วิกิพีเดีย

ผลต่างระหว่างรุ่นของ "หยัด ช้างทอง"

เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ
← การแก้ไขก่อนหน้าการแก้ไขถัดไป →
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เห็นภาพข้อความวิกิ
Malakoa (คุย | ส่วนร่วม)
การแก้ไข 3,235 ครั้ง
ไม่มีความย่อการแก้ไข
DMS WIKI (คุย | ส่วนร่วม)
การแก้ไข 18,397 ครั้ง
จัดย่อหน้า
บรรทัด 3:
{{ศิลปินสำนักการสังคีตกรมศิลปากร}}
 
'''หยัด ช้างทอง''' [[ศิลปินแห่งชาติ]] สาขาศิลปการแสดง (นาฏศิลป์-โขน) พุทธศักราช ๒๕๓๒
'''หยัด ช้างทอง''' [[ศิลปินแห่งชาติ]] สาขาศิลปการแสดง (นาฏศิลป์-โขน) พุทธศักราช ๒๕๓๒ [http://art.culture.go.th/index.php?case=artistDetail&art_id=161&pic_id=&side=dnc_art_thได้] รับพระมหากรุณาธิคุณจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้รับมอบท่ารำหน้าพาทย์องค์พระพิราพ ซึ่งเป็นหน้าพาทย์สูงสุดและมีความศักดิ์สิทธิ์ในทางนาฏศิลป์ไทย จากนายรงภักดี (เจียร จารุจรณ) [http://art.culture.go.th/index.php?case=artistDetail&art_id=155&pic_id=&side=dnc_art_th] ณ โรงละครพระที่นั่งอัมพรสถาน พระราชวังดุสิต เมื่อวันที่ ๒๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๐๖ พร้อมกับศิลปินอาวุโสของกรมศิลปากรท่านอื่นอีก๓ ท่าน ๑.นายอาคม สายาคม ๒. นายอร่าม อินทรนัฏ ๓. นายยอแสง ภักดีเทวา▼
 
[[ภาพ:06-01-24-Amporn-1DSC.jpg|450px|left]]
[[ภาพ:06-01-24-Amporn-3DSC.jpg|450px|left]]
[[ภาพ:06-01-24-Amporn-2DSC.jpg|450px|left]]
 
ต่อมานายอร่าม อินทรนัฏ นายอาคม สายาคม และนายยอแสง ภักดีเทวา ถึงแก่กรรม ผู้ที่จะสามารถรำเพลงหน้าพาทย์องค์พระพิราพจึงเหลือเพียง ๒ คน คือนายรงภักดี (เจียร จารุจรณ) และนายหยัด ช้างทอง แต่นายรงภักดี (เจียร จารุจรณ) ก็ชรามากจนไม่สามารถจะรำได้ จึงเหลือเพียงนายหยัด ช้างทอง แต่เพียงผู้เดียวที่ยังสามารถรำได้ แต่ถ้าปล่อยให้กาลเวลาล่วงนานต่อไป นายหยัด ช้างทอง ก็จะชราและไม่สามารถรำเพลงหน้าพาทย์องค์พระพิราพได้ เมื่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงทราบฝ่าละอองธุลีพระบาท จึงทรงพระมหากรุณาธิคุณโปรดเกล้าฯ ให้▼
นาฏศิลปินโขนฝ่ายยักษ์ของกรมศิลปากรรวม ๗ คน เข้ารับการต่อกระบวนรำหน้าพาทย์องค์พระพิราพ ณ ศาลาดุสิดาลัย พระตำหนักจิตรลดารโหฐาน เมื่อวันพฤหัสบดีที่ ๒๕ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๒๗ ในการต่อกระบวนรำหน้าพาทย์องค์พระพิราพ หน้าพระที่นั่งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในครั้งนี้ นายหยัด ช้างทอง ได้ทำหน้าที่ผู้ช่วยนายรงภักดี (เจียร จารุจรณ) จนนาฏศิลป์โขนฝ่ายยักษ์ทั้ง ๗ คน สามารถรำเพลงหน้าพาทย์องค์พระพิราพ หน้าพระที่นั่งได้อย่างถูกต้องไม่มีผิดพลาด นับว่านายหยัด ช้างทอง เป็นกำลังอันสำคัญผู้หนึ่งในการต่อท่ารำหน้าพาทย์องค์พระพิราพในครั้งนั้น
 
