ผลต่างระหว่างรุ่นของ "การตักบาตร"

# สิ่งที่จะนำมาใส่บาตร เป็นสิ่งของที่เป็นกับปิยะ เช่นควรเป็นอาหาร เพื่อให้พระฉันได้ เช่น ข้าวสุก (คำว่า บาตร แปลว่าข้าวตก) กับข้าว ที่ปรุงสุกแล้ว จุดประสงค์ในการบิณฑบาตร คือต้องการอาหาร มายังให้ร่างกายมีชีวิตให้อยู่ได้ เพื่อปฏิบัติธรรมเท่านั้น ไม่ใช่เพื่อนำมาบริโภคตามใจ (กิเลส) ปรารถนา จึงไม่ควนใส่มากจนเหลือเฟือ อาหารที่ใส่ควรเป็นอาหารที่มีประโชน์ต่อร่างกาย ไม่ควรมุ่งบำรุงส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายโดยเฉพาะ เช่นอาหารที่รับประทานแล้วทำให้เกิดการกำหนัด มึนเมา ง่วงซึม เป็นต้น ไม่เป็นของต้องห้าม เช่นสารเสพติด สุราเมรัย ศาสตรวุธ ยาพิษ สิ่งเป็นอาบัติ เช่น เงิน ทอง เพราะถ้ามีผู้ใส่บาตร พระจำเป็นต้องรับ เมื่อรับจะเกิดอาบัติ นิสสัคคีย์ปาจิตตีย์ ลองคิดดูว่า ดังนั้นผู้ที่ใส่เงินในบาตรพระ จะได้บุญหรือได้ถือว่าเป็นบาป ที่ทำให้พระสงฆ์อาบัติ)ด้วย

# เนื้อสัตว์ที่ต้องห้ามตามหลักศาสนาพุทธ เรียกว่า มังสัง 10 อย่าง (เช่นได้แก่ มนุษย์ ช้าง ม้า สุนัข งู ราชสีห์ เสือโคร่ง เสือเหลือง หมี และเสือดาว )

และไม่ห้ามพระภิกษุฉันเนื้อในกรณี 3 ประการ 1.คือ ไม่รู้ว่าเขาฆ่า, 2.ไม่เห็นเขาฆ่า, 3.ไม่ได้ยินว่าเขาฆ่าเพื่อเรา

# ผลธัญญพืชที่มีเมล็ด บุคคลที่ตักบาตรไม่สามารถถวายผลธัญญพืชที่มีเมล็ดได้ เพราะถือว่าเมล็ดนั้นยังสามารถที่จะให้กำเนิดชีวิตได้อยู่ ถ้าจะถวายต้องเอาเมล็ดออกก่อน ข้อนี้มาจากพุทธบัญญัติที่ห้ามไม่ให้พระภิกษุทำครัว เพราะการทำครัว จะต้องมีการฆ่า การพรากของสีเขียวหรือพืชคาม ภูตคาม "ภูตคาม" หมายถึง ต้นไม้ ใบหญ้า พีชที่มีรากติดอยู่ที่พื้นดิน ภิกษุตัดหรือทำให้หลุดจากลำต้นหรือทำให้พ้นจากพื้นดิน เป็นอาบัติปาจิตตีย์ "พีชคาม" หมายถึง พีชที่เขาตัดมาจากต้น แต่ยังงอกได้ หรือเมล็ดพีชที่งอกได้ภิกษุทำลายต้องอาบัติทุกกฏ