ผลต่างระหว่างรุ่นของ "วิธีใช้:คู่มือการเขียน/ใช้แม่แบบช่วยจัดหน้า"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ล บอตแก้คำ |
|||
บรรทัด 7:
ดูเพิ่มเติมที่: [[วิกิพีเดีย:แม่แบบเชื่อมโยงหัวข้อ]]
<hr>
<div align="center"><strong><font color="red">ยินดีต้อนรับ สู่ ชุมชน คนรัก บางแก้ว</font></strong></div>
[[ภาพ:http://www.bangkaew.com/bannerdog.jpg]]
[http://www.bangkaew.com/elearning/ http://www.bangkaew.com/elearning/]
<hr>
มีครอบครัวหนึ่ง มีพ่อแม่และลูกสาว เลี้ยงสุนัขอยู่ 2 ตัว ตัวนึงเป็นบางแก้ว ซึ่งนิสัยน่ารัก ว่าง่าย สำหรับคนในบ้านทุก ๆคนแต่กับคนนอกบ้าน จะดุร้ายมาก อีกตัวนึงเป็นเชพเพิร์ดที่เป็นมิตรกับทุก ๆ คน บ้านนี้มีรั้วรอบขอบชิด มีบริเวณให้หมาวิ่งเล่นได้ ถึงจะอยู่ติดตลาดก็ไม่มีปัญหาอะไร เพราะไม่เคยปล่อยหมาออกนอกบ้านโดยปราศจากสายจูง เวลาจะต้องเปิดประตูหน้าบ้านเพื่อนำรถเข้า-ออก ก็จะล่ามบางแก้วไว้ก่อนทุกครั้ง แล้วพอปิดประตู ก็จะรีบปล่อยบางแก้วให้เป็นอิสระทันที
ครอบครัวนี้กับหมา 2 ตัวก็ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขเป็นระยะเวลานานหลายปี แต่บางแก้วจะติดลูกสาวมาก เมื่อลูกสาวไม่อยู่บ้านหลาย ๆ วัน ก็จะไม่ยอมกินข้าวกินปลา เอาแต่มาหมอบคอยอยู่หน้าบ้านจนกว่าลูกสาวจะกลับบ้าน จึงจะกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งหนึ่ง พอลูกสาวแต่งงานแยกครอบครัวไป ก็ยังต้องกลับมาดูแลเจ้าบางแก้วทุก ๆ วัน เพราะไม่สามารถเอาไปเลี้ยงที่บ้านสามีได้ เนื่องจากความดุดังที่กล่าวมาแล้ว
จนกระทั่งวันหนึ่ง กลอนประตูหน้าบ้านลงไว้ไม่เรียบร้อย พอหมาวิ่งไปชน 2-3 ครั้งก็หลุด เป็นผลให้ประตูเปิดออกทันที แล้วหมา 2 ตัวก็พุ่งออกนอกบ้านทันทีเหมือนกัน
เจ้าเชพเพิร์ด ออกจากบ้านก็เดินไปชมนกชมไม้แถว ๆ รั้วบ้าน ไม่ได้ไปยุ่งอะไรกับคนแถวตลาด แต่บางแก้วพุ่งเข้าหาคนทันที โชคร้ายที่เป้าหมายเป็นเด็ก กว่าเจ้าของจะออกจากบ้านมาแยกบางแก้วออกจากเด็กได้ เด็กคนนั้นก็บาดเจ็บสาหัส มีบาดแผลจากคมเขี้ยวทั่วตัว เจ้าของหมาพาเด็กส่งโรงพยาบาลทันที ขณะนี้เด็กคนนั้นก็ยังคงรักษาตัวอยู่ โดยมีเจ้าของหมารับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่างที่เกิดขึ้น
