ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เล่าขำ"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ล ปรับแก้ +เนื้อหา +จัดหมวดหมู่ +โครง +ลิงก์ข้ามภาษา +เก็บกวาด |
ล นำ {{โครง}} ออก เสร็จแล้ว |
||
บรรทัด 4:
| imagesize =
| Caption =
| Title =
|
| Born =
| Died = [[พ.ศ. 806]]
บรรทัด 19:
| Zi =
| Post =
| Era = ยุคสามก๊ก
| Temple =
| Other =
}}
'''เล่าขำ''' {{lang-en|Liu Chen}}; {{
== ประวัติ ==
ภายหลังจากสูญเสียเมืองกิมก๊ก และทราบข่าวของเตงงายที่นำกองกำลังที่เตรียมยุกยึดจ๊กก๊ก พระเจ้าเล่าเสี้ยนจึงหารือแก่เหล่าขุนนางในราชสำนัก ซึ่งให้คำแนะนำต่างกัน บ้างก็แนะให้หลบหนีไปทางทิศใต้ซึ่งมีหัวเมืองหกหัวเมือง เพื่อสำหรับยับยั้งอาศัยและซ่อมสุมกองกำลัง แล้วไปคำนับเมืองกังตั๋งเพื่อขอกำลังมาช่วยคิดทำการสืบต่อไป แต่[[เจียวจิ๋ว]]ทูลขัดเหล่าขุนนางว่า ''"อันธรรมเนียมโบราณซึ่งจะตั้งตังเป็นพระเจ้าแผ่นดินนั้น จะได้อาศัยกำลังผู้อื่นหามิได้ ย่อมเพียรพยายามได้เป็นดีด้วยปัญญาความคิดแลกำลังของตัว เมื่อแลต่อด้วยข้าศึกมิได้เข้าไปนบนอบเมืองกังตั๋งนั้น ใช่ว่าเมืองกังตั๋งจะตั้งมั่นเป็นเอกโทอยู่ก็หาไม่ ก็จะเสียแก่วุยก๊กเป็นมั่นคง นานไปก็ต้องกลับไปคำนำเขา ก็จะมิได้อัปยศเป็นสองซ้ำไปหรือจะต้องการอันใด ถ้าเข้าคำนับแก่พระเจ้าวุยก๊กเสียครั้งนี้เห็นจะได้อายแต่ครั้งเดียว ขอให้พระองค์ดำริดูเถิด"''<ref name="พระเจ้าเล่าเสี้ยนอ่อนน้อมต่อข้าศึก">พระเจ้าเล่าเสี้ยนอ่อนน้อมต่อข้าศึก, สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) เล่ม 2, สำนักพิมพ์ศิลปาบรรณาคาร, พ.ศ. 2544, หน้า 777</ref>
พระเจ้าเล่าเสี้ยนเห็นชอบด้วยคำแนะนำของเจียวจิ๋ว จึงจัดแจงสิ่งของเครื่องบรรณาการจะออกไปคำนับพระเจ้าวุยก๊ก ราชบุตรทั้งหมดของพระเจ้าเล่าเสี้ยนมิอาจทัดทานประการใดในการตัดสินพระทัยของพระเจ้าเล่าเสี้ยน แต่เล่าขำกล่าวแก่เจียงจิ๋วว่า ''"มึงนี้เป็นมิดีหากตัญญูมิได้ การศึกมีมามิได้คิดอ่านรักษาเจ้า ธรรมเนียมมีหรือเป็นกษัตริย์จะไปคำนับผู้อื่น ถึงมาตรว่าจะตายก็ควรจะสู้เสียชีวิต จะนบนอบแก่ข้าศึกหาควรไม่"'' ซึ่งคำกล่าวของเล่าขำทำให้พระเจ้าเล่าเสี้ยนตรัสถามว่า ''"บรรดาขุนนางทั้งปวงปรึกษาว่าจะไปคำนับเห็นชอบด้วยกันสิ้น เป็นไฉนตัวเจ้าก็เป็นเด็กถือทิฐิมานะว่าฝีมือกล้าแข็งรู้กว่าผู้ใหญ่ จะให้อาณาระชาราษฎรได้ความเดือดร้อนนั้นมิชอบ"''