[[ภาพ:Yadchangthong-1DSC.jpg|200px]] ▼
‎[[ภาพ:Yadchangthong-2DSC.jpg|200px]] ‎▼
[[ภาพ:Yadchangthong-3DSC.jpg|200px]]‎
 
นายหยัด ช้างทอง จึงเป็นผู้ทรงคุณวุฒิในทางศิลปวิทยา มีความรู้ความสามารถยิ่งในการแสดงนาฏศิลป์โขน (ยักษ์) ยากที่จะหาผู้ใดเปรียบได้ เป็นผู้เสียสละและอุทิศตนเพื่อศิลปการแสดงโขนอย่างแท้จริง จึงทำให้ได้รับการยกย่องเชิดชูเกียรติ ให้เป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปการแสดง (นาฏศิลป์-โขน) พุทธศักราช ๒๕๓๒
 
 
 
== ประวัติ ==
[[ภาพ:Yadchangthong&wifeDSC.jpg|200px|leftright]]
นายหยัด ช้างทอง เกิดเมื่อวันที่ ๒๔ เมษายน [[พ.ศ. ๒๔๖๒]] ที่บ้านริมคลองประปา [[แขวงจรเข้น้อย]] [[เขตลาดกระบัง]] [[กรุงเทพมหานคร]] เป็นบุตรของนายยอด และนางถนอม ช้างทอง สมรสกับนางสาวผิว ทองอยู่ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๐ มีบุตร ธิดา ๒ คน คือ นางพเยาว์ พุกบุญมี และ นายยงยุทธ ช้างทอง▼
 
นายหยัด ช้างทอง เข้ารับการศึกษาที่[[โรงเรียนวัดรัชดาธิษฐาน]] จนจบการศึกษาชั้นประถมปีที่ ๔ มีจิตใจชอบการแสดงโขนจึงไม่คิดที่จะศึกษาต่อทางด้านวิชาสามัญ นายหยัดจึงสมัครเข้าเป็นศิษย์นายพานัส โรหิตาจล ศิลปินโขนผู้มีชื่อเสียงและเป็นศิษย์เอกของพระยาพรหมาภิบาล (ทองใบ สุวรรณภารต) นาฏศิลปินโขนยักษ์ ตัวเอกในรัชกาลที่ ๖ บุตรนายทองอยู่ พี่ชายต่างมารดา ของ พระยานัฏกานุรักษ์ ( ทองดี สุวรรณภารต ) อดีตเจ้ากรมโขนหลวง นายหยัด ได้ฝึกหัดโขนเป็นตัวยักษ์อยู่กับนายพานัส โรหิตาจล จนมีความชำนาญในการแสดงโขน สามารถออกโรงแสดงได้ โดยเริ่มตั้งแต่ยักษ์ต่างเมือง เช่น สัทธาสูร มูลพลัม มังกรกัณฐ์ แสงอาทิตย์ จนกระทั่งแสดงเป็นยักษ์ใหญ่ คือเป็นทศกัณฐ์ได้เป็นอย่างดี เป็นที่พอใจของนายพานัส โรหิตาจล ผู้เป็นครูเป็นอย่างมาก▼
▲นายหยัด ช้างทอง เกิดเมื่อวันที่ ๒๔ เมษายน [[พ.ศ. ๒๔๖๒]] ที่บ้านริมคลองประปา [[แขวงจรเข้น้อย]] [[เขตลาดกระบัง]] [[กรุงเทพมหานคร]] เป็นบุตรของนายยอด และนางถนอม ช้างทอง สมรสกับนางสาวผิว ทองอยู่ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๐ มีบุตร ธิดา ๒ คน คือ นางพเยาว์ พุกบุญมี และ นายยงยุทธ ช้างทอง
 
