ผลต่างระหว่างรุ่นของ "บุดดา เจ้าชายที่โลกไม่รัก"

=== ภิกษุสมณะและพุทธสาวก ===

; [[พระเทวทัต|เทวทัต]] : หนึ่งในสาวกรุ่นแรกของพระพุทธเจ้า ชาติกำเนิดเป็นบุตรของพันทกะแห่งโกลิยวงศ์ และเป็นพี่ชายต่างแม่บิดาของอานนท์ เขามีชะตากรรมที่เลวร้ายในวัยเด็กจากการถูกข่มเหงรังแกและต้องพลัดพรากจากครอบครัวส่งผลให้เขามีนิสัยเห็นแก่ตนเองและมีความทะเยอทะยานอย่างไม่สิ้นสุด เมื่อโตขึ้นเขาได้เดินทางสู่อาณาจักรมคธ และรับราชการเป็น 1 ในเสนาบดีของราชสำนักมคธ จนกระทั่งได้เป็นที่ปรึกษาคนสนิทของเจ้าชายอชาตศัตรู ต่อมาเทวทัตได้รู้จักกับพระพุทธเจ้าผ่านทางตัตตะ ผู้ซึ่งเขาได้ชักนำให้เป็นยอดขุนพลของอาณาจักร และได้โกนศีรษะออกบวชเป็นสมณะในสำนักของพระพุทธเจ้า เมื่อพระพุทธเจ้าไม่มอบอำนาจการปกครองสงฆ์แก่เทวทัต เขาจึงพยายามทุกอย่างเพื่อช่วงชิงสาวกมาจากพระพุทธเจ้า จงถึงกับวางแผนการสังหารพระพุทธเจ้าแต่ล้มเหลว ภายหลังเขาได้เสียชีวิตเพราะถูกยาพิษโดยอุบัติเหตุ ซึ่งก่อนที่จะหมดลมหายใจนั้น เขาได้เป็นเผยสาเหตุที่เกลียดชังพระพุทธเจ้าว่า เขาอยากจะเป็นอย่างที่พระพุทธเจ้าเป็นแต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่อาจจะทำให้สำเร็จได้เลย

; ตัตตะ (Tatta) : หนึ่งในตัวละครในจิตนาการจินตนาการที่ถูกเสริมเข้ามาในเรื่องนี้ พื้นเพเดิมเป็นโจรในวรรณะจัณฑาล ซึ่งมีสถานะต่ำยิ่งกว่าวรรณะศูทร ในวัยเด็กนั้นเขาอยู่ใกล้ชิดกับธรรมชาติมาก และมีความสามารถในยึดครองร่างของสัตว์ป่า แม่และน้องสาวของตัตตะถูกกองทัพโกศลฆ่าตายหลังจากที่เขาได้เป็นเพื่อนกับชาปราไม่นาน ต่อมาเมื่อชาปราและแม่ถูกทหารอาณาจักรโกศลประหารชีวิต เขาจึงสาบานว่าจะล้างแค้นต่ออาณาจักรโกศลให้ได้ เมื่อเขาเป็นผู้ใหญ่ก็ได้เป็นหัวหน้าของโจรทั้งหลายในภูเขา และพยายามผูกสัมพันธ์กับเจ้าชายสิทธัตถะเพื่อปูทางไปสู่การล้างแค้นอาณาจักรโกศล ภายหลังเมื่อเจ้าชายสิทธัตถะตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า เขาจึงได้เป็นสาวกของพระพุทธเจ้าโดยปฏิเสธที่จะบวชเป็นภิกษุเพราะเขาไม่ต้องการที่จะโกนศีรษะ แต่ว่าความแค้นที่เขามีต่ออาณาจักรโกศลนั้นยังคงฝังแน่นในใจ แม้พระพุทธเจ้าจะพยายามสั่งสอนให้เขารู้จักการให้อภัยก็หาสำเร็จไม่ ในบั้นปลายตัตตะได้เข้าร่วมกับกองทัพศากยวงศ์ซึ่งต้องการจะแก้แค้นต่อการฆ่าล้างโคตรชาวศากยะโดยพระเจ้าวิฑูฑภะแห่งโกศล และเสียชีวิตระหว่างการเผชิญหน้าต่อกองทัพแคว้นโกศล

; เชตะ : เจ้าในวรรณะกษัตริย์ชายผู้เป็นโอรสของพระเจ้าอชาตศัตรู ผู้ยกสวนของตนเองเป็นอารามในพุทธศาสนา อันได้ชื่อต่อมาว่า "เชตวนาราม"