ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อ"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
พีรวิชญ์ 2010 (คุย | ส่วนร่วม) ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
Octahedron80 (คุย | ส่วนร่วม) เก็บกวาด |
||
บรรทัด 7:
โดยทั่วไปเรามักจัดให้ อ เป็นเสียงนำสระ แต่ในทาง[[ภาษาศาสตร์]] ถือว่า อ นั้น เป็นพยัญชนะปิดหรือหยุด ฐานเสียงเกิดที่ลำคอ (ใช้[[สัทอักษร]] /{{IPA-Text|ʔ}}/ คล้าย[[เครื่องหมายคำถาม]] แต่ไม่มีจุดข้างล่าง) เมื่อพิจารณาจากรูปเขียนจะเข้าใจได้ยาก ในที่นี้จึงขอยกมาเป็น 2 กรณี คือ กรณีเป็นพยัญชนะต้น และเป็นพยัญชนะตัวสะกด
== การประสมรูป ==
==พยัญชนะต้น==▼
{| class="wikitable"
เมื่อเป็นพยัญชนะต้น “อ” จะถูกใช้เป็นทุ่นเกาะสำหรับสระ เช่น อาหาร, อีก อุ่น ฯลฯ ในทางภาษาศาสตร์ ถือว่า อ เป็นพยัญชนะ ที่ประสมด้วย สระ (ในที่นี้ คือ สระอา และสระอี ตามลำดับ) ▼
|-
! การประสมรูป !! ปรากฏ || ใช้เป็นสระ || สัทอักษรสากล
|-
| (พยัญชนะต้น) + ตัวออ || –อ || ออ || {{IPA|/ɔː/}}
|-
| (พยัญชนะต้น) + ไม้ไต่คู้ + ตัวออ + (พยัญชนะสะกด) || –็อ– || เอาะ (มีตัวสะกด) || {{IPA|/ɔ/}}
|-
| (พยัญชนะต้น) + พินทุ์อิ + ฟันหนู + ตัวออ || –ือ || อื (ไม่มีตัวสะกด) || {{IPA|/ɯː/}}
|-
| ไม้หน้า + (พยัญชนะต้น) + ตัวออ || เ–อ || เออ || {{IPA|/ɤː/}}
|-
| ไม้หน้า + (พยัญชนะต้น) + ตัวออ + วิสรรชนีย์ || เ–อะ || เออะ (ไม่มีตัวสะกด) || {{IPA|/ɤ/}}
|-
| ไม้หน้า + (พยัญชนะต้น) + สระ "อื" + ตัวออ || เ–ือ || เอือ || {{IPA|/ɯaː/}}
|-
| ไม้หน้า + (พยัญชนะต้น) + สระ "อื" + ตัวออ + วิสรรชนีย์ || เ–ือะ || เอือะ || {{IPA|/ɯaʔ/}}
|}
▲== พยัญชนะต้น ==
ในตำแหน่งพยัญชนะต้น เสียง อ ที่เป็นพยัญชนะหยุด อาจหายไป เหลือแต่เสียงสระ ก็ได้ นั่นคือ /{{IPA-Text|ʔ}}a:-ha:n/ เ /a:-ha:n/ ซึ่งในตัวอย่างที่ยกมาจะสังเกตได้ยาก แต่จะเห็นได้ชัดเจน เมื่อมี[[พยางค์]]อื่นนำหน้าเสียง อ เช่น “คุณอา” (/khun-{{IPA-Text|ʔ}}a:/ ไม่ใช่ /khuna:/) เสียงพยัญชนะ “น” ของพยางค์หน้า ไม่ถูกกลมกลืนเสียง (assimilate) ด้วยสระอา ในพยางค์หลัง เพราะมีเสียง “อ” คั่นอยู่ แต่ในภาษาอื่น อาจกลืนเสียงเป็น “คุณนา” ได้ เช่น ในคำว่า บางปะอิน เมื่อเขียนด้วย[[อักษรโรมัน]]จึงมักจะมีขีดแยกคำ Bang Pa-in เพื่อไม่ให้เสียง อะ กับ อิ กลมกลืนเป็น[[สระประสม]]ตามลักษณะการประสมคำในภาษาอื่นที่เขียนด้วยอักษรโรมัน▼
