ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สมเด็จพระไชยเชษฐาธิราช"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Pongsak ksm (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 20:
| รัชกาลถัดมา = [[พระเจ้าเมกุฏิสุทธิวงศ์]] (ล้านนา) <br>[[พระสุมังคละไอยโกโพธิสัตว์]] (ล้านช้าง)
}}
'''สมเด็จพระเจ้าอภัยพุทธบวร ไชยเชษฐาธิราช''' หรือที่รู้จักกันดีในพระนาม '''พระเจ้าไชยเชษฐาธิราช''' ([[พ.ศ. 2077]] - 2115) ถือเป็น[[กษัตริย์]]ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดพระองค์หนึ่งของชาติลาว ทรงเป็นผู้นำแห่ง[[อาณาจักรล้านช้าง]] ผู้สถาปนา[[กรุงศรีสัตนาคนหุต]]ให้เป็นศูนย์กลางอารยธรรม และเป็นศูนย์รวมศิลปะวัฒนธรรมต่างๆ ของอาณาจักรล้านช้างเข้าไว้ด้วยกัน ประวัติศาสตร์สันนิษฐานว่าพระไชยเชษฐาธิราช เป็นพระญาติหรือพระนัดดา ใน[[พระนางจิรประภา]] เจ้าหลวงแห่ง[[อาณาจักรล้านนา]]
 
ในรัชสมัย[[พระเจ้าโพธิสารราช]](พ.ศ. 2063-2090) พระองค์เป็นผู้เคร่งครัดทาง[[พระพุทธศาสนา]]เป็นอย่างยิ่ง ได้ทรงมีพระราชโองการให้พลเมืองเลิกนับถือผีสางเทวดา เลิก[[ทรงเจ้า]]เข้าผีทั่วพระราชอาณาจักร ให้รื้อศาลหลวง ศาลเจ้าผีเสื้อเมืองทรงเมือง และให้หันมานับถือพระพุทธศาสนาแทน ทรงสร้าง[[วัดสุวรรณเทวโลก]]เพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งพระพุทธศาสนา แต่เนื่องจากประเพณีการนับถือผีนั้นมีมาช้านาน และได้ฝังเข้าไปในจิตใจของประชาชนทั่วไป จึงยากที่จะเลิกอย่างเด็ดขาดได้
 
ครั้นต่อมาทางอาณาจักรล้านนาว่างกษัตริย์ปกครอง จึงได้อัญเชิญเจ้าไชยเชษโฐหรือ เชษฐวังโส พระโอรสของพระเจ้าโพธิสาร ไปครองนคร[[ล้านนา]] เมื่อปี[[พ.ศ. 2089]] เมื่อพระเจ้าโพธิสารเสด็จสวรรคต [[พ.ศ. 2090]] ด้วยถูก[[ช้าง]]ล้มทับขณะประพาสป่า ทรงกลับนครได้เพียง 3 สัปดาห์ก็สวรรคต เมื่อสวรรคตแล้ว พระโอรสทั้งหลายต่างแย่งชิงราชสมบัติกัน [[อาณาจักรลาว]]ได้แตกเป็น 2 ฝ่าย คือ อาณาจักรฝ่ายเหนือ และฝ่ายใต้ พระเจ้าไชยเชษโฐแห่งล้านนา จึงยกทัพตีกรุงล้านช้าง และได้อัญเชิญ[[พระแก้วมรกต]]ที่ประดิษฐานอยู่ที่[[วัดสวนดอก (พระอารามหลวง)|วัดบุปผาราม]] [[เชียงใหม่]] รวมทั้ง[[พระพุทธสิหิงค์]] (พระสิงค์) และ[[พระแก้วขาว]]ไปด้วย เมื่อเสด็จถึงล้านช้าง ทรงยึดราชสมบัติจากเจ้าครองนครทั้งสองได้ ด้วยความเกรงกลัวของเจ้าครองนครทั้งสอง จึงทรงครองนครทั้งสองซึ่งเรียกว่า กรุงศรีสัตนาคตหุต พระองค์จึงขึ้นครองราชสมบัติ นับเป็นมหาราชองค์ที่ 2 ของลาว ที่ทรงพระปรีชาสามารถ ทรงพระนามว่า "'''พระเจ้าไชยเชษฐาธิราช'''"
 
พระพุทธศาสนาในยุคของพระเจ้าไชยเชษฐาธิราช นับว่ามีความเจริญถึงขั้นขีดสุด ทรงได้สร้างวัดสำคัญมากมาย ที่สำคัญที่สุดคือ การสร้างองค์[[พระธาตุหลวง]]ขึ้นมาใหม่ให้ใหญ่โตมโหฬารสมกับที่เป็นปูชนียสถานคู่แผ่นดินพระราชอาณาจักร และได้สร้างวัดในกำแพงเมืองอยู่ประมาณ 120 วัด และยังได้สร้างวัดพระแก้ว ซึ่งเป็นที่ประดิษฐานของพระแก้วมรกต ที่นำมาจากเมือง[[เชียงใหม่]] ในสมัยนี้ได้มีการแต่งวรรณกรรมหลายเรื่อง เช่น สังสินชัย การเกต พระลักพระราม เป็นต้น