เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
|
|
|
{{กล่องข้อมูล ภาษา
| name = ภาษาหมิ่นใต้/หมิ่นหนาน
| nativename = {{lang|zh-tw|閩南語}} / {{lang|zh-cn|闽南语}} ''Bân-lâm-gú''
| familycolor = Sino-Tibetan
| fam2 = [[ภาษาจีน]]
| fam3 = [[ภาษาหมิ่น]]
| nation = None ( สำเนียงหนึ่งเป้นภาษาเป็นภาษาประจำชาติของไต้หวัน เรียก [[ภาษาไต้หวัน]] <ref> [http://zh.wikisource.org/wiki/%E5%A4%A7%E7%9C%BE%E9%81%8B%E8%BC%B8%E5%B7%A5%E5%85%B7%E6%92%AD%E9%9F%B3%E8%AA%9E%E8%A8%80%E5%B9%B3%E7%AD%89%E4%BF%9D%E9%9A%9C%E6%B3%95]</ref>)
| agency = None ([[จีน]]) กระทรวงศึกษาธิการและองค์กรเอกชน (ใน [[ไต้หวัน]])
| iso1 = zh|iso2b=chi|iso2t=zho|iso3=nan
}}
'''ภาษาหมิ่นใต้''', '''ภาษาหมิ่นหนาน''' หรือ '''ภาษาจีนฮกเกี้ยน''' เป็นสำเนียงของ[[ภาษาจีน]] ใช้พูดทางใต้ ของ[[มณฑลฝูเจี้ยน]] และบริเวณใกล้เคียง และโดยลูกหลานของผู้อพยพจากบริเวณนี้เข้าไปยังบริเวณอื่นๆทั่วโลก โดยทั่วไปภาษาหมิ่นหนานใต้เป็นชื่อเรียกโดยชาวจีนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ สำเนียงหนึ่งในภาษานี้เรียกภาษาไต้หวัน อยู่ในกลุ่ม[[ภาษาหมิ่น]] ของภาษาจีน โดยปกติไม่สามารถเข้าใจกันได้กับ[[ภาษาหมิ่นตะวันออก]] [[ภาษาจีนกวางตุ้ง]] และ[[ภาษาจีนกลาง]]
== ภาษาหมิ่นหนานใต้ ==
ภาษาหมิ่นหนานใต้ใช้พูดทางใต้ของมณฑลฝูเจี้ยนและทางตะวันออกของ[[มณฑลกวางตุ้ง]] รวมทั้ง[[เกาะไหหลำ]] สำเนียงฮกโลของภาษานี้ถือเป็นภาษาประจำชาติของไต้หวันเรียก[[ภาษาไต้หวัน]] ผู้พูดภาษาหมิ่นหนานใต้มีมากในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ทั้งใน [[ฟิลิปปินส์]] สิงคโปร์ [[มาเลเซีย]] [[อินโดนีเซีย]] และ [[ไทย]] ภาษาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ส่วนหนึ่งมาจากเขตเจ้าซานในกวางตุ้งและพูดภาษาหมิ่นหนานใต้[[สำเนียงแต้จิ๋ว]] นอกจากนี้ภาษาหมิ่นหนานใต้ยังเป็นภาษาแม่ของชาวจีนในฟิลิปปินส์อีกราว 98.5 % ซึ่งพูด[[ภาษาลันนัง|สำเนียงลันนัง]] ประเทศไทยพูดกันมากในจังหวัดภูเก็ตและบริเวณโดยรอบ ซึ่งพูดสำเนียง [[Penang Hokkien |ปีนังฮกเกี้ยน]] เป็นสำเนียงที่พูดในปีนัง ซึ่งเดิมเป็นสำเนียงของเมืองฉวนโจว และ เป็นต้นภาษาทำให้เกิด[[ภาษาไทยบ้าบ๋าภูเก็ต]] ซึ่งมีคำยืมในภาษาหมิ่นหนานใต้ (สำเนียงจวนโจว) จำนวนมาก
[[ไฟล์:Map_of_sinitic_languages-en.svg|left|thumb| การกระจายตัวของผู้พูดภาษาจีนสำเนียงต่างๆ]]
== ความแตกต่างของภาษา ==
ภาษาหมิ่นหนานใต้ไม่มีรูปแบบมาตรฐาน ผู้พูดภาษานี้จะเรียนการอ่านภาษาจีนกลางในโรงเรียน ไม่มีการพัฒนาระบบการเขียนเป็นของตนเอง จนในปัจจุบันจึงมีการพัฒนาระบบการเขียนที่เป็นมาตรฐานคือใช้อักษรจีนและอักษรโรมัน
* [[อักษรจีน]]ใช้ตามแบบ[[ภาษาจีนกลาง]] แต่มีการเพิ่มอักษรบางตัวที่ใช้เฉพาะภาษาหมิ่นหนานใต้ ใช้ในจีน [[ไต้หวัน]] [[สิงคโปร์]] และบริเวณอื่นๆในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
* [[อักษรโรมัน]] ใช้กับภาษาไต้หวันพัฒนาขึ้นโดยมิชชันนารี[[คณะเพรสไบทีเรียน]]ในประเทศจีน และปรับปรุงต่อมาโดยมิชชันนารีในไต้หวัน เริ่มเป็นที่แพร่หลายเมื่อประมาณ พ.ศ. 2433 การใช้อักษรโรมันผสมกับอักษรจีนมีให้เห็นบ้างแต่ไม่เป็นที่นิยมมากนัก เอกสารที่เขียนด้วยภาษาหมิ่นหนานใต้รุ่นแรก ๆ เขียนเมื่อ พ.ศ. 2109 ในสมัย[[ราชวงศ์หมิง]]
== พยัญชนะ ==
|
