ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ประสิทธิ์ พยอมยงค์"

ส่วนงานดนตรีที่เป็นอาชีพหลักนั้น เริ่มต้นเมื่อระยะหลัง[[สงครามโลกครั้งที่ 2]] ราว พ.ศ. 2489 เนื่องจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ปิดทำการในระยะสงครามและเกิดสถานบันเทิงมากขึ้น ทำให้ประสิทธิ์หันไปเล่นดนตรีตามสถานบันเทิงเหล่านั้น โดยมีผู้ชักชวนคือ ครู[[ไสล ไกรเลิศ]] ครูเพลงที่ปั้น[[สุเทพ วงศ์กำแหง]] และ [[ชรินทร์ นันทนาคร]]ขึ้นมา ในขณะนั้นประสิทธิ์ พยอมยงค์มีอายุได้เพียง 20 ปี

ใน [[พ.ศ. 2496]] [[พ.ต.อ.พุฒ บูรณสมภพ]]ได้ตั้งวงดนตรีประสานมิตรขึ้น ประสิทธิ์ พยอมยงค์ได้เข้าไปเป็นนักดนตรีอยู่ในวงนั้น พร้อมกับพรรคพวกเดิม และใหม่หลายคน เช่น [[สมาน กาญจนะผลิน]] [[สง่า ทองธัช]] [[ม.ร.ว.พรพุฒิ วรวุฒิ]] [[มาโนช ศรีวิภา]] [[เล็ก ชะอุ่มงาม]] และ [[ชาลี อินทรวิจิตร]] แต่วงดนตรีประสานมิตรอยู่ได้ไม่นานก็สลายตัวไป เนื่องด้วยเหตุผลทางการเมือง ประสิทธิ์ พยอมยงค์และ [[จำนรรจ์ กุณฑลจินดา]] จึงฟื้นวงดนตรีใหม่ เปลี่ยนชื่อเป็นวงดนตรีกรรณเกษม ได้ [[สมาน กาญจนะผลิน]] และ [[ไพบูลย์ ลีสุวัฒน์]]มาร่วมวง

ประสิทธิ์ พยอมยงค์เคยเดินทางไปร่วมแสดงเพื่อกระชับสัมพันธ์กับ[[จีนแดง]] โดยร่วมคณะกับ[[สุวัฒน์ วรดิลก]] และ [[เพ็ญศรี พุ่มชูศรี]] ใน พ.ศ. 2500 เมื่อกลับมาแล้วต้องต่อสู้คดีคอมมิวนิสต์พักหนึ่ง ใน พ.ศ. 2502 จึงได้เข้ารับราชการที่[[วงดนตรีกรมประชาสัมพันธ์]] ร่วมกับ [[ครูเอื้อ สุนทรสนาน]]แต่อยู่ได้เพียง 3 ปี ประสิทธิ์ก็ลาออกไปอยู่วงดนตรีเทศบาลกรุงเทพกับ[[สุทิน เทศารักษ์]] จนกระทั่ง พ.ศ. 2512 จึงได้ลาออก และไปเรียนวิชาเรียบเรียงเสียงประสานกับ[[แมนรัตน์ ศรีกรานนท์]] รุ่นเดียวกับ [[นริศร ทรัพยะประภา]] และ [[ชัยยุทธ เวชสวรรค์]] พร้อมกับเข้าสอนที่นั่น จึงยุติการเล่นดนตรีตามไนต์คลับ และสอนมาจนกระทั่งอายุมากจึงเลิกสอนไป