ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เพียงความเคลื่อนไหว"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Octahedron80 (คุย | ส่วนร่วม)
จัดรูปแบบ +เก็บกวาด +แทนที่ """ → "" ด้วยสจห.
บรรทัด 1:
'''เพียงความเคลื่อนไหว'''เป็น[[กวีนิพนธ์]]ของ[[เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์]] ตีพิมพ์ในนิตยสารต่าง ๆ ในช่วงปี พ.ศ. 2516 - 2522 และพิมพ์รวมเล่มครั้งแรก พ.ศ. 2517 เนื้อหากล่าวถึง[[เหตุการณ์ 14 ตุลา|เหตุการณ์ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2516]] ซึ่งขบวนการนักศึกษาประชาชนได้เรียกร้อง[[รัฐธรรมนูญ]] และขยายตัวเป็นการเคลื่อนไหวเพื่อความเป็นธรรมด้านต่าง ๆ ของสังคมเนาวรัตน์ได้เขียนบทกวีสนับสนุนการต่อสู้ครั้งนั้น ใจความตอนหนึ่งว่า
 
{{เริ่มกาพย์}}
{{กาพย์ยานี|"การเกิดต้องเจ็บปวด|ต้องร้าวรวดและทรมา|ในสายฝนมีสายฟ้า|ในผาทึบมีถ้ำทอง}}
{{กาพย์ยานี|มาเถิดมาทุกข์ยาก|มาบั่นบากกับเพื่อนพ้อง|อย่าหวังเลยรังรอง|จะเรืองไรในชีพนี้}}
{{กาพย์ยานี|ก้าวแรกที่เราย่าง|จะสร้างทางในทุกที่|ป่าเถื่อนในปฐพี|ยังมีไว้รอให้เดิน"|source=เพียงความเคลื่อนไหว, หน้า 108-109}}
{{จบกาพย์}}
 
== ลักษณะเด่น ==
(เพียงความเคลื่อนไหว, หน้า 108-109)
งานเนาวรัตน์มีลักษณะเด่นเฉพาะตัวในข้อที่ว่า เขาสามารถถ่ายทอดความคิดและความรู้สึกออกมาอย่างนุ่มนวลดังนั้น เนาวรัตน์จึงมิได้เขียนบทกวีการเมืองจากทฤษฎีหรือตรรกะ แต่เริ่มต้นจากความรู้สึกลึกซึ้งต่อเหตุการณ์ทั้งหลาย ที่ระเบิดออกมาจากภายใน ใน"เพียงความเคลื่อนไหว" เนาวรัตน์ระบายความรู้สึกของเขาออกมาจากความกดดันของเหตุการณ์ 14 ตุลาคม 2516 ว่า
 
==ลักษณะเด่น==
งานเนาวรัตน์มีลักษณะเด่นเฉพาะตัวในข้อที่ว่า เขาสามารถถ่ายทอดความคิดและความรู้สึกออกมาอย่างนุ่มนวลดังนั้น เนาวรัตน์จึงมิได้เขียนบทกวีการเมืองจากทฤษฎีหรือตรรกะ แต่เริ่มต้นจากความรู้สึกลึกซึ้งต่อเหตุการณ์ทั้งหลาย ที่ระเบิดออกมาจากภายใน ใน"เพียงความเคลื่อนไหว" เนาวรัตน์ระบายความรู้สึกของเขาออกมาจากความกดดันของเหตุการณ์ 14 ตุลาคม 2516 ว่า
{{เริ่มกาพย์}}
{{กาพย์ยานี|"ชั่วเหยี่ยวกระหยับปีกกลางเปลวแดด|ร้อนที่แผดก็ผ่อนเพลาพระเวหา|พอใบไม้ไหวพลิกริกริกมา|ก็รู้ว่าวันนี้มีลมวก"}}
{{จบกาพย์}}
 
จาก ลมวก นี้ เนาวรัตน์นำคลี่คลายเหตุการณ์ตอนจบบทกวี เพียงความเคลื่อนไหว ว่า
 
{{เริ่มกาพย์}}
{{กาพย์ยานี|"พอเสียงร่ำรัวกลองประกาศกล้า|ก็รู้ว่าวันพระมาอีกหน|พอปืนเปรี้ยงแปลบไปในมณฑล|ก็รู้ว่าประชาชนจะชิงชัย"|source=หน้า 55}}
{{จบกาพย์}}
(หน้า 55)
 
ภาพ "เหยี่ยวกระหยับปีกกลางเปลวแดด" ในวรรคแรกนั้นเป็นประสบการณ์จริง ของเนาวรัตน์ ขณะที่เขาอยู่ภาคใต้ ซึ่งเขาคิดวรรคอันทรงพลังนี้ขึ้นมา แต่ยังไม่รู้ว่าเหตุการณ์นี้ควรนำไปเปรียบกับอะไร จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์ 14 ตุลาคม จึงรู้ว่าถึงเวลาของ ลมวกแล้ว นี่คือประสบการณ์ของกวีที่มีความหมายต่อการสร้างสรรค์งานของเขา
 
จากผลงาน "เพียงความเคลื่อนไหว" ทำให้เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ได้รับ[[รางวัลซีไรท์]] ในปี [[พ.ศ. 2523]] คณะกรรมการตัดสินในปีนั้นกล่าวว่า
 
"ความสามารถในการใช้รูปแบบกวีนิพนธ์ของเขานั้น เป็นที่ยอมรับอยู่แล้ว เขาเป็นศิลปินผู้เชี่ยวชาญทั้งในด้านฉันทลักษณ์ตามแบบแผน และทั้งด้านเพลงพื้นบ้านถึงขนาดที่เรียกว่า ในเพลงกล่อมเด็ก เนาวรัตน์ก็อาจสอดสาระทางการเมือง และสังคมที่ร้อนแรงได้"
 
== อ้างอิง ==
 
{{unreferenced}}
 
{{วรรณกรรมรางวัลซีไรต์}}
{{เรียงลำดับ|พเพียงความเคลื่อนไหว}}