เมื่อคณะโขนของนายพานัส โรหิตาจล ไปแสดงที่ใดก็ตาม นายหยัด ช้างทอง ก็จะติดตามไปแสดงด้วยทุกครั้ง ถ้าไม่มีงานแสดงของตน นายพานัส ก็อนุญาตให้นายหยัด ช้างทอง ไปร่วมแสดงโขนกับคณะอื่นได้ การที่นายหยัดได้มีโอกาสไปแสดงกับโขนคณะอื่นนั้น ทำให้รู้จักมักคุ้นกับเพื่อนศิลปินมากขึ้น ประกอบกับนายหยัดเป็นคนเรียบร้อย อ่อนน้อมถ่อมตน มีความสามารถในด้านการแสดงสูง จึงเป็นที่พอใจของครูมัลลี คงประภัศร์ หรือที่ศิลปินโขนละครรู้จักกันในนาม “ย่าหมัน” เจ้าของโขนคณะไทยศิริ จึงได้ชักชวนให้นายหยัด ช้างทอง ไปสมัครเข้ารับราชการในกรมศิลปากร นายหยัดจึงนำเรื่องนี้ไปเรียนปรึกษากับนายพานัส โรหิตาจล ผู้เป็นครู นายพานัสก็เห็นดีและมีความชื่นชมที่ศิษย์จะได้เข้ารับราชการ มีความเจริญก้าวหน้า จึงสนับสนุนให้นายหยัด ช้างทอง ไปสมัครเข้ารับราชการใน[[กรมศิลปากร]]ในปี พ.ศ. ๒๔๘๔ นายหยัด ได้รับการบรรจุเป็นข้าราชการพลเรือนวิสามัญอยู่ ๓ ปี จนถึงปี พ.ศ. ๒๔๘๗ จึงได้รับการบรรจุเป็นข้าราชการพลเรือนสามัญ ตำแหน่งศิลปินจัตวา อัตราเงินเดือน ๒๔ บาท▼
== ประวัติการศึกษาและด้านศิลปการแสดง ==
 
หลัง[[สงครามโลกครั้งที่ ๒]] นาฏศิลป์โขนเสื่อมลง เนื่องจากขาดผู้สนับสนุนและประชาชนก็หันไปสนใจการแสดงแบบตะวันตกมากขึ้น ผู้บังคับบัญชาในกรมศิลปากรขณะนั้น จึงให้ศิลปินโขนทั้งหมดแยกย้ายกันไปหัดดนตรีสากล เพื่อจะได้ออกแสดงในงานต่าง ๆ แทนการแสดงโขน นายหยัดต้องไปหัดเป่าบาสซูน (Bassoon) ซึ่งตนไม่ถนัดและไม่เคยสนใจมาก่อน จึงทำให้เป่าบาสซูนได้ไม่ดีเท่าที่ควร▼
▲นายหยัด ช้างทอง เข้ารับการศึกษาที่[[โรงเรียนวัดรัชดาธิษฐาน]] จนจบการศึกษาชั้นประถมปีที่ ๔ มีจิตใจชอบการแสดงโขนจึงไม่คิดที่จะศึกษาต่อทางด้านวิชาสามัญ นายหยัดจึงสมัครเข้าเป็นศิษย์นายพานัส โรหิตาจล ศิลปินโขนผู้มีชื่อเสียงและเป็นศิษย์เอกของพระยาพรหมาภิบาล (ทองใบ สุวรรณภารต) นาฏศิลปินโขนยักษ์ ตัวเอกในรัชกาลที่ ๖ บุตรนายทองอยู่ พี่ชายต่างมารดา ของ พระยานัฏกานุรักษ์ ( ทองดี สุวรรณภารต ) อดีตเจ้ากรมโขนหลวง
 
