ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้าเอ็ดการ์ผู้รักสงบ"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Antelope (คุย | ส่วนร่วม)
จัดรูปแบบ +เก็บกวาดด้วยสจห.เก็บกวาด
Antelope (คุย | ส่วนร่วม)
เก็บกวาด
บรรทัด 13:
| พระราชบิดา = [[สมเด็จพระเจ้าเอ็ดมันด์ที่ 1 แห่งอังกฤษ]]
| พระราชมารดา = [[เอ็ดจิวาแห่งเค้นท์]]
| พระอัครมเหสี = เอเธลฟรีด, วูลฟธริธ และ เอลฟริธ
| พระมเหสี =
| พระราชสวามี =
บรรทัด 28:
'''สมเด็จพระเจ้าเอ็ดการ์ผู้รักสงบ''' ({{lang-en|Edgar the Peaceful หรือ Edgar the Peaceable}}) (ราว [[ค.ศ. 943]] หรือ [[ค.ศ. 944]] - [[ค.ศ. 975]]) ทรงเป็นพระเจ้าแผ่นดิน[[ราชวงศ์เวสเซ็กซ์]]ของ[[ราชอาณาจักรอังกฤษ]]
 
พระเจ้าเอ็ดการ์ผู้รักสงบเสด็จพระราชสมภพเมื่อราวปี [[ค.ศ. 943]] หรือปี [[ค.ศ. 944]] ที่เวสเซ็กซ์ ใน[[อังกฤษ]] ทรงเป็นพระราชโอรสองค์รองของ[[สมเด็จพระเจ้าเอ็ดมันด์ที่ 1 แห่งอังกฤษ]]และ[[เอ็ดจิวาแห่งเค้นท์]] ทรงเสกสมรสกับเอเธลฟรีด, วูลฟธริธ และเอลฟริธ และทรงราชย์ระหว่างวันที่ [[1 ตุลาคม]] [[ค.ศ. 959]] จนเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ [[8 กรกฎาคม]] [[ค.ศ. 975]] ที่วินเชสเตอร์ [[อังกฤษ]] พระนาม “ผู้รักสงบ” ไม่ได้บ่งถึงพระลักษณะตามความหมายเพราะทรงนายทหารผู้เข้มแข็งซึ่งจะเห็นได้จากการยึด[[ราชอาณาจักรนอร์ทธัมเบรีย]] และ[[ราชอาณาจักรเมอร์เซีย]]จาก[[สมเด็จพระเจ้าเอ็ดวีแห่งอังกฤษ|พระเจ้าเอ็ดวี]]พระเชษฐาในปี [[ค.ศ. 958]] พระเจ้าเอ็ดการ์ทรงปกครองบริเวณเหนือ[[แม่น้ำเทมส์]]กับขุนนางของพระองค์กลุ่มหนึ่ง เมื่อ[[สมเด็จพระเจ้าเอ็ดวีแห่งอังกฤษ|พระเจ้าเอ็ดวี]]เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ [[1 ตุลาคม]] [[ค.ศ. 959]] พระเจ้าเอ็ดการ์ก็ทรงเรียกตัวโดยดันสตัน (ต่อมาเป็น[[นักบุญดันสตัน]]) จากที่ทรงลี้ภัยกลับมาและแต่งตั้งให้เป็นบาทหลวงแห่งวูสเตอร์และหลังจากนั้นบาทหลวงแห่งลอนดอนและในที่สุด[[อัครบาทหลวงแห่งแคนเตอร์บรี]] ดันสตันเมื่อเริ่มแรกไม่ยอมสวมมงกุฏให้พระเจ้าเอ็ดการ์เพราะไม่ยอมรับวิธีดำเนินชีวิตของพระองค์เกี่ยวกับพระสนม{{Fact|date=September 2007}} วูลฟธริธ (ต่อมาเป็นแม่ชีที่วิลตัน) มึพระธิดา [[อีดิธแห่งวิลตัน]] แต่ดันสตันก็เป็นที่ปรึกษาของพระเจ้าเอ็ดการ์ตลอดรัชสมัย
 
รัชสมัยของพระเจ้าเอ็ดการ์เป็นรัชสมัยที่บ้านเมืองมีความสงบสุขและอาจจะเป็นสมัยที่เรียกได้ว่าเป็นสมัยที่รุ่เรืองที่สุดของราชอาณาจักร[[แองโกล-แซ็กซอน]]ของอังกฤษ แม้ว่าการรวมตัวเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของอังกฤษจะเป็นผลที่มาจากผู้ที่ครองบัลลังก์มาก่อนพระองค์ ในปลายรัชสมัยของพระเจ้าเอ็ดการ์ อังกฤษก็เกือบจะไม่มีศัตรูที่จะมาแบ่งราชอาณาจักรอย่างที่เคยเป็นมาก่อน
บรรทัด 36:
พระเจ้าเอ็ดการ์ได้ทำพิธีสวมมงกุฏที่[[บาธ]]ในปี [[ค.ศ. 973]] ซึ่งมิใช่พระบรมราชาภิเศกในการฉลองการเริ่มรัชกาล พระราชพิธีครั้งนี้เตรียมการโดยดันสตันเองโดยมีโคลงเฉลิมพระเกียรติที่บันทึกใน[[พงศาวดารแองโกล-แซ็กซอน]] เป็นพระราชพิธีที่เป็นพื้นฐานในการทำพิธีบรมราชาภิเศกของอังกฤษมาจนถึงปัจจุบันนี้ พระราชพิธีเป็นพิธีสัญลักษณ์โดยมีเจ้าผู้ครองอาณาจักรในอังกฤษมาแสดงความสวามิภักดิ์ต่อพระองค์ที่เชสเตอร์ กษัตริย์หกพระองค์ในบริเตนและสกอตแลนด์ปฏิญาณว่าจะเป็นผู้ป้องกันพระองค์ไม่ว่าจะเป็นทางบกหรือทางทะเล ต่อมา[[พงศาวดารแองโกล-แซ็กซอน]]กล่าวว่ามีแปดองค์ แต่พระราชพิธีประกาศการสวามิภักดิ์ที่เชสเตอร์ (submission at Chester) ดูเหมือนว่จะเป็นเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้น
 
พระเจ้าเอ็ดการ์ทรงมีพระราชโอรสธิดาเจ็ดพระองค์ [[สมเด็จพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดผู้พลีชีพ]]พระราชโอรสองค์โตสืบราชบัลลังก์ต่อจากพระองค์ หลังจากที่เสด็จสวรรคตมาจนถึงสมัยที่นอร์มันได้รับ[[ชัยชนะของชาวนอร์มันต่ออังกฤษ|ชัยชนะต่ออังกฤษ]]ไม่มีราชบัลลังก์ใดที่ได้รับการสืบทอดโดยไม่มีปํญหาปัญหาในการแก่งแย่ง
 
== พระราชวงศ์เวสเซ็กซ์ ==