดิม ต่างคนจึงต่างหลบหนีเอาตัวรอด โดยเฉพาะอุ้ยซึ่งไม่แน่ใจว่าที่ได้เผชิญนั้นเป็นจริงหรือเป็นภาพหลอนประสาทดังที่มักเกิดแก่เธอ อาร์มจึงบอกว่า นั้นคือผีของสุดใจ ป้าบัวซึ่งกลับมาพอดีได้ทราบก็โกรธ ร้องว่าสุดใจถึงแก่ความตายไปแล้ว จะมีสุดใจที่ไหนอีก แล้วก็ท่องบนคาถาพราหมณ์เพื่อเชิญให้เจ้าให้ผีเข้ามาประทับร่าง ครั้นแล้ว ป้าบัวก็คว้ากริชออกไล่ล่าสิ่งที่เข้าใจว่าเป็นสุดใจอย่างบ้าคลั่ง ไม้ทุบหน้าต่างกระโจนหนีออกไปได้ แต่อุ้ยกับอาร์มติดอยู่ในห้องน้ำ ไม้จึงใช้ค้อนทุบกำแพงภายนอกซึ่งอยู่ติดกับห้องน้ำดังกล่าวออกเพื่อให้คนทั้งสองออกมาได้
 
ฝ่ายป้าบัว เห็นไม้ทุบกำแพงห้องน้ำก็ร้องห้ามและด่าว่าต่าง ๆ ทำให้อาร์มระลึกขึ้นได้ว่า ป้าบัวจ้างสุดใจมาเลี้ยงดูเขาในเวลาที่ป้าบัวต้องไปธุระนอกบ้าน แต่สุดใจนั้นมักใช้ความรุนแรงต่อเขา ใช้เข็มขัดฟาดตีเขาเป็นแผลตามตัวเรื่อยมา ต่อมา ป้าบัวกลับจากทำหน้าที่คนทรงมาเห็นเข้าก็ตกใจ สั่งให้สุดใจหยุด แต่สุดใจก็ยิ่งลงไม้ลงมือต่ออาร์ม ด้วยความรักหลาน ป้าบัวจึงคว้ากริชแทงสุดใจถึงแก่ความตาย และเพื่อทำลายศพ จึงชำแหละศพปรุงเป็นอาหารรับประทาน เป็นเหตุให้ต่อมาอาร์มไม่กล้าบริโภคอาหารประเภทเครื่องใน แล้วป้าบัวก็เอาศพส่วนที่เหลือทิ้งลงบ่อเกรอะใต้ห้องน้ำ อย่างไรก็ดี ในเวลาต่อมาแม้สุดใจจะสิ้นชีวิตแล้ว อาร์มยังรู้สึกได้ว่า สุดใจคอยตามทำร้ายรังควานเขาเช่นเดิม แต่จะหายไปเมื่อป้าบัวกลับมา
 
ในเวลานั้น ไม้พังห้องน้ำและช่วยอาร์มกับอุ้ยออกมาได้ อาร์มวิ่งออกไปขอความช่วยเหลือจากผู้คนภายนอก เจ้าพนักงานตำรวจมาตรวจสถานที่ แล้วถามปากคำอาร์ม อุ้ย และไม้ ทั้งสามเล่าเรื่องดังข้างต้นนั้นตรงกัน แต่เจ้าพนักงานตำรวจแจ้งแก่อุ้ยว่า รูปคดีเป็นไปในทำนองว่าไม้บุกรุกเข้าโรงพิมพ์ ส่วนป้าบัวนั้นประสบอุบัติทางรถยนต์ถึงแก่ความตายไปเมื่อเย็นวันก่อนแล้ว จึงไม่น่าเป็นไปได้ที่ป้าบัวจะกลับมาที่โรงพิมพ์ อุ้ยจึงเข้าใจว่า เพราะความรักหลาน ป้าบัวจึงต้องการกลับมาอยู่กับหลานเพื่อระงับผีสุดใจที่คอยตามรบกวานหลาน ขณะนั้น ไม้ซึ่งถูกกักตัวไว้ที่โรงพักกล่าวหยอกล้ออุ้ยขึ้นว่า เดี๋ยวนี้ไม่เห็นภาพหลอนอีกแล้วใช่ไหม อุ้ยจึงตีฝีปากกลับไปว่า ไม่เห็นผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังนั้นหรือ แล้วก็ออกเดินไปเยี่ยมอาร์มที่พักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล