ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เล่าเสี้ยน"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Manop (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 29:
}}
 
'''พระเจ้าเล่าเสี้ยน''' หรือ '''หลิวส้าน''' ({{zh-all|c=劉禪|p=Líu Shàn}}) พระมหากษัตริย์ผู้ทรงครองสิริราชสมบัติยาวนานที่สุดของยุคสามก๊ก ทรงเป็นจักรพรรดิองค์สุดท้ายแห่งราชวงศ์ฮั่น เชื้อสายราชสกุลเล่า เป็นพระราชโอรสองค์โตใน[[เล่าปี่|พระเจ้าเล่าปี่]]กับนางกำฮูหยินไทเฮา (กำฮูหยิน)มีพระนามเดิมว่า อาเต๊า (阿斗) หมายถึง [[กลุ่มดาวหมีใหญ่|ดาวจระเข้]] เนื่องจากนางกำฮูหยิน ภรรยาคนมเหสีองค์แรกของเล่าปี่ก่อนตั้งครรภ์ ฝันว่าได้กลืนดาวจระเข้เข้าไปทั้งดวง โหรทำนายว่า เป็นผู้มีบุญมาเกิด ซึ่งพระเจ้าเล่าเสี้ยน ก็มีบุญสมคำทำนายจริง ๆ ในวัยเล็ก เกือบเสียชีวิตถึง 2 ครั้ง 2 คราว ครั้งแรกเมื่อคราวเล่าปี่หนีการติดตามของกองทัพ[[วุยก๊ก|วุย]] ครอบครัวของเล่าปี่ต้องกระจัดกระจาย เล่าเสี้ยนซึ่งยังเป็น[[เด็กทารก|ทารก]]อยู่ อยู่ในการดูแลของนางบิฮูหยิน ภรรยาคนที่สองของเล่าปี่ ซึ่งติดอยู่ในกองทัพวุยของ[[โจโฉ]] ได้[[จูล่ง]]ฝ่าทหารของวุยนับแสน เสี่ยงตายเข้า-ออก หลายรอบ เพื่อติดตามหา ซึ่งเมื่อพบเจอนางกำบิฮูหยินบาดเจ็บที่ขาจนไม่อาจขึ้น[[ม้า]]ได้ จึงฝากเล่าเสี้ยนไว้กับจูล่ง แล้วโดดบ่อน้ำตาย เมื่อเล่าปี่ได้พบเจอจูล่ง ถึงกับโยนเล่าเสี้ยนทิ้งลงพื้น พร้อมด่าว่า "ลูกอัปรีย์ ทำให้เราต้องเกือบสูญเสียจูล่ง" แต่จูล่งได้มารับไว้ และบอกว่า ข้าพเจ้ามีความจงรักภักดีกับท่านเต็มที่ อย่าได้ทำเช่นนี้
 
อีกครั้ง เมื่อเล่าเสี้ยนเติบใหญ่ขึ้นกว่านี้ เมื่อ[[ซุนกวน]]ใช้แผนลวงนางซุนฮูหยิน น้องสาวตนเองที่แต่งเป็นภรรยาเล่าปี่ ให้กลับไปยัง[[ง่อก๊ก]] โดยกำชับว่า ให้พาเล่าเสี้ยนไปด้วย เนื่องจาก[[ง่อก๊กไท่]] มารดาของนางซุนฮูหยิน ต้องการจะเห็นหลาน นางซุนฮูหยินได้นำพาเล่าเสี้ยนไปด้วย แต่[[ขงเบ้ง]]ล่วงรู้ว่าเป็นแผนต้องการชิงตัว จึงให้จูล่งรีบเร่งติดตามไป ในที่สุดจูล่งต้องกระโดดขึ้นเรือที่กำลังออกไปแล้ว จะชิงตัวเล่าเสี้ยนมาได้ในที่สุด ก่อนพระเจ้าเล่าปี่สวรรคต ได้สั่งเสียกับขงเบ้งว่า ถ้าภายภาคหน้า เล่าเสี้ยนไม่ตั้งตนอยู่ในธรรม ก็ให้ขงเบ้งขึ้นครองราชย์แทน แต่ขงเบ้งตอบว่า ไม่อาจทำเช่นนั้นได้
 
