ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้ารูด็อล์ฟที่ 1 แห่งเยอรมนี"

{{ใช้ปีคศ|width=280px}}

{{กล่องข้อมูล กษัตริย์ย่อ

| kingdom = พระมหากษัตริย์แห่งเยอรมนี

| image = Rudolf_von_habsburg.png

'''สมเด็จพระเจ้ารูดอล์ฟที่ 1 แห่งเยอรมนี''' ({{lang-en|Rudolph I of Germany หรือ Rudolph of Habsburg}}) ([[1 พฤษภาคม]] [[ค.ศ. 1218]] – [[15 กรกฎาคม]] [[ค.ศ. 1291]]) รูดอล์ฟทรงเป็นพระมหากษัตริย์แห่งชนโรมันระหว่างปี [[ค.ศ. 1273]] จนเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ [[15 กรกฎาคม]] [[ค.ศ. 1291]] พระองค์ทรงเป็นผู้มีบทบาทสำคัญในการสร้างความมีอิทธิพลให้[[ราชวงศ์ฮับส์บวร์ก]]เป็นราชวงศ์ผู้นำในบรรดาราชวงศ์เยอรมันต่างๆ ในยุคกลาง และทรงเป็นสมาชิกของราชวงศ์ฮับส์บวร์กองค์แรกที่ทรงนำ[[อาณาจักรดยุค]]มาสู่ออสเตรียและสไตเรีย ซึ่งเป็นดินแดนที่กลายมาอยู่ภายใต้การปกครองของฮับส์บวร์กต่อมาอีกกว่า 600 ปี และเป็นสองอาณาจักรที่เป็นอาณาจักรหลักของประเทศออสเตรียปัจจุบัน

 

รูดอล์ฟผู้ทรงเป็นทรงเป็นพระโอรสของ[[อัลเบร็คท์ที่ 4 เคานท์แห่งฮับส์บวร์ก]] และ เฮ็ดวิกบุตรีของอุลริค เคานท์แห่งคีบวร์ก เกิดที่ปราสาทลิมบวร์กใน[[ไบร์สเกา]] เมื่ออัลเบร็คท์ที่ 4 เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1239 รูดอล์ฟก็ได้ดินแดนของตระกูลใน[[อัลซาซ]] และ [[อาร์เกา]] ในปี ค.ศ. 1245 รูดอล์ฟสมรสกับเกอร์ทรูดบุตรสาวของบวร์คฮาร์ดที่ 3 เคานท์แห่งโฮเฮ็นบวร์ก ซึ่งทำให้รูดอล์ฟกลายเป็นบริวารสำคัญของ[[อาณาจักรดยุคแห่งชวาเบีย]] ซึ่งเป็นหนึ่งใน[[อาณาจักรดยุครากฐาน]] (stem duchy) ของเยอรมัน

 

รูดอล์ฟทรงไปมาหาสู่กับราชสำนักของพระราชบิดาทูลหัว[[สมเด็จพระจักรพรรดิฟรีดริชที่ 2 แห่งโรมันอันศักดิ์สิทธิ์]]อย่างสม่ำเสมอ ความจงรักภักดีของพระองค์ต่อพระจักรพรรดิและพระราชโอรส[[สมเด็จพระเจ้าคอนราดที่ 4 แห่งเยอรมนี]]เป็นผลทำให้ได้รับพระราชทานดินแดนเป็นรางวัล แต่ในปี ค.ศ. 1254 รูดอล์ฟทรงถูกคว่ำบาตรโดย[[สมเด็จพระสันตะปาปาอินโนเซนต์ที่ 4]] เพราะทรงสนับสนุนพระเจ้าคอนราด ระหว่างที่จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์มีปัญหาขัดแย้งทางการเมืองกับพระสันตะปาปา ขณะนั้นพระเจ้าคอนราดทรงปกครองราชอาณาจักรซิซิลีและทรงต้องการที่จะวางรากฐานทางอำนาจทางตอนเหนือของอิตาลีโดยเฉพาะใน[[ลอมบาร์ดี]] ส่วนสถาบันพระสันตะปาปา]]ผู้ทรงมี[[อาณาจักรพระสันตะปาปา|อาณาจักร]]ต่างๆ อยู่ระหว่างสองบริเวณดังกล่าวก็เกิดความระแวงถึงการขยายอำนาจที่อาจจะมีผลต่อความมีอิทธิพลเหนืออาณาจักรเหล่านี้

 

