เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
|
|
|
ในค.ศ. 1631 โชกุนอิเอะมิสึตัดสินใจที่จะกักบริเวณน้องชายของตนเอง คือ ทะดะนะงะ ไว้ในแคว้นของตนคือแคว้นโคะฟุ (Kofu, 甲府) ในค.ศ. 1632 ''โอโงโช''ฮิเดะตะดะถึงแก่อสัญกรรม ทำให้โชกุนอิเอะมิสึมีอำนาจปกครองญี่ปุ่นได้อย่างเต็มที่ เมื่อ''โอโงโช''ฮิเดะตะดะถึงแก่กรรมไปแล้ว โชกุนอิเอมิสึจึงได้มีคำสั่งให้ทะดะนะงะน้องชายของตนกระทำการ''เซ็ปปุกุ''เสียชีวิตไปในค.ศ. 1634
ในค.ศ. 1635 โชกุนอิเอะมิสึได้แแกอิเอะมิสึได้ออกกฎหมายซะมุไร หรือ ''บุเกะ ชุฮัตโตะ'' (Buke-Shuhatto, 武家諸法度) ฉบับใหม่ โดยได้นำหลัก ''ซันกิน-โคไต'' (Sankin-kōtai, 参勤交代) เป็นการลดอำนาจของไดเมียว โดยการบังคับให้ไดเมียวของทุก''ฮัน'' (แคว้น) จะต้องพำนักอยู่ในเมืองเอะโดะเป็นเวลาหนึ่งปี และออกไปพำนักอยู่ที่แคว้นของตนเป็นเวลาอีกหนึ่งปี สลับกันไปทุกปี โดยที่ภรรยาเอกและทายาทพำนักอยู่ในเมืองเอะโดะตลอดเวลา การเดินทางไปกลับจากแคว้นของตนและเมืองเอโดะ ด้วยขบวนที่ใหญ่โตอลังการทำให้ไดเมียวต้องเสียค่าใช้จ่ายมาก และไม่สามารถสั่งสมอำนาจในแคว้นของตนได้ อีกทั้ง''บะกุฟุ''ยังบังคับให้ไดเมียวสร้างคฤหาสน์ใหญ่ในเมืองเอโดะอีกอย่างน้อยคนละสามหลัง นโยบายนี้บังคับใช้ไปตลอด[[สมัยเอะโดะ]]
===กบฎชิมะบะระ===
|