ต่อมากรมศิลปากรได้ฟื้นฟูการแสดงโขน ละครขึ้นมาใหม่ แล้วนำออกแสดงให้ประชาชนชมทุกวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ สัปดาห์ละ ๗ รอบ ที่โรงละครศิลปากร ซึ่งตั้งอยู่ข้างพระที่นั่งศิวโมกขพิมาน ในบริเวณพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ (โรงละครนี้ได้ถูกไฟไหม้ไปหมด เมื่อคืนวันที่ ๙ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๐๓) และยังได้ปรับปรุงการเรียนการสอนของโรงเรียนนาฏศิลป (ปัจจุบันเป็นวิทยาลัยนาฏศิลป) โดยหาครูมาสอนและรับสมัครนักเรียนเพิ่มขึ้น ในระยะนี้นายหยัด ช้างทอง จึงกลับมาแสดงโขนตามเดิม และเป็นครูสอนวิชานาฏศิลป์โขนฝ่ายยักษ์ให้แก่นักเรียนนาฏศิลป์▼
นายหยัด ได้ฝึกหัดโขนเป็นตัวยักษ์อยู่กับนายพานัส โรหิตาจล จนมีความชำนาญในการแสดงโขน สามารถออกโรงแสดงได้ โดยเริ่มตั้งแต่ยักษ์ต่างเมือง เช่น สัทธาสูร มูลพลัม มังกรกัณฐ์ แสงอาทิตย์ จนกระทั่งแสดงเป็นยักษ์ใหญ่ คือเป็นทศกัณฐ์ได้เป็นอย่างดี เป็นที่พอใจของนายพานัส โรหิตาจล ผู้เป็นครูเป็นอย่างมาก
 
เนื่องจากนายหยัด ช้างทอง เป็นผู้ที่สนใจใฝ่หาวิชาความรู้ทางด้านนาฏศิลป์อยู่เสมอ จึงได้ฝากตัวเป็นศิษย์ของหลวงวิลาศวงงาม (หร่ำ อินทรนัฏ) ศิลปินอาวุโสซึ่งท่านเป็นผู้แสดงโขนในสมัยรัชกาลที่ ๖ และนอกจากหลวงวิลาศวงงามแล้ว นายอร่าม อินทรนัฏ บุตรชายของหลวงวิลาศวงงาม ทศกัณฐ์ผู้มีฝีมือเป็นเอกของกรมศิลปากรก็ได้แนะนำสั่งสอนวิชาการทางด้านนาฏศิลป์ให้แก่นายหยัดเพิ่มเติมอีกด้วย▼
▲ เมื่อคณะโขนของนายพานัส โรหิตาจล ไปแสดงที่ใดก็ตาม นายหยัด ช้างทอง ก็จะติดตามไปแสดงด้วยทุกครั้ง ถ้าไม่มีงานแสดงของตน นายพานัส ก็อนุญาตให้นายหยัด ช้างทอง ไปร่วมแสดงโขนกับคณะอื่นได้ การที่นายหยัดได้มีโอกาสไปแสดงกับโขนคณะอื่นนั้น ทำให้รู้จักมักคุ้นกับเพื่อนศิลปินมากขึ้น ประกอบกับนายหยัดเป็นคนเรียบร้อย อ่อนน้อมถ่อมตน มีความสามารถในด้านการแสดงสูง จึงเป็นที่พอใจของครูมัลลี คงประภัศร์ หรือที่ศิลปินโขนละครรู้จักกันในนาม “ย่าหมัน” เจ้าของโขนคณะไทยศิริ จึงได้ชักชวนให้นายหยัด ช้างทอง ไปสมัครเข้ารับราชการในกรมศิลปากร
 
