ผลต่างระหว่างรุ่นของ "โคลงทวาทศมาส"

'''ทวาทศมาส''' แปลว่า สิบสองเดือน เป็น[[วรรณกรรม]]ไทยสมัยอยุธยา แต่งด้วย[[โคลง]]ดั้นวิวิธมาลี ทำนองนิราศความพิศวาสเป็นอย่างเอกเรื่องหนึ่ง เข้าใจว่าจะมีหลายท่านนิพนธ์ อาทิ [[พระเยาวราช]] [[ขุนพรหมมนตรี]] [[ขุนศรีกวีราช]] [[ขุนสารประเสริฐ]] เป็นต้น (บางตำราว่ามีเท่านี้ บางตำราว่ามากกว่านี้ แต่ใน[[นิราศนรินทร์]]กลับว่า "สามเทวษ ถวิลแฮ" ซึ่งแปลว่า "มีสามท่าน")

ที่ว่าประดิษฐการใหม่ของวงการ อยู่ที่โคลงพรรณาพรรณนาความอาลัยรัก ซึ่งใช้ฤดูกาลเป็นพื้นฐานแห่งการพัฒนา เช่น เมื่อถึงเดือนแปดก็กล่าวถึง [[การเข้าพรรษา]] กวีจะแต่งถึงการทำบุญ แต่มิวายจิตใจหวนระลึกถึงนางอันเป็นที่รัก

{{โคลงสี่สุภาพ|๏ กรจบบทมาศไท้|ธาศรี ศากยแฮ|หัตถ์บังคมฟูมไนย|เลือดย้อย|บวงสรวงสุมาลี|นานไฝ่ สมแฮ|เดือนใฝ่หาละห้อย|ใฝ่หา ฯ}}

{{โคลงสี่สุภาพ|๏ รายนุชเป็นเนตรล้า|เป็นองค พี่แม่|จับจึงมาข่มเข็ญ|ขึ้นไส้|รลวงพิไลจง|จักแม่ ดยวแม่|เดือนแปดแปดยามไหไห้|ร่ำโหย ฯ}}

ในการนิพนธ์นั้น เริ่มด้วยการไหว้พระพรหม พระนารายณ์ เทพยดา พระมหากษัตริย์ แล้วเริ่มกล่าวถึงนางที่รัก อันต้องจากไกล แล้วพรรณาอาลัยพรรณนาอาลัย ตั้งแตเดือนตั้งแต่เดือน 5 เป็นลำดับไปจนถึงเดือนสิบสอง การพรรณานาพรรณนารักนั้นเคล้าไปกับอากาศธาตุและเหตุการณ์ต่าง ๆ อันเกิดขึ้นในเดือนนั้น ๆ เมื่อครบสิบสองเดือนแล้วจึงพรรณาพรรณนาพระเกียรติยศ กล่าวถวายพระพรและแสดงความมุ่งหมายในการนิพนธ์

โดยรี่นหลัง ๆ จะกล่าวกระบวนการพรรณนาอาลัยรักนับว่า บทนิพนธ์นี้เป็นสูงทางกวีรส คือ กวีที่มีความนัยอันพิศวาศ ซึ่งเป็นแบบอย่างให้ผู้นิพนธ์ต่อมากวีรุ่นหลัง นำไปใช้