ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ย่านการค้า"

1.;ย่านธุรกิจ

:มักอยู่ใจกลางเมือง จังหวัดใดๆ เรียกเป็นย่านธุรกิจของจังหวัด มักเป็นศูนย์กลางของจังหวัดหรือที่นิยมเรียกกันว่า "กลางเมือง" ถ้าใน[[กรุงเทพมหานคร|กรุงเทพ]]ย่านธุรกิจจะมีหลายแห่ง เช่น ย่าน[[สีลม]] จุดเด่นของย่านนี้คือจะมีตึกสูง ออฟฟิศต่างๆ และร้านค้าปลีก อยู่ในตึกหรือรอบตึก ซึ่งความเจริญที่เกิดขึ้นนั้นมาจากการที่ย่านกลายเป็นแหล่งที่ทำงานของคนในจังหวัดหรือละแวกใกล้เคียง เป็นสถานที่นัดหมาย ประชุมในธุรกิจต่างๆ ย่านนี้จะมีสถานนี[[รถไฟฟ้า]] รถใต้ดิน ทางด่วน โรงแรมระดับ 4-5 ดาว ร้านอาหาร บางครั้งย่านนี้จะมีคนพลุกพล่านเพียงช่วงกลางวันหรือหัวค่ำ

2.;ย่านช็อปปิ้งและบันเทิง

:แบ่งออกได้เป็นย่านกลางวัน และย่านกลางคืน วัตถุประสงค์ของการไปย่านแบบนี้คือการไปเพื่อพักผ่อนหย่อนใจ ช็อปปิ้ง ซื้อสินค้าเสื้อผ้า แฟชั่น กิ๊ฟช๊อปโดยความหนาแน่นของคนจะเป็นไปตามเวลาห้างเปิดและปิด เช่น ย่านราชประสงค์ สยาม-มาบุญครอง ย่าน[[บางกะปิ]] หรือตามเวลาที่ร้านค้าเปิดและปิด ย่านประเภทนี้จะมีสินค้าหลากหลายให้เลือกซื้อ แต่บางแห่งอาจมีสินค้าเพียงหมวดเดียวให้เลือกซื้อมากมาย เช่น ย่านประตูน้ำ ย่านโบ๊เบ๊แหล่งขายปลีก ส่งเสื้อผ้า ส่วนย่านกลางคืนนั้นมักเป็นเวลาของการเที่ยวกลางคืน เช่น ย่าน[[พัฒน์พงศ์]] ย่านรัชดา

3.;ย่านดำรงชีวิต

:คือตลาดบก หรือตลาดสด ที่คนจะเดินทางไปจับจ่ายใช้สอยของสด ของชำในชีวิตประจำวัน คือสถานที่ที่ไปซื้อกับข้าว เนื้อสัตว์มาปรุง ประกอบอาหารเพื่อรับประทานในครอบครัว หรือถ้าเป็นร้านอาหารก็จะไปซื้อของสดจากย่านนี้ มาเพื่อประกอบอาหารขาย ทั้งนี้รวมถึงย่านที่ขายอาหารสำเร็จรูปทั่วไปและสินค้าที่ใช้ในชีวิตประจำวัน อาจมีขายหนังสือพิมพ์ เสื้อผ้าบ้างประปราย

4.;ย่านท้องถิ่น

:หรือย่านประจำถิ่น เป็นย่านที่รวมสินค้าสำหรับคนในท้องถิ่น ชุมชนต่างๆ เป็นย่านที่จะทราบกันแต่ในจังหวัดหรือหมู่บ้าน หรือชุมชน แต่สินค้าในย่านชุมชนต่างๆ ที่พัฒนาให้มีชื่อเสียง มีคุณภาพที่ดีสามารถนำไปวางขายนอกชุมชนได้ เช่น ย่านบางซื่อ เป็นย่านที่ขายผลไม้จากสวนผลไม้แถบเมืองนนท์ ย่านคลองลัดมะยม มีตลาดน้ำและวิสาหกินชุมชน ย่านตลาดกลางผลิตผลทางการเกษตรประจำอำเภอ เป็นต้น

5.;ย่านท่องเที่ยว

:เป็นแหล่งที่มีคนมาท่องเที่ยว โดยมาจากต่างจังหวัดหรือต่างประเทศ รวมถึงสถานที่ต่อรถ แหล่งหรือย่านแบบนี้ ร้านค้าปลีกสามารถ รวบรวม คัดเลือก สินค้าที่แตกต่างกันเพื่อมาตอบสนองนักท่องเที่ยวได้ ย่านประเภทนี้มักมีการสร้างความร่วมมือกันในแบบที่ทั้งมองเห็นได้ และไม่สามารถมองเห็นได้ เช่น ตลาดน้ำสี่ภาคพัทยา

6.;ย่านพิเศษ

:คือย่านที่มีของหายาก ไม่สามารถหาซื้อได้จากแหล่งอื่น หรือสามารถหาซื้อได้แต่ไม่มีให้เลือกมากเท่าย่านนี้ ย่านแบบนี้มักจะแข่งขันกันสูง เพราะมีสินค้าเหมือนกัน สั่งมาจากซัพพลายเออร์เดียวกัน ร้านต้องมีเอกลักษณ์ที่ชัดเจน สามารถสร้างความแตกต่างในองค์ประกอบการตลาดอื่นๆได้ อาจขายส่งหรือปลีกเช่น ย่านสำเพ็ง ย่านทองเยาวราช ย่านอาหารจีนเยาวราช ย่านพาหุรัด ย่านคลองถม ย่านปากคลองตลาด ย่านเหล่านี้จะมีจุดเด่นที่แข็งกร่งมาก กล่าวคือเมื่อนึกถึงชื่อย่านจะทราบทันทีว่าขายอะไร