ผลต่างระหว่างรุ่นของ "มหาปวารณา"

'''มหาปวารณา''' เป็นวันสำคัญใน[[พุทธศาสนา]] ตรงกับวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 11 พระศาสดา[[พระพุทธเจ้า]]ทรงอนุญาตให้พระ[[ภิกษุ]]ทำปวารณา คือ ยอมให้ว่ากล่าวตักเตือนซึ่งกันและกัน หมายถึงยอมมอบตนให้[[สงฆ์]]กล่าวตักเตือน ในข้อบกพร่องที่ภิกษุทั้งหลายได้เห็นได้ยิน หรือมีข้อสงสัย ด้วขจิตเมตตา เพื่อจักได้สำรวมระวังปรับปรุงแก้ไขตนเอง เพื่อความเจริญของพระธรรมวินัยและความผาสุกในการอยู่ร่วมกัน

ภิกษุจำพรรษาในแคว้นโกศล ตั้งกติกาไม่พูดกัน ใช้วิธีบอกใบ้ หรือใช้มือแทนคำพูด เมื่อออกพรรษาแล้วไปเฝ้าพระศาสดาพระพุทธเจ้า พระองค์ตรัสถาม ทรงติเตียน และทรงอนุญาตการปวารณา คือ การอนุญาตให้ภิกษุอื่นว่ากล่าวตักเตือนกันได้ กิกษุจำพรรรษาแล้วปวารณาด้วยเหตุ 3 ประการคือ

ภิกษุเถระพึงห่มผ้าอุตราสงค์เฉวียงบ่า นั่งกระโหย่งประคองอัญชลีแล้วกล่าวปวารณา 3 ครั้งเพื่อให้ภิกษุนวกะกล่าวปรวารณาตอบ ภิกษุนวกะก็ห่มผ้าอุตราสงค์เฉวียงบ่า นั่งกระโหย่งประคองอัญชลีแล้วกล่าวปวารณา 3 ครั้ง ต่อมา พระพุทธองค์ทรงอนุญาอนุญาตให้นั่งกระโหย่งในระหว่างที่ยังปวารณา และทรงอนุญาตให้ภิกษุที่ปวารณาแล้วนั่งบนอาสนะ เพราะเคยมีภิกษุชราภาพนั่งกระโหย่งคอยนานจนเป็นลมล้มลง

== ปวารณาสูตร พระศาสดาพระพุทธเจ้าทรงปวารณาแก่หมู่สงฆ์ ==

คราวหนึ่งในพระวิหารบุพพาราม กรุงสาวัตถี พระพุทธเจ้าประทับอยู่กับภิกษุสงฆ์ 500 รูป ล้วนเป็นพระอรหัตน์ในวันอุโบสถขึ้น 15 ค่ำเพื่อจะทรงทำปวารณา พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสแก่เหล่าภิกษุนั้นว่า จะติเตียนการกระทำทางกาย ทางวาจาของพระองค์บ้างหรือไม่ พระสารีบุตรตอบปฏิเสธเพราะพระองค์ยังทางที่ยังไม่เกิดให้เกิดขึ้น จากนั้นพระสารีบุตรก็กล่าวปวารณาให้พระศาสดาพระพุทธเจ้าติเตียนท่าน พระผู้มีพระภาคเจ้ากล่าวปฏิเสธ เพราะพระสารีบุตรเป็นบัณฑิต เป็นผู้มีปัญญามาก พระสารีบุตรทูลถามอีกว่า พระองค์จะไม่กล่าวติเตียนการกระทำทางกาย ทางวาจา ของเหล่าภิกษุบ้างหรือ พระองค์กล่าวปฏิเสธ เพราะเหล่าภิกษุได้บรรลุวิชชา 3 อภิญญา 6 ได้อุภโตภาควิมุตติ และได้ปัญญาวิมุติเป็นพระอรหัตน์

# เป็นผู้มีความปรารถนาลามก

# เป็นผู้ยกตนข่มผู้อื่น

# เป็นผู้มักโกรธ มีความโกรธครอบงำแล้ว

# เป็นผู้มักโกรธ ผูกโกรธ

# เป็นผู้มักโกรธ มักระแวง

# เป็นผู้มักโกรธ เปล่งวาจาใกล้ต่อความโกรธ

# เมื่อภิกษุผู้เป็นโจทก์ฟ้อง กลับโต้เถียงโจทก์

# เมื่อภิกษุผู้เป็นโจทก์ฟ้อง กลับรุกรานโจทก์

# เมื่อภิกษุผู้เป็นโจทก์ฟ้อง กลับเอาเรื่องอื่นมากลบเกลื่อนพูดนอกเรื่อง แสดงความโกรธ ความมุ่งร้าย ความไม่เชื่อฟังปรากฏ

# เมื่อภิกษุผู้เป็นโจทก์ฟ้อง ไม่พอใจตอบในความประพฤติ

# เมื่อภิกษุผู้เป็นโจทก์ฟ้อง กลับปรักปรำโจทก์

# ภิกษุเป็นผู้ลบหลู่ ตีเสมอ

# ภิกษุเป็นผู้ริษยา ตระหนี่

# ภิกษุเป็นผู้โอ้อวด เจ้ามายา

# ภิกษุเป็นผู้กระด้าง ดูหมิ่นผู้อื่น

# ภิกษุเป็นผู้ถือแต่ความเห็นของตน ถือรั้นถอนได้ยาก