เมื่อเล่าเสี้ยนได้ขึ้นครองราชย์ เป็น[[ฮ่องเต้]]ที่อ่อนแอทรงเปี่ยมล้มไปด้วยความเมตตา ไม่เอาไหนและกตัญญูต่อขงเบ้งผู้มีพระคุณ โง่เขลาเบาปัญญา หลงใหลแต่สุราและนารีโดยเชื่อฟังขงเบ้งประดุจพระราชบิดา คอยพึ่งพาแต่ทรงเชื่อทุกคำแนะนำของขงเบ้ง เมื่อขงเบ้งไม่ทำหน้าที่ก็ไม่อาจทำอะไรได้ และหลงคารมของ[[ฮุยโฮ]] [[ขันที]]จอมยุยง เมื่อสิ้นขงเบ้งไป ได้ให้คนไปถามว่า แล้วจะให้ใครทำหน้าที่แทนที่ขงเบ้ง ในบั้นปลายของอาณาจักร[[จ๊กก๊ก]] เมื่อกองทัพของวุยก๊กยกมา 2 ทาง พระเจ้าเล่าเสี้ยนเอาแต่หลง[[ไสยศาสตร์]] ท้ายที่สุดก็ยอมแพ้ต่อ[[เตงงาย]] แม่ทัพวุยก๊กอย่างสิ้นเชิง โดยที่ยังมิได้ต่อสู้ ซึ่งทำให้ เล่าขำ บุตรชายคนโตของพระเจ้าเล่าเสี้ยนฆ่าตัวตายไปพร้อมกับบุตรและภรรยาด้วย เนื่องจากไม่อาจรักษาบ้านเมืองไว้ได้ และในที่สุดจ๊กก๊กก็เสียแก่วุยก๊ก พระเจ้าเล่าเสี้ยนจึงถือเป็น[[ฮ่องเต้]]องค์สุดท้ายของ[[ราชวงศ์ฮั่น]] เมื่อถูกออกจากราชบัลลังก์แล้ว สุมาสูได้สถาปนาเล่าเสี้ยนให้เป็น ตันหลิวอ๋อง และให้อยู่ที่เสฉวนต่อไป เพื่อซื้อใจราษฎร แต่อยู่ได้ไม่นานก็เรียกตัวเข้าลกเอี๋ยง เนื่องจากยังไม่วางใจ
 
และเมื่อไปอยู่ที่[[ลกเอี๋ยง]] ครั้งหนึ่ง [[สุมาเจียว]]ได้จัดงานเลี้ยง ระหว่างนั้นกำลังดูระบำ[[มณฑลเสฉวน|เสฉวน]] สุมาเจียวคิดลองใจเลยแสร้งถามไปว่า "ตันหลิวอ๋อง คิดถึงเสฉวนไหม" เล่าเสี้ยน ตอบว่า "อยู่ที่นี่สนุกดี ไม่คิดถึงเสฉวนเลย" ขับเจ้ง ขุนนางของจ๊กก๊กที่อยู่ที่นั่นด้วยจึงกระซิบบอกว่า "เขาถามพระองค์เพื่อลองใจ ถ้าพระองค์ตอบว่า ศพของเสด็จพ่ออยู่ที่เสฉวน คิดถึงเสฉวนทุกวัน เขาก็จะปล่อยเรากลับไปเสฉวน" สุมาเจียวได้ยินดังนั้น จึงถามย้ำอีกครั้งว่า "คิดถึงเสฉวนไหม" เล่าเสี้ยนตอบอย่างที่ขับเจ้งสอน พร้อมกับร้องไห้พร้อมกับขุนนางของตนทั้งหมด สุมาเจียวจึงถามว่า "ทำไม ท่านถึงตอบเหมือนที่ขับเจ้งบอกเลยล่ะ" เล่าเสี้ยนก็ตอบไปอย่างซื่อตามนิสัยโง่งมของตนว่า "ใช่ ขับเจ้งบอกข้าพเจ้าเอง" สุมาเจียวและเหล่าบรรดาขุนนางฝ่ายวุยจึงหัวเราะเยาะในความโง่เขลาของเล่าเสี้ยนและวางใจได้ว่า เล่าเสี้ยนจะไม่คิดทรยศแน่นอน เล่าเสี้ยนสวรรคตในปีที่ 7 ที่พระเจ้า[[สุมาเอี๋ยน]]ครองราชย์ ตรงกับปี [[พ.ศ. 815]]