เมื่อ[[ท่านผู้หญิงแผ้ว สนิทวงศ์เสนี]] <ref>[http://art.culture.go.th/index.php?case=artistDetail&art_id=23&pic_id=&side=dnc_art_th]</ref> ได้เข้ามารับราชการในตำแหน่งผู้เชี่ยวชาญนาฏศิลป์ไทยของกรมศิลปากร นายหยัด ช้างทอง ก็ได้ฝากตัวเป็นศิษย์ของท่านผู้หญิงแผ้ว สนิทวงศ์เสนี และได้รับการถ่ายทอดวิชาการด้านนาฏศิลป์โขน ละคร และชุดเบ็ดเตล็ดต่าง ๆ เพิ่มขึ้น จนนายหยัดสามารถแสดงละครเป็นตัวเอกได้หลายเรื่อง เช่นท้าวพันธุมสุริยวงศ์ ในละครเรื่องพระร่วง ชาละวัน ตัวจรเข้ และท้าวรำไพ ในละครเรื่องไกรทอง พระพันวษา และขุนแผน ในละครเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน เป็นต้น▼
นายหยัดจึงนำเรื่องนี้ไปเรียนปรึกษากับนายพานัส โรหิตาจล ผู้เป็นครู นายพานัสก็เห็นดีและมีความชื่นชมที่ศิษย์จะได้เข้ารับราชการ มีความเจริญก้าวหน้า จึงสนับสนุนให้นายหยัด ช้างทอง ไปสมัครเข้ารับราชการใน[[กรมศิลปากร]]ในปี พ.ศ. ๒๔๘๔ นายหยัด ได้รับการบรรจุเป็นข้าราชการพลเรือนวิสามัญอยู่ ๓ ปี จนถึงปี พ.ศ. ๒๔๘๗ จึงได้รับการบรรจุเป็นข้าราชการพลเรือนสามัญ ตำแหน่งศิลปินจัตวา อัตราเงินเดือน ๒๔ บาท
== เกียรติประวัติ ==
== [[ภาพ:47-PhraPhirapChart-DL.jpg|thumb|150px|right|แผนผังระยะเวลาการถ่ายทอดท่ารำหน้าพาทย์องค์พระพิราพ]] ==▼
▲'''นายหยัดได้ ช้างทอง''' [[ศิลปินแห่งชาติ]] สาขาศิลปการแสดง (นาฏศิลป์-โขน) พุทธศักราช ๒๕๓๒ [http://art.culture.go.th/index.php?case=artistDetail&art_id=161&pic_id=&side=dnc_art_thได้] รับพระมหากรุณาธิคุณจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้รับมอบท่ารำหน้าพาทย์องค์พระพิราพ ซึ่งเป็นหน้าพาทย์สูงสุดและมีความศักดิ์สิทธิ์ในทางนาฏศิลป์ไทย จากนายรงภักดี ([[เจียร จารุจรณ]]) [http://art.culture.go.th/index.php?case=artistDetail&art_id=155&pic_id=&side=dnc_art_th] ณ โรงละครพระที่นั่งอัมพรสถาน พระราชวังดุสิต เมื่อวันที่ ๒๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๐๖ พร้อมกับศิลปินอาวุโสของกรมศิลปากรท่านอื่นอีก ๓ ท่าน ๑.คือ นายอาคม สายาคม ๒. นายอร่าม อินทรนัฏ ๓. และนายยอแสง ภักดีเทวา<ref>[http://art.culture.go.th/index.php?case=artistDetail&art_id=161&pic_id=&side=dnc_art_th]</ref><ref>[http://art.culture.go.th/index.php?case=artistDetail&art_id=155&pic_id=&side=dnc_art_th]</ref>
 