ความระส่ำระสายในเยอรมนีหลังจการล่มสลายของ[[ราชวงศ์โฮเฮ็นสเตาเฟ็น]]เปิดโอกาสให้รูดอล์ฟเพิ่มดินแดนเข้ามาในปกครอง พระชายาของพระองค์ก็ทรงเป็นทายาทของพระปิตุลาฮาร์ทมันน์ที่ 4 เคานท์แห่งคีบวร์ก เมื่อฮาร์ทมันน์สียชีวิตโดยไม่มีทายาทในปี ค.ศ. 1264 รูดอล์ฟก็ยึด[[อาณาจักรเคานท์แห่งคีบวร์ก]] ความขัดแย้งที่รูดอล์ฟมีชัยกับ[[สังฆราชแห่งสตราสส์บวร์ก]] (Bishop of Strassburg) และ [[สังฆราชแห่งบาเซิล]]ก็ยิ่งเป็นการเพิ่มดินแดนและความมั่งคั่งให้แก่รูดอล์ฟด้วย รวมทั้งชื่อเสียง หลังจากนั้นรูดอล์ฟก็ยังได้ดินแดนเพิ่มเติมจากบิดาในบริเวณที่อยู่ใน[[สวิตเซอร์แลนด์]]และอัลซาซปัจจุบัน

 

ความมีอิทธิพลและความมั่งคั่งที่ได้มาทำให้รูดอล์ฟกลายเป็นเจ้าผู้ครองอาณาจักรผู้มีอำนาจมากที่สุดในเยอรมนีตะวันตกเฉียงใต้ ในบริเวณที่[[อาณาจักรดยุคแห่งชวาเบีย]]สลายตัวลง ซึ่งทำให้บรรดารัฐบริวารมีอิสระขึ้นมา ในฤดูใบไม้ร่วงปี ค.ศ. 1273 เมื่อเจ้าผู้ครองอาณาจักรต่างๆ มาประชุมกันที่ฟรังเฟิร์ตเพื่อจะเลือกตั้งพระมหากษัตริย์องค์ใหม่หลังจากการเสด็จสวรรคตของ[[ริชาร์ด เอิร์ลแห่งคอร์นวอลล์ที่ 1|ริชาร์ด เอิร์ลแห่งคอร์นวอลล์]] รูดอล์ฟก็ได้รับเลือกให้เป็นกษัตริย์พระองค์ใหม่เมื่อวันที่ [[29 กันยายน]] [[ค.ศ. 1273]] เมื่อมีพระชนมายุได้ 55 พรรษา การที่ได้รับเลือกเป็นผลมาจากการสนับสนุนของพระเชษฐาเขย[[ฟรีดริชที่ 3 เบอร์กราฟแห่งเนิร์นแบร์ก]] และ [[โฮเฮนโซลเลิร์น]] การสนับสนุนของอัลเบร็คท์ที่ 2 ดยุคแห่งแซกโซนี (วิตเต็นแบร์ก) และของ[[ลุดวิกที่ 2 ดยุคแห่งบาวาเรีย]] เป็นเสียงที่ได้มาจากการซื้อโดยการหมั้นดยุคทั้งสองคนกับลูกสาวของตนเอง การสนับสนุนนี้ทำให้[[สมเด็จพระเจ้าออตโตคาร์ที่ 2 แห่งโบฮีเมีย]]ผู้เป็นพระนัดดาของ[[ฟิลิปแห่งชวาเบีย]] ผู้เป็นอีกผู้หนึ่งที่หาเสียงในการเลือกตั้งเป็นพระมหากษัตริย์แทบจะเป็นผู้หาเสียงผู้เดียวโดยไม่มีผู้สนับสนุน

 

รูดอล์ฟทรงทำพิธีบรมราชาภิเษกที่[[มหาวิหารอาเคิน]]เมื่อวันที่ [[24 ตุลาคม]] [[ค.ศ. 1273]] เพื่อเป็นการแลกกับการยอมรับโดยพระสันตะปาปารูดอล์ฟก็ยอมสละพระราชสิทธิใน[[กรุงโรม]], ใน[[อาณาจักรพระสันตะปาปา|ดินแดนของพระสันตะปาปา]] และ[[ซิซิลี]] และทรงสัญญาว่าจะนำ[[สงครามครูเสด]] แม้ว่าจะได้รับการประท้วงจาก[[สมเด็จพระเจ้าออตโตคาร์ที่ 2 แห่งโบฮีเมีย]][[สมเด็จพระสันตะปาปาเกรกอรีที่ 10]] ไม่เพียงแต่จะทรงยอมรับการครองราชย์ของรูดอล์ฟว่าเป็นไปโดยชอบธรรมแต่ยังทรงหว่านล้อมให้[[สมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 10 แห่งคาสตีล]] (พระนัดดาอีกองค์หนึ่งของ[[ฟิลิปแห่งชวาเบีย]]) ผู้ทรงได้รับเลือกให้เป็นกษัตริย์แห่งเยอรมนีในปี ค.ศ. 1257 ต่อจาก[[เคานท์วิลเฮล์มที่ 2 แห่งฮอลแลนด์]] (William II, Count of Holland) ให้สนับสนุนด้วย ซึ่งทำให้รูดอล์ฟได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นเหนือกว่าทายาทโฮเฮ็นสเตาเฟ็นที่เคยรับใช้ด้วยความภักดีก่อนหน้านั้น

