ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ตราแผ่นดินของเนเธอร์แลนด์"

[[ไฟล์:Royal Standard of the Netherlands.PNG|thumb|left|150px|[[ราชธัชธวัชแห่งเนเธอร์แลนด์]] (Royal Standard of the Netherlands)]] คำขวัญได้รับการนำมาใช้โดยสมาชิกผู้ปกครองทุกคนของนาซอ ผู้ซึ่งดำรงตำแหน่ง[[เจ้าชายแห่งออเรนจ์]]ตั้งแต่ปี [[ค.ศ. 1530]] เมื่อราชวงศ์สองราชวงศ์มารวมตัวกัน เคานท์[[เฮนรีที่ 3 แห่งนาซอ-เบรดา]]ผู้ที่พำนักอยู่ในกลุ่มประเทศต่ำสมรสกับ[[คลอเดียแห่งเชลอง]] (Claudia of Châlon) น้องชายของคลอเดีย[[ฟิลิแบร์ตแห่งเชลอง]]เป็น[[เจ้าชายแห่งออเรนจ์]]องค์สุดท้ายจากตระกูลเชลอง เมื่อฟิลิแบร์ตเสียชีวิตในปี [[ค.ศ. 1530]] เรอเนบุตรของเฮนรีและคลอเดียก็ได้รับราชรัฐโดยมีข้อแม้ว่าต้องใช้ตำแหน่งและตราอาร์มของตระกูลเชลอง เรอเนจึงได้รับนามว่า[[เรอเนแห่งเชลอง]] (René of Châlon) คำขวัญ “ข้าจะพิทักษ์เชลอง” (Je Maintiendrai Châlons) จึงกลายมาเป็นคำขวัญของตระกูล เรอเนเสียชีวิตในปี [[ค.ศ. 1544]] โดยไม่มีผู้สืบตระกูล วิลเลียมแห่งนาซอ-ดิลเลนเบิร์กผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องกันจึงได้รับดินแดนของเรอเน วิลเลียมกลายเป็นวิลเลียมแห่งออเรนจ์ หรือในภาษาอังกฤษรู้จักกันว่า[[วิลเลียมเดอะไซเลนท์]] (William the Silent) ผู้ที่เป็นผู้ก่อตั้ง[[ราชวงศ์ออเรนจ์-นาซอ]] สิ่งแรกที่วิลเลียมทำคือเปลี่ยนคำขวัญเป็น “ข้าจะพิทักษ์นาซอ” (Je Maintiendrai Nassau) ต่อมาวิลเลียมหรือบุตรชายก็ละทิ้งชื่อราชวงศ์ออกจากคำขวัญ

เขาจากตราอาร์มของ[[เจ้าชายแห่งออเรนจ์|ราชรัฐแห่งออเรนจ์]]ก็มิได้ใช้ในตราอาร์มของราชอาณาจักรแต่เป็นส่วนหนึ่งของสัญลักษณ์ส่วนตัวและธงของสมาชิกหลายคนในราชวงศ์เนเธอร์แลนด์