▲ ต่อมานายอร่าม อินทรนัฏ นายอาคม สายาคม และนายยอแสง ภักดีเทวา ถึงแก่กรรม ผู้ที่จะสามารถรำเพลงหน้าพาทย์องค์พระพิราพจึงเหลือเพียง ๒ คน คือนายรงภักดี (เจียร จารุจรณ) และนายหยัด ช้างทอง แต่นายรงภักดี (เจียร จารุจรณ) ก็ชรามากจนไม่สามารถจะรำได้ จึงเหลือเพียงนายหยัด ช้างทอง แต่เพียงผู้เดียวที่ยังสามารถรำได้ แต่ถ้าปล่อยให้กาลเวลาล่วงนานต่อไป นายหยัด ช้างทอง ก็จะชราและไม่สามารถรำเพลงหน้าพาทย์องค์พระพิราพได้ เมื่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงทราบฝ่าละอองธุลีพระบาท จึงทรงพระมหากรุณาธิคุณโปรดเกล้าฯ ให้นาฏศิลปินโขนฝ่ายยักษ์ของกรมศิลปากรรวม ๗ คน เข้ารับการต่อกระบวนรำหน้าพาทย์องค์พระพิราพ ณ ศาลาดุสิดาลัย พระตำหนักจิตรลดารโหฐาน เมื่อวันพฤหัสบดีที่ ๒๕ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๒๗ ในการต่อกระบวนรำหน้าพาทย์องค์พระพิราพ หน้าพระที่นั่งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในครั้งนี้ นายหยัด ช้างทอง ได้ทำหน้าที่ผู้ช่วยนายรงภักดี (เจียร จารุจรณ) จนนาฏศิลป์โขนฝ่ายยักษ์ทั้ง ๗ คน สามารถรำเพลงหน้าพาทย์องค์พระพิราพ หน้าพระที่นั่งได้อย่างถูกต้องไม่มีผิดพลาด นับว่านายหยัด ช้างทอง เป็นกำลังอันสำคัญผู้หนึ่งในการต่อท่ารำหน้าพาทย์องค์พระพิราพในครั้งนั้น
▲ หลัง[[สงครามโลกครั้งที่ ๒]] นาฏศิลป์โขนเสื่อมลง เนื่องจากขาดผู้สนับสนุนและประชาชนก็หันไปสนใจการแสดงแบบตะวันตกมากขึ้น ผู้บังคับบัญชาในกรมศิลปากรขณะนั้น จึงให้ศิลปินโขนทั้งหมดแยกย้ายกันไปหัดดนตรีสากล เพื่อจะได้ออกแสดงในงานต่าง ๆ แทนการแสดงโขน นายหยัดต้องไปหัดเป่าบาสซูน (Bassoon) ซึ่งตนไม่ถนัดและไม่เคยสนใจมาก่อน จึงทำให้เป่าบาสซูนได้ไม่ดีเท่าที่ควร
<gallery>
ภาพ:06-01-24-Amporn-1DSC.jpg|<center>'''พิธีบวงสรวงพระพิราพ (๑)'''
ภาพ:06-01-24-Amporn-3DSC.jpg|<center>'''พิธีบวงสรวงพระพิราพ (๒)'''
ภาพ:06-01-24-Amporn-2DSC.jpg|<center>'''พิธีบวงสรวงพระพิราพ (๓)'''
</gallery>
<gallery>
▲[[ภาพ:Yadchangthong-1DSC.jpg|200px]] <center>'''ภรตฤาษี'''
▲‎[[ภาพ:Yadchangthong-2DSC.jpg|200px]] ‎<center>'''พิราพป่า'''
ภาพ:Yadchangthong-3DSC.jpg|<center>'''พิราพทรงเครื่อง'''
</gallery>
 
▲ ต่อมากรมศิลปากรได้ฟื้นฟูการแสดงโขน ละครขึ้นมาใหม่ แล้วนำออกแสดงให้ประชาชนชมทุกวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ สัปดาห์ละ ๗ รอบ ที่โรงละครศิลปากร ซึ่งตั้งอยู่ข้างพระที่นั่งศิวโมกขพิมาน ในบริเวณพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ (โรงละครนี้ได้ถูกไฟไหม้ไปหมด เมื่อคืนวันที่ ๙ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๐๓) และยังได้ปรับปรุงการเรียนการสอนของโรงเรียนนาฏศิลป (ปัจจุบันเป็นวิทยาลัยนาฏศิลป) โดยหาครูมาสอนและรับสมัครนักเรียนเพิ่มขึ้น ในระยะนี้นายหยัด ช้างทอง จึงกลับมาแสดงโขนตามเดิม และเป็นครูสอนวิชานาฏศิลป์โขนฝ่ายยักษ์ให้แก่นักเรียนนาฏศิลป์
 