 

ในปี ค.ศ. 1291 รูดอล์ฟพยายามหาวิธีให้พระราชโอรส[[อัลเบร็คท์ที่ 1 แห่งเยอรมนี|อัลเบร็คท์]]ได้รับเลือกเป็นกษัตริย์เยอรมัน แต่เจ้าผู้ครองอาณาจักรต่างๆ ทรงปฏิเสธว่าไม่สามารถจะสนับสนุนการมีพระมหากษัตริย์สองพระองค์ได้ แต่เหตุผลที่แท้จริงอาจจะมาจากการเกรงอำนาจของฮับส์บวร์กที่เพิ่มมากขึ้นทุกขณะ

 

ในปี ค.ศ. 1286 รูดอล์ฟก็เริ่มดำเนินนโยบาย[[การไล่ทำร้ายและสังหาร|การทำร้าย]][[ชาวยิว]]โดยประกาศว่าชาวยิวเป็น "servi camerae" (ข้าของพระคลัง) ที่เท่ากับว่าชาวยิวหมดเสรีภาพทางการเมือง ชาวยิวที่รวมทั้งราไบ<!--อ่านราไบ-->แมร์แห่งโรเทนบวร์กพยายามหนีออกจากเยอรมนีแต่ไปถูกจับที่[[ลอมบาร์ดี]]และนำกลับมาขังไว้ที่[[อัสซาซ]] กล่าวกันว่ามีผู้พยายามรวบรวมเงินเป็นจำนวนมาก (23,000 มาร์ค) เพื่อไถ่ตัว แต่งราไบแมร์ไม่ยอมเพราะเกรงว่าจะเป็นแบบฉบับให้มีการจับตัวราไบอื่นๆ เรียกค่าไถ่ ราไบแมร์เสียชีวิตเจ็ดปีหลังจากที่ถูกคุมขัง สิบสี่ปีหลังจากที่เสียชีวิตอเล็กซานเดอร์ เบ็น ชโลโมก็จ่ายเงินไถ่ร่างและนำไปฝังที่มาฮาราม<ref>[http://www.chabad.org/calendar/view/day.asp?id=265714&tDate=3/4/2006#265714]</ref>

 

รูดอล์ฟเสียชีวิตที่[[สเปเยอร์]]เมื่อวันที่ [[15 กรกฎาคม]] [[ค.ศ. 1291]] และร่างถูกฝังไว้ภายใน[[มหาวิหารสเปเยอร์]] แม้ว่าจะมีครอบครัวใหญ่แต่ผู้ที่มีชีวิตยืนกว่ารูดอล์ฟก็มีแต่[[อัลเบร็คท์ที่ 1 แห่งเยอรมนี|อัลเบร็คท์]]ผู้ต่อมาขึ้นครองราชย์เป็นสมเด็จพระเจ้าอัลเบร็คท์ที่ 1 แห่งเยอรมนี

 

{{1911}}

 

* [[ประวัติศาสตร์เยอรมนี]]

* [[รายพระนามกษัตริย์และจักรพรรดิเยอรมัน]]

{{พระมหากษัตริย์เยอรมัน}}

{{เรียงลำดับ|รูดอล์ฟที่ 1 แห่งเยอรมนี}}

[[หมวดหมู่:พระมหากษัตริย์เยอรมนี]]

[[หมวดหมู่:ราชวงศ์ฮับส์บูร์ก]]

[[หมวดหมู่:ดยุคแห่งสไตเรีย]]

[[หมวดหมู่:ดยุคแห่งคารินเทีย]]

 

[[als:Rudolf I. von Habsburg]]

[[sl:Rudolf I. Habsburški]]

[[sr:Рудолф I Хабзбуршки]]

[[uk:Рудольф I]]

[[vi:Rudolf I nhà Habsburg]]