ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภิกษุ"

'''ภิกษุ''' หรือ '''พระภิกษุ''' ([[บาลี]]: ภิกขุ; [[สันสกฤต]]: ภิกษุ) เป็นคำใช้เรียก "นักบวชชาย" ในพระพุทธศาสนาโดยเฉพาะ คู่กับ[[ภิกษุณี]] (นักบวชหญิง) คำว่า ภิกษุ เป็นศัพท์เฉพาะในพระพุทธศาสนา เป็นศัพท์บัญญัติที่ใช้เรียกนักบวชชายในพระพุทธศาสนาโดยเฉพาะ ไม่สาธารณะทั่วไปสำหรับทุกศาสนา เพราะมีความหมายตรงตัวว่า ผู้เห็นภัยในสังสารวัฏขอ อันเป็นคำสอนที่มีลักษณะจำเพาะแตกต่างจากศาสนาอื่น(ขอทาน, ขออาหาร เป็นต้น)

คำว่า '''ภิกษุ''' แปลตามรูปศัพท์ได้หลายนัย เช่น ผู้ขอโดยสงบ ผู้เห็นภัยใน[[สังสารวัฏ]] ผู้ใช้สอยผ้าที่ถูกทำลายแล้ว เป็นต้น สำหรับในประเทศไทยและประเทศลาว มีคำเรียกภิกษุเถรวาทว่า "พระ"ที่ แปลว่าผู้ประเสริฐ {{cn-span|เป็นคำที่เรียกกันมาแต่โบราณเพื่อเป็นการยกย่องนักบวชในพระพุทธศาสนา}}