▲เมื่อเป็นพยัญชนะต้น “อ” จะถูกใช้เป็นทุ่นเกาะสำหรับสระ เช่น อาหาร, อีก อุ่น ฯลฯ ในทางภาษาศาสตร์ ถือว่า อ เป็นพยัญชนะ ที่ประสมด้วย สระ (ในที่นี้ คือ สระอา และสระอี ตามลำดับ)
▲ในตำแหน่งพยัญชนะต้น เสียง อ ที่เป็นพยัญชนะหยุด อาจหายไป เหลือแต่เสียงสระ ก็ได้ นั่นคือ /{{IPA-Text|ʔ}}a:-ha:n/ เ /a:-ha:n/ ซึ่งในตัวอย่างที่ยกมาจะสังเกตได้ยาก แต่จะเห็นได้ชัดเจน เมื่อมี[[พยางค์]]อื่นนำหน้าเสียง อ เช่น “คุณอา” (/khun-{{IPA-Text|ʔ}}a:/ ไม่ใช่
==ตัวสะกด==▼
เมื่อเป็นพยัญชนะตัวสะกด จะไม่ปรากฏรูป อ ให้เห็น แต่สังเกตได้จากพยางค์ที่ประสมด้วยสระเสียงสั้น ไม่มีรูปพยัญชนะตัวสะกด เช่น กะ จะ ปะ บิ เกาะ จุ เมื่อต้องทับศัพท์เสียงเหล่านี้ด้วยอักษรแบบอื่น ที่ไม่มีเสียง “อ” จึงมักจะใช้เสียง ห (ซึ่งมีคุณลักษณะของเสียงที่ใกล้เคียงกัน) ปิดท้ายแทน เช่น เมื่อเขียนด้วยอักษรโรมัน kah, pah ▼
▲== ตัวสะกด ==
อย่างไรก็ตาม ในคำที่มีหลายพยางค์ เสียง “อ” ที่เป็นพยัญชนะตัวสะกด อาจหายไป เมื่อพยางค์นั้นไม่เน้น เช่น ▼
▲เมื่อเป็นพยัญชนะตัวสะกด จะไม่ปรากฏรูป อ ให้เห็น แต่สังเกตได้จากพยางค์ที่ประสมด้วยสระเสียงสั้น ไม่มีรูปพยัญชนะตัวสะกด เช่น กะ จะ ปะ บิ เกาะ จุ
▲อย่างไรก็ตาม ในคำที่มีหลายพยางค์ เสียง “อ” ที่เป็นพยัญชนะตัวสะกด อาจหายไป เมื่อพยางค์นั้นไม่เน้น เช่น
กุมารี อาจออกเสียงเป็น /ku{{IPA-Text|ʔ}}-ma:-ri:/ หรือ /ku-ma:-ri:/, ▼
อารยธรรม อาจปรากฏเสียงอ สะกด ที่ ยะ แต่ไม่ปรากฏที่ ระ เพราะคำนี้เมื่อออกเสียงมักจะเน้นเสียงที่ ยะ ขณะที่ ระ นั้นออกเสียงเบากว่า ส่วนคำว่า พลังงาน เสียง “พะ” เบาจนเป็นเสียงสามัญ (ไม่ใช่เสียงตรี อย่างรูปปรากฏ) มักจะไม่ออกเสียง “อ” ที่เป็นตัวสะกด ▼
▲อารยธรรม อาจปรากฏเสียงอ สะกด ที่ ยะ แต่ไม่ปรากฏที่ ระ เพราะคำนี้เมื่อออกเสียงมักจะเน้นเสียงที่ ยะ ขณะที่ ระ นั้นออกเสียงเบากว่า ส่วนคำว่า พลังงาน เสียง “พะ” เบาจนเป็นเสียงสามัญ (ไม่ใช่เสียงตรี อย่างรูปปรากฏ) มักจะไม่ออกเสียง “อ” ที่เป็นตัวสะกด
สำหรับในตำแหน่ง อ ท้ายคำ มักจะปรากฏเสียงหยุดชัดเจน เช่น สาธุ, กุฏิ, ธรรมะ, กะปิ, กระทะ, ชนะ ▼
เสียง อ นี้นับเป็นเสียงพิเศษ ที่พบได้ในบางภาษาเท่านั้น เช่น [[ภาษาดิเวฮิ]] ([[อักษรทานะ]]) เมื่อเทียบเสียงกับภาษาอื่น มักจะเทียบเป็นเสียงสระบ้าง เสียง /ห/ บ้าง ซึ่งมีความใกล้เคียง แต่ไม่ตรงกันเสียทีเดียว
| |||