ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เวสโต สลิเฟอร์"

สลิเฟอร์สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยอินเดียน่า ในปี ค.ศ. 1909<ref name="nytimes1969"/> และเข้าทำงานที่หอดูดาวโลเวลล์ ที่แฟลกสตัฟฟ์ อริโซนา ตราบจนตลอดชีวิต เขาได้เป็นผู้ช่วยผู้อำนวยการหอดูดาวในปี ค.ศ. 1915 รักษาการผู้อำนวยการในปี ค.ศ. 1916 และเป็นผู้อำนวยการในปี ค.ศ. 1926 ตราบจนกระทั่งเกษียณอายุในปี ค.ศ. 1952<ref name="nytimes1969"/> สลิเฟอร์ใช้วิธี[[สเปกโตรสโกปี]]ในการสำรวจหาคาบการหมุนของ[[ดาวเคราะห์]]และตรวจสอบองค์ประกอบของบรรยากาศดาวเคราะห์ ปี ค.ศ. 1912 เขาเป็นคนแรกที่สังเกตพบการเคลื่อนตัวของเส้นสเปกตรัมของดาราจักร ทำให้เขาเป็นผู้ค้นพบ[[การเคลื่อนไปทางแดง]]ของ[[ดาราจักร]]<ref>สลิเฟอร์รายงานการตรวจวัดปรากฏการณ์ดอพเพลอร์นี้เป็นครั้งแรกเมื่อวันที่ 17 กันยายน 1912 ในรายงาน [http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-bib_query?bibcode=1913LowOB...1b..56S&amp;db_key=AST&amp;data_type=HTML&amp;format=&amp;high=448f04e38822894 ''The radial velocity of the Andromeda Nebula''] ซึ่งอยู่ในหนังสืออนุทินประจำหอดูดาวโลเวลล์ (''Lowell Observatory Bulletin'') หัวข้อ 2.56-2.57 ในรายงานของเขาได้บันทึกไว้ว่า "แม็กนิจูดของความเร็วซึ่งมีค่าสูงสุดเท่าที่เคยสังเกตมา ทำให้เกิดข้อสงสัยว่าระยะห่างที่คล้ายคลึงกับความเร็วไม่น่าจะเกิดจากสาเหตุอื่น แต่ผมเชื่อว่า ณ ปัจจุบันเรายังไม่สามารถแปลความออกมาได้" สามปีต่อมา สลิเฟอร์เขียนบทรีวิวในวารสาร ''Popular Astronomy'', Vol. 23, น. 21-24 [http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-bib_query?bibcode=1915PA.....23...21S&amp;db_key=AST&amp;data_type=HTML&amp;format=&amp;high=448f04e38822894 ''Spectrographic Observations of Nebulae''] เขาระบุว่า "การค้นพบก่อนหน้านี้ว่าแขนก้นหอยของแอนดรอเมดาใหญ่ มีความเร็วที่แปลกประหลาด คือ -300 km(/s) แสดงถึงความเป็นไปได้ว่า ผลการเฝ้าสังเกตมิใช่เพียงสเปกตรัมของแขนก้นหอย แต่เป็นความเร็วของมัน" สลิเฟอร์รายงานค่าความเร็วของเนบิวลาชนิดก้นหอย 15 แห่ง ทั้งหมดได้ค่าความเร็วเป็นบวก มีเพียง 3 แห่งที่ได้ค่าตรงกันข้าม</ref> เขายังเป็นผู้ว่าจ้าง [[ไคลด์ ทอมโบ]] (Clyde Tombaugh) และเป็นผู้กำกับการทำงานที่นำไปสู่การค้นพบ[[พลูโต]] ในปี ค.ศ. 1930<ref name="nytimes1969" />