ผลต่างระหว่างรุ่นของ "การยุบอาราม"

[[ไฟล์:Glastonburyabbey.jpg|thumb|280px |ซากอดีต[[แอบบีกลาสตันบรีบรีแอบบีย์]] (Glastonbury Abbey) ถูกทำลายหลังจากถูกยุบโดยพระราชกฤษฎีกา]]

'''พระราชกฤษฎีกาการยุบอาราม''' ([[ภาษาอังกฤษ{{lang-en|อังกฤษ]]: The Dissolution of the Monasteries หรือ; Suppression of the Monasteries}}) เป็นพระราชกฤษฎีกาที่ถูกบังคับใช้ระหว่างปีกระบวนการตามกฎหมายและการปกครองในช่วง [[ค.ศ. 1538]] ถึง ปี [[ค.ศ. 1541]] โดย[[สมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 8 แห่งอังกฤษ]]โปรดให้ยุบ[[อาราม]] [[ไพรออรี]] [[คอนแวนต์]] พระราชกฤษฎีกาให้ริบอสังหาริมทรัพย์และทรัพย์สินต่างๆ[[ไฟรอารี]] ที่เป็นของสำนักสงฆ์และยุบเลิกสำนักสงฆ์ใน [[ประเทศอังกฤษ]] [[เวลส์]] และ [[ไอร์แลนด์|ไอร์แลนด์เหนือ]] ตามอำนาจใน “[[พระราชบัญญัติประมุขอำนาจสูงสุดทางศาสนา]]” (Act of Supremacy) อนุมัติโดยรัฐสภาเมื่อ ปี [[ค.ศ. 1534]] ซึ่งระบุให้พระเจ้าแผ่นดินอังกฤษเป็น “ประมุขสูงสุดของ[[นิกายเชิร์ชออฟอิงแลนด์]]”คริสตจักรในอังกฤษ” (Supreme Head of the Church in England) ซึ่งถือเป็นการแยกตัวออกมาจากคริสตจักรโรมันคาทอลิกอย่างเป็นทางการ และโดย “พระราชบัญญัติยุบเลิกปราบปรามฉบับแรกที่ 1 (ค.ศ. 1536)” (First Suppression Act (1536)) และ “พระราชบัญญัติยุบเลิกปราบปรามฉบับที่สอง 2 (ค.ศ. 1539)” (Second Suppression Act (1539))

การยุบสำนักสงฆ์อารามในอังกฤษมิใช่เป็นเหตุการณ์ทางการเมืองที่เป็นเอกลักษณ์แต่เป็นเหตุการณ์ที่เป็นส่วนหนึ่งของขบวนการเพื่อต่อต้านสถาบันคริสตจักร[[โรมันคาทอลิก]]ซึ่งเริ่มคุกรุ่นอยู่ในทวีปยุโรปขณะนั้น ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการแยกตัวของ[[นิกายการปฏิรูปศาสนาฝ่ายโปรเตสแตนต์]]จากโรมันคาทอลิก แต่เหตุผลการแยกตัวจากนิกายโรมันคาทอลิกของอังกฤษมิใช่ข้อขัดแย้งทางปรัชญาทางศาสนาดังเช่นในประเทศอื่นๆ เช่น [[ประเทศเยอรมันนีเยอรมนี]] [[ประเทศฝรั่งเศส]] หรือ โบฮีเมีย แต่เป็นเหตุผลส่วนพระองค์ของพระเจ้าเฮนรีที่ 8

สำนักสงฆ์อารามที่ทรงยุบหลายแห่งก่อตั้งมาตั้งแต่สมัยแองโกล-แซ็กซอนแซกซัน แต่ส่วนใหญ่ในบรรดาสำนักสงฆ์อารามที่ถูกยุบจำนวน 825 แห่งเป็นสำนักสงฆ์อารามที่ก่อตั้งในระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 11 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 12 ในช่วงที่การก่อตั้งเป็นที่นิยมกันอย่างแพร่หลาย ซึ่งทำให้[[สำนักสงฆ์อาราม]]<ref>Catholic Encyclopedia. ''Monasticism''. [http://www.newadvent.org/cathen/10459a.htm]</ref>ในคริสต์ศตวรรษที่ 16 มีอำนาจควบคุมการแต่งตั้งพระประจำวัดนักบวชท้องถิ่นราวหนึ่งในสามของอังกฤษและมีรายได้ราวครึ่งหนึ่งของรายได้ทั้งหมดทางศาสนา การยุบสำนักสงฆ์อารามจึงเป็นการยึดอสังหาริมทรัพย์โดยกฎหมายครั้งใหญ่ที่สุดตั้งแต่[[ชัยชนะการพิชิตอังกฤษของชาวนอร์มันต่ออังกฤษ|สมัยการรุกรานของนอร์มัน]]ในคริสต์ศตวรรษที่ 11 ของ[[สมเด็จพระเจ้าวิลเลียมที่ 1 แห่งอังกฤษ|สมเด็จพระเจ้าวิลเลียมที่ 1]]

การยุบสำนักสงฆ์อารามมีผลทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงในทางพิธีกรรมทางศาสนาในวัดในอังกฤษ แต่การเปลี่ยนแปลงของคริสต์ทศวรรษ 1530 มีข้อที่คล้ายคลึงกับบทบัญญัติสิบข้อของนักปฏิรูปโปรเตสแตนต์ที่พิมพ์ในปี ค.ศ. 1530 โดย[[ทอมัส เครนแครนเมอร์]] (Thomas Cranmer) เพียงไม่กี่ข้อและเมื่อเริ่มเกิดขึ้นก็ได้รับการต่อต้านอย่างรุนแรง บทบัญญัติสิบข้อถูกยุบเลิกไปเมื่อสมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 8 ทรงพอพระทัยที่จะดำเนินตามระบบอนุรักษ์นิยมของบทบัญญัติหกข้อของปี ค.ศ. 1539 โดยนักเทววิทยาศาสนาคริสต์ศาสนวิทยาชาวเยอรมัน ซึ่งเป็นกฎที่ใช้กันต่อมาจนสิ้นรัชสมัยของพระองค์

* [[สมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 8 แห่งอังกฤษ]]