แต่เรื่องยังไม่จบแค่นี้ เพราะคนแถวตลาดได้ใช้กฎหมู่อยู่เหนือกฎหมาย มีทั้งเดินมาว่าตรง ๆ หรือแม้แต่ด่าว่าลอยตามลมมาให้ได้ยิน ว่าเลี้ยงหมาปีศาจบ้าง เลี้ยงหมาโหดร้ายบ้าง ให้นำหมาออกจากบ้านไม่งั้นคนแถวนั้นจะจัดการหมาบางแก้วตัวนั้นรวมทั้งเชพเพิร์ดที่ไม่ได้ทำร้ายใครเลยเอง สร้างภาวะกดดันให้แก่ครอบครัวนี้เป็นอย่างมาก
หลังจากเจอกับสภาวะบีบคั้นจิตใจ ในที่สุดด้วยความคิดว่า ถ้ายกบางแก้วให้คนอื่นเค้าก็คงจะต้องตรอมใจตายในเวลาไม่นาน ดังนั้นให้เค้าจากไปในขณะที่ยังอยู่กับคนที่เค้ารักและรักเค้าจะดีกว่า จึงตัดสินใจให้หมอฉีดยาให้เค้าหลับไปพร้อม ๆ กับความเสียใจของทุกคนในบ้าน
อย่านึกว่าเรื่องจะจบง่าย ๆ แค่นี้ ถึงบางแก้วจะจากไปแล้ว เชพเพิร์ดที่ยังอยู่ ก็ยังเป็นหัวข้อสนทนาของคนแถวนั้น ว่าเป็นหมาเหมือนกัน ก็ต้องดุเหมือนกัน พ่อแม่ที่ชราแล้ว กลายเป็นเป้าหมายโจมตีทางวาจาทุก ๆ วัน จนลูกสาวรู้สึกเกินจะทนได้ แต่คิดว่าเชพเพิร์ดนิสัยดี จึงน่าจะหาคนรับไปเลี้ยงได้ต่อไป
ทุกวันนี้ถึงไม่มีหมาแล้ว ครอบครัวนี้ก็ยังได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์บางแก้วกัดเด็กอยู่ ส่งผลให้ต้องหาที่อยู่ใหม่ ให้ห่างไกลจากที่อยู่เดิม
บ้านที่ใช้ชีวิตมานับสิบสิบปี กลับอยู่ต่อไปอีกไม่ได้ ครอบครัวที่เคยมีความสุขกับชุมชนเล็ก ๆ แห่งนั้นก็ต้องถูกขับไล่ เพราะผลจากสัญชาติญาณสัตว์ป่าในตัวบางแก้วที่เกิดขึ้นเพียงแค่ครั้งเดียว และเด็กเคราะห์ร้ายคนนั้นก็จะต้องมีร่องรอยบาดแผลทั้งทางกายและทางใจไปจนตลอดชีวิต
จะปล่อยให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดซ้ำรอยอีกสักกี่ครั้งคะ ถึงจะยุติการบรีดหมาที่คงลักษณะความดุร้าย เหมือนระเบิดเวลาที่พร้อมจะทำงานเมื่อมีโอกาสได้แบบนี้อีก บางแก้วเป็นหมาที่น่ารัก การบรีดที่ยังคงลักษณะภายนอกที่น่ารักและสวยงามเอาไว้ แต่ลดความดุร้ายน่าจะพอทำได้ หรือไม่เช่นนั้นก็ต้องจำกัดวงให้เลี้ยงเฉพาะผู้ที่มีคุณสมบัติครบถ้วนพอที่จะดูแลไม่ให้ระเบิดเวลามีชีวิตชนิดนี้ทำงานได้เท่านั้น แต่จะทำได้หรือ ในเมื่อการจำหน่ายลูกสุนัขยังได้ผลตอบแทนที่น่าพอใจ โดยไม่มีการคำนึงถึงผลที่จะตามมาจากการปล่อยบางแก้วไปสู่ผู้เลี้ยงโดยอิสระแบบที่เป็นอยู่ทุกวันนี้
จาก [http://www.bangkaew.com/elearning/mod/forum/discuss.php?d=890]
==การจัดข้อมูลเกี่ยวกับภาษา==
| |||