ผลต่างระหว่างรุ่นของ "คาร์ล ออร์ฟ"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ล ย้อนเนื้อหาอาจละเมิดลิขสิทธิ์ หรือไม่เป็นสารานุกรม ไม่ใช่? แจ้งที่นี่ |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 3:
'''คาร์ล ออร์ฟ''' (Carl Orff) [[คีตกวี]]ชาว[[ประเทศเยอรมนี|เยอรมัน]] เกิดที่นคร[[มิวนิค]] เมื่อวันที่[[10 กรกฎาคม]] [[ค.ศ. 1895]] เสียชีวิตเมื่อวันที่ [[29 มีนาคม]] [[ค.ศ. 1982]] ที่นคร[[มิวนิค]]เช่นกัน ออร์ฟเป็นหนึ่งในคีตกวีที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในคริสต์ศตวรรษที่ 20 ความสำเร็จของเขามีอิทธิพลอย่างมากในสาขา[[ดนตรีศึกษา]]อีกด้วย เขาเป็นที่รู้จักจากผลงานประพันธ์เพลง ''คาร์มินา บูรานา'' ในปี[[ค.ศ. 1937]]
การเรียนการสอนตามแนวคิด คาร์ล ออร์ฟ (รวบรวมจากอาจารย์ธวัชชัย นาควงศ์และอาจารย์กรองทอง บุญประคอง โดย Suthichart Boonyatup ป.โท รุ่น3 บ้านสมเด็จ)
ออร์ฟ เชื่อว่า ดนตรี(Music) การเคลื่อนไหว(Movement)และการพูด(Speech) เป็นสิ่งที่แยกออกจากกันไม่ได้ ทั้งสามสิ่งรวมกันเป็นเอกภาพ(Unity) ซึ่งออร์ฟเรียกว่า “ดนตรีเบื้องต้น”(Elelmental Music) คำว่า”ดนตรีเบื้องต้น”นี้ออร์ฟ หมายถึง การแสดงออกทางดนตรีของบุคคลที่เป็นไปโดยธรรมชาติ ออร์ฟได้สังเกตจากเด็กในสภาวะแวดล้อมปรกติไม่มีกฏเกณฑ์อะไรบังคับ เด็กจะใช้ดนตรี การเคลื่อนไหว และภาษาพูดไปพร้อมกัน เด็กที่กำลังเต้นรำจะร้องเพลงไปด้วย เมื่อเด็กร้องเพลงเขาก็มักจะเคลื่อนไหวไปตามจังหวะเสียงเพลง
ออร์ฟ นั้นมีความยอมรับทฤษฎีที่ว่าประวัติศาสตร์ดนตรีย่อมแสดงตัวของมันอยู่ในพัฒนาการชีวิตของแต่ละคน เขาได้ย้อนกลับไปพิจารณาถึงในยุคต้นของการก่อเกิดวัฒนธรรม ที่คนทั่วไปใช้ดนตรีเป็นสิ่งแสดงความรู้สึกของตนเองโดยไม่ได้รับการฝึกฝน การเคลื่อนไหวและการพูด มักจะรวมอยู่ด้วยกันอย่างแยกไม่ออกกับดนตรีที่ใช้แสดงความรู้สึกเหล่านั้น ออร์ฟใช้กรณีของเด็กเล็กมาเปรียบเทียบกับคนป่าคนเถื่อนที่ไม่ได้รับการฝึกฝนดนตรีมาก่อน เขาเชื่อว่าการศึกษาดนตรีควรจะเริ่มด้วยความรู้ที่ง่ายๆจากเพลงง่ายๆและพัฒนาขึ้นไปสู่ ดนตรีที่ซับซ้อนหรือบทเพลงที่ยากขึ้น ด้วยข้อสรุปนี้ ออร์ฟ ได้วางแผนการศึกษาที่เป็นขั้นๆต่อเนื่องกันโดยมีโครงสร้างเริ่มจากสิ่งที่ได้ง่ายที่สุดแล้วมีการสอนทับถมเพิ่มเติมจนไปสู่สิ่งที่ซับซ้อนที่สุด แผนการศึกษาของออร์ฟ เช่นนี้ ได้รับการยอมรับเป็นอย่างสูง ซึ่งออร์ฟ เรียกแผนการศึกษาของเขาว่า Schulwerk