เล่าขำจึงทูลตอบพระเจ้าเล่าเสี้ยนว่า ''"ทหารในเมืองเสฉวนยังมีอยู่เป็นหลายหมื่น พอจะจัดแจงกองทัพออกไปต่อสู้ด้วยข้าศึกได้อยู่ อนึ่ง[[เกียงอุย]]ก็ตั้งรักษาด่านอยู่ภายนอก ถ้าจะมีหนังสือออกไปให้ตีกระหนาบหลังข้าศึกเข้ามากระทบเข้าเป็นสองทัพ ศัตรูก็จะแตกกลับไปไม่พอที่จะอัปยศแก่ทหารเมืองวุยก๊กเลย"'' แต่พระเจ้าเล่าเสี้ยนกลับพิโรธเล่าขำเป็นอย่างมากและตรัสว่า ''"มีงนี้เป็นเด็กมิได้รู้ลักษณะดีแลร้าย จะมาขัดขืนผู้ใหญ่นั้นเรามิเชื่อฟัง"'' เล่าขำก็น้อยใจพระราชบิดา ทูลให้ทรงระลึกถึง[[พระเจ้าเล่าปี่]]ที่ทรงกระทำความพากเพียรและได้รับความลำบากยากเข็ญเพียงใด จึงได้มาตั้งเป็นภูมิฐานอยู่ ณ เมืองเสฉวนจนได้สืบสันติวงศ์เรื่อยมา แต่พระเจ้าเล่าเสี้ยนมิฟัง กลับตวาดและขับเล่าขำให้ออกไปเสีย เล่าขำน้อยใจพระบิดาก็เดินร้องไห้ออกไป
ภายหลังจากพระเจ้าเล่าเสี้ยนยอมสวามิภักดิ์และออกไปคำนับแก่พระเจ้าวุยก๊ก เมื่อเล่าขำทราบเรื่องก็ถอดกระบี่เดินไปหานาง[[ซุยฮูหยิน]]ผู้เป็นภรรยาพร้อมกับเล่าเรื่องราวให้ฟัง นางซุยฮูหยินได้ฟังเรื่องราวจากเล่าขำจึงว่า ''"ถ้าพระองค์มิรักชีวิตจะเชือดคอตายเสียแล้ว ต้วข้าพเจ้าเป็นภรรยาของพระองค์ก็จะไปให้อัปยศแก่ศัตรูหาประโยชน์มิได้ ข้าพเจ้าจะขอตายไปกับพระองค์ดูประเสริฐกว่า"''<ref name="นางซุยฮูหยินเชือดคอตาย">นางซุยฮูหยินเชือดคอตาย, สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) เล่ม 2, สำนักพิมพ์ศิลปาบรรณาคาร, พ.ศ. 2544, หน้า 778</ref> แล้วก็เอากระบี่เชือดคอตาย เล่าขำเห็นนางซุยฮูหยินถึงแก่ความตาย ก็สังหารบุตรทั้งสามคนเสีย แล้วตัดเอาศีรษะบุตรทั้งสามและศีรษะนางซุยฮูหยินไปบูชาที่หน้าตึกสำหรับฝังพระศพพระเจ้าเล่าปี่ แล้วร้องไห้เสียใจที่ไม่อาจรักษาแผ่นดินเสฉวนไว้ได้ แล้วก็เอากระบี่เชือดคอตาย
== อ้างอิง ==
เส้น 44 ⟶ 50:
[[หมวดหมู่:ตัวละครในสามก๊ก|ล่เขำ]]
[[หมวดหมู่:จ๊กก๊ก|ล่เขำ]]
[[en:Liu Chen]]
| |||