ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เยอ"

== ประวัติ ==

'''เยอ''' หรือเผ่าเยอ อพยพย้ายถิ่นฐานมาจาก [[ประเทศจีน]]ตอนบน ซึ่งไม่ทราบแน่ชัดว่าย้ายมาก่อน หรือหลังสมัยกรุงศรีอยุธยา ซึ่งคนเผ่าเยอ ย้ายมาถึงจังหวัดศรีสะเกษ ตั้งถิ่นฐานอยู่ใน อำเภอราษีไศล จังหวัดศรีสะเกษ

 

ต่อมาเกิดโรคระบาดจึงได้ได้แบ่งออกเป็นหลาย 4 กลุ่ม ย้ายถิ่นที่อยู่ใหม่ กลุ่มแรก เดินทางไปตั้งถิ่นฐานอยู่ที่เมืองปราสาทเยอ ซึ่งในปัจจุบัน คือบ้านปราสาทเยอ ตั้งอยู่ใน [[อำเภอไพรบึง]] [[จังหวัดศรีสะเกษ]] กลุ่มที่ 2 ได้ย้ายไปตั้งถิ่นฐานใน [[อำเภออุทุมพรพิสัย]] และ[[อำเภอห้วยทับทัน]] ส่วนกลุ่มที่ 3 และกลุ่มที่ 4 อาศัยอยู่ใน [[อำเภอเมืองศรีสะเกษ]] จังหวัดศรีสะเกษ ในปัจจุบัน ชื่อหมู่บ้านว่า บ้านขมิ้น อยู่ใน [[ตำบลทุ่ม]] อำเภอเมืองศรีสะเกษ จังหวัดศรีสะเกษ และบ้านโพนค้อ [[ตำบลโพนค้อ]] อำเภอเมืองศรีสะเกษ จังหวัดศรีสะเกษ

 

== ภาษา ==

[[ภาษาเยอ]] เป็นภาษาที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ส่วนมากทุกๆคำจะพูดกันเป็นเสียง สามัญ (สามัญ เอก โท ตรี จัตวา)ในประโยคบอกเล่า แต่ในประโยคคำถาม พยางค์สุดท้ายจะเป็นเสียง ตรี หรือ จัตวา

 

ในปัจจุบัน ภาษาเยอได้เปลี่ยนไปตามยุคสมัย และกลายเป็นภาษาเยอสมัยใหม่ เช่น จะมีบางคำที่เป็นภาษาไทยบ้างเช่น ฮัวใจ(หัวใจ) [[ภาษาอีสาน]]บ้าง และภาษาที่เรียกสิ่งของที่ไม่เคยมีมาในสมัยโบราณ

 

== วัฒนธรรม ==

การแต่งตัวของชาวเผ่าเยอ ในดั้งเดิม ผู้ชายใส่เชิ้ตไม่มีคอปก สีกรมท่า กางเกงขายาว สีกรมท่า และมีผ้าขาวม้ามัดเอว ผู้หญิง ใส่เสื้อสีดำเทา ใส่ผ้าไหม(ผ้าถง)สีดำ และสีกรมท่า หรือสีอื่นๆ และมีผ้าไหมพาดผ่านไหล่ซ้ายลงไปบรรจบกัน บริเวร เอวด้านขวา

คนเผ่าเยอแท้ทุกคน จะมีสีผิวเหลืองขาว เหมือนจีน

 

== ประเพณี ==

ประเพณีและวัฒนธรรมของเผ่าเยอ ได้แก่

 

ผู้ชายที่บวชและศึกออกมาจากบวชเณร จะเรียกนำหน้าชื่อว่า เซียง และผู้ที่ศึกออกมาจากบวชพระ จะเรียกนำหน้าชื่อว่า ญีมอม(ทิศ)

 

[[หมวดหมู่:กลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศไทย]]