Schulwerk ของออร์ฟนั้น เขากล่าวว่า ควรเริ่มต้นใช้กับเด็กวัยต้นๆ และควรใช้ประสบการณ์ของตัวเด็กเองเป็นอุปกรณ์การสอนดนตรี เช่น ชื่อของเด็ก คำง่ายๆที่คุ้นเคย เป็นต้น ออร์ฟ คิดว่า จังหวะเป็นส่วนประกอบสำคัญที่สุดของดนตรี(Rhytm is strongest of the elements of music)การแสดงออกของมนุษย์ที่เป็นธรรมชาติที่สุดและสามัญที่สุดคือ การใช้จังหวะ เขาได้สอนความคิดเรื่องจังหวะโดยผ่านคำพูดและการเคลื่อนไหว ออร์ฟมีความคิดเช่นเดียวกันดาลโครซ ที่ว่า การเรียนเครื่องดนตรีต่างๆนั้น ควรจะตามหลังพัฒนาการของทักษะพื้นฐานที่จำเป็นทางดนตรี อันได้แก่
1. การฟัง
2. การจดจำขั้นคู่ของทำนองเพลงและการร้องทำนองเพลง(melodic Interval)
3. การจดจำและการปฏิบัติแบบแผนของจังหวะ(rhythmic patterns)
ดนตรีเบื้องต้นตามแนวคิดของออร์ฟ
ดนตรีเบื้องต้นตามแนวคิดของออร์ฟนั้นตั้งอยู่บนรากฐานของการปฏิบัติการสื่อสารในเด็ก (Communicative performance)และเน้นความเป็นตัวของตัวเองเป็นอย่างมาก อุปกรณ์เพลงต่างๆได้มาจากความคิดของเด็กเองโดยมีบทเพลงของ Schulwerk ซึ่งมีรูปแบบของทำนองและจังหวะที่ถูกออกแบบอย่างดีเป็นตัวอย่างเพลงของเด็ก ซึ่งเรียบง่าย ถูกกับจริตของเด็ก เป็นธรรมชาติ และมีการใช้ร่างกายประกอบ เหมือนการเล่นของเด็ก ดนตรีเบื้องต้นของออร์ฟนั้นได้ถูกพัฒนามาจากข้อสรุปที่ว่าเด็กจะเป็นผู้แสดงถึงพัฒนาการทางดนตรีของมนุษยชาติจากประสบการณ์และพัฒนาการทางดนตรีของเด็กเอง ประสบการณ์ดนตรีของเด็กจะเรียบง่าย เช่น การกู่ร้อง การท่อง การกระทืบเท้า และการตบมือ ในดนตรีเบื้องต้นนั้น การพูด การร้องเพลง และการเคลื่อนไหว ไม่สามารถถูกแยกออกจากกัน แต่จะหลอมรวมกัน เหมือนกับการแสดงออกทางดนตรีโดยธรรมชาติอันแท้จริงนั่นเอง
ในระบบการสอนของออร์ฟ การสร้างสรรค์(Creatinity) ถือเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ออร์ฟได้เปิดโอกาสให้มีการสร้างสรรค์แบบต่อเนื่องหลายแบบ เด็กจะสำรวจเสียงของคำพูด ทำนองเพลง และเสียงเครื่องดนตรี เขาจะเลือกแบบแผนของจังหวะและทำนองจากตัวอย่าง และใช้มันประดิษฐ์ดนตรีประกอบ , บทขึ้นต้น,บทจบหรือบางทีเขาอาจจะแต่งทั้งเพลงเลยก็ได้ กิจกรรมการสอนขั้นต้นนั้นก็เหมือนการเล่นเกมประกอบดนตรี ครูจะต้องคอยช่วยนักเรียนในการจดโน้ตที่เด็กคิดแต่งขึ้น วิจารณ์และช่วยปรับปรุงเพลงนั้น พร้อมทั้งสอดแทรกความรู้เกี่ยว
| |||