ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภาษาเปอร์เซียกลาง"

ในการแบ่งยุคของภาษากลุ่มอิหร่าน ยุคกลางได้แก่ภาษาที่ใช้พูดในช่วง พ.ศ. 243 (การสิ้นสุดของ[[ราชวงศ์อักแคมีเดีย]]) จนถึงพุทธศตวรรษที่ 12 (สิ้นสุดยุคซัสซาเนียน) ภาษาที่สำคัญที่สุดในยุคนี้คือภาษาปะห์ลาวี การเปลี่ยนแปลงจากยุคเก่ามาสู่ยุคใหม่ที่สำคัญคือการเปลี่ยนรูปแบบของคำจากรูปแบบการสร้างมาเป็นรูปแบบที่แยกเป็น[[คำนาม]] [[คำสรรพนาม]] และ[[คำคุณศัพท์]] เลิกใช้ปัจจัยเชื่อมต่อ รวมทั้งการเลิกใช้ การก เพศ และ[[คำทวิพจน์]] [[คำบุพบท]]ใช้จำแนกบทบาทของคำ และเปลี่ยนรูปแบบการแสดงกาล อย่างไรก็ตาม ในยุคนั้นยังใช้ภาษาเปอร์เซียโบราณเป็น[[ภาษาเขียน]] ซึ่งต่างไปจาก[[ภาษาพูด]]ในขณะนั้นมาก ส่วนที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างสำคัญ ได้แก่