▲ เนื่องจากนายหยัด ช้างทอง เป็นผู้ที่สนใจใฝ่หาวิชาความรู้ทางด้านนาฏศิลป์อยู่เสมอ จึงได้ฝากตัวเป็นศิษย์ของหลวงวิลาศวงงาม (หร่ำ อินทรนัฏ) ศิลปินอาวุโสซึ่งท่านเป็นผู้แสดงโขนในสมัยรัชกาลที่ ๖ และนอกจากหลวงวิลาศวงงามแล้ว นายอร่าม อินทรนัฏ บุตรชายของหลวงวิลาศวงงาม ทศกัณฐ์ผู้มีฝีมือเป็นเอกของกรมศิลปากรก็ได้แนะนำสั่งสอนวิชาการทางด้านนาฏศิลป์ให้แก่นายหยัดเพิ่มเติมอีกด้วย
 
▲ เมื่อ[[ท่านผู้หญิงแผ้ว สนิทวงศ์เสนี]] [http://art.culture.go.th/index.php?case=artistDetail&art_id=23&pic_id=&side=dnc_art_th] ได้เข้ามารับราชการในตำแหน่งผู้เชี่ยวชาญนาฏศิลป์ไทยของกรมศิลปากร นายหยัด ช้างทอง ก็ได้ฝากตัวเป็นศิษย์ของท่านผู้หญิงแผ้ว สนิทวงศ์เสนี และได้รับการถ่ายทอดวิชาการด้านนาฏศิลป์โขน ละคร และชุดเบ็ดเตล็ดต่าง ๆ เพิ่มขึ้น จนนายหยัดสามารถแสดงละครเป็นตัวเอกได้หลายเรื่อง เช่น
แสดงเป็น ท้าวพันธุมสุริยวงศ์ ในละครเรื่องพระร่วง
แสดงเป็น ชาละวัน ตัวจรเข้ และท้าวรำไพ ในละครเรื่องไกรทอง
แสดงเป็น พระพันวษา และขุนแผน ในละครเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน ฯลฯ
 
▲== แผนผังระยะเวลาการถ่ายทอดท่ารำหน้าพาทย์องค์พระพิราพ ==
[[ภาพ:47-PhraPhirapChart-DL.jpg|550px]]
 
== อ้างอิง ==
* หนังสืออนุสรณ์ในงานพระราชทานเพลิงศพ นาย หยัด ช้างทอง ( ๒๔๖๒ – ๒๕๓๙ ) ศิลปินแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๓๒ สาขาศิลปะการแสดง ( นาฏศิลป์-โขน )
* จดหมายเหตุพระราชพิธี พระราชทานครอบประธานประกอบพิธีไหว้ครูโขน-ละคร และพิธีต่อท่ารำเพลงหน้าพาทย์ องค์พระพิราพ ณ ศาลาดุสิดาลัย สวนจิตรลดา วันพฤหัสบดีที่ ๒๕ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๒๗ โดยกรมศิลปากร
{{รายการอ้างอิง}}
 
{{ศิลปินแห่งชาติ/ศิลปะการแสดง}}▼
 
▲{{ศิลปินแห่งชาติ}}
 
{{เรียงลำดับ|หยัด ช้างทอง}}
[[หมวดหมู่:ศิลปินแห่งชาติ]]
[[หมวดหมู่:ศิลปินกรมศิลปากร]]
[[หมวดหมู่:ศิลปิน]]
[[หมวดหมู่:ศิลปินชาวไทย]]
[[หมวดหมู่:การบันเทิง]]
[[หมวดหมู่:นักแสดงไทย]]
{{เกิดปี|2462}}
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/wiki/หยัด_